Jarek Holden

Wiersze i fotografie to niemal zawsze trafne uzupełnienie, dopełnienie i rozpętanie bitwy podczas wyważania drzwi percepcji.

Bożena Boba-Dyga zaprasza czytelnika, by podglądał? Inaczej: podaje rękę do tańca. Krótkie spojrzenia w trakcie tanga lub innych inteligentnych pląsów.

Nasłuchuję i docierają do mnie głosy zachwytu. Ludzie kultury mówią, że (bardzo) im się podoba, że prawdziwe, że poruszające. I niby się zgadzam, a jednak protestuję! Bo czytanie piekło, bolało, przerażało, jednakże ileż takich gazetowych książek już przeczytałem?

Trochę Krzysztof Varga, szczypta Borgesa, okruchy Jacka Dehnela z „Fotoplastikonu” (może i z „Lali”). Są i drzazgi twórczości Alberto Manguela, bo ułamki „Mojej historii czytania”. To nie wszystkie skojarzenia, ale to Wy musicie rozszerzyć listę powinowactwa z pisaniem innych.

Stowarzyszenie Żywych Poetów ma ograniczony zasięg jak każde wydawnictwo promujące poezję. Dlatego od zaraz i teraz namawiam Was do zamówienia „Elementu Piątego”.

Wiara, nadzieja, miłość. Wytarte, przetarte kolory flagi, symbole człowieczeństwa, leitmotiv – tej z pozoru – niewinnej przypowieści. Wygładzona, kolorowa, przybrudzona, niejednoznaczna „Biała wstążka”. „Haneke pokazuje niebezpieczeństwo, jakie grozi nam, kiedy zamkniemy się w sztywnym zestawie reguł”.

5. Polacy nadal czytają niewiele, bo...? Bo mają telewizję, media społecznościowe i inne używki za większych bogów od książek.

„Kos kos jeżyna” to samo dobro literackie, to mieszalnia form i jednak unikalny indywidualizm, w której Etero oddaje nam całą siebie. Etero, kobieta pod pięćdziesiątkę już na pierwszych stronach książki, ratuje swoje życie, by potem zatracić się w monologu – spowiedzi.

Lepiej wydać przysłowiowe 10 złotych na książkę niż setkę wódki. Uwierzcie mi. Coś o tym wiem.

Eliza i Ruda w świecie prawdy i fantazji, z tym że fikcja często okazuje się najprawdziwszą z prawd. Gra w kolory.

(…) gdy Miller i i Nabokov obnażali purytańską duszę Ameryki, Norman Mailer ośmieszał polityczne ego kraju, podkopywał jego narodową dumę, wytykał przyrodzoną agresję, szczególnie widoczną w interwencjach militarnych.

Piszą, że to pierwsze wydanie. Nie będę się pieklił i pienił. Na stronie www oficyna prezentuje „podobne fronty”. I tytuł jakże znajomy, ale co autor czyni ze swoim tekstem, to jego sprawa. A ciekawskich, literackich detektywów odsyłam do sklepu FORMY.