Jarek Holden

Ciągłe pytania i odpowiedzi utkane w dialogach i monologach. Ta poezja żyje nawet wtedy, gdy kładzie się cieniem śmierci, opłakiwanej, niezrozumiałej, niewybaczalnej. „Gdy ktoś cię spyta: »po co?« - w sobie nie znajdziesz odpowiedzi raczej. Czasem jednak pisać wiersze nowe, przy starych nikt już dziś nie płacze”. (29.03.21)

„Kalendarz wieczności” – faktura tekstu dawnego. Fale dygresji stanowią o sile tej epiki. Trzy książki w jednej. Nawet na moment nie można stracić czujności, bo Wasyl Machno (niby) porzuca wątki, a potem – niczym taranem – przywołuje fakty, które miały miejsce sto stron wcześniej.