Jarek Holden

Stowarzyszenie Żywych Poetów ma ograniczony zasięg jak każde wydawnictwo promujące poezję. Dlatego od zaraz i teraz namawiam Was do zamówienia „Elementu Piątego”.

Wiara, nadzieja, miłość. Wytarte, przetarte kolory flagi, symbole człowieczeństwa, leitmotiv – tej z pozoru – niewinnej przypowieści. Wygładzona, kolorowa, przybrudzona, niejednoznaczna „Biała wstążka”. „Haneke pokazuje niebezpieczeństwo, jakie grozi nam, kiedy zamkniemy się w sztywnym zestawie reguł”.

5. Polacy nadal czytają niewiele, bo...? Bo mają telewizję, media społecznościowe i inne używki za większych bogów od książek.

„Kos kos jeżyna” to samo dobro literackie, to mieszalnia form i jednak unikalny indywidualizm, w której Etero oddaje nam całą siebie. Etero, kobieta pod pięćdziesiątkę już na pierwszych stronach książki, ratuje swoje życie, by potem zatracić się w monologu – spowiedzi.

Lepiej wydać przysłowiowe 10 złotych na książkę niż setkę wódki. Uwierzcie mi. Coś o tym wiem.

Eliza i Ruda w świecie prawdy i fantazji, z tym że fikcja często okazuje się najprawdziwszą z prawd. Gra w kolory.

(…) gdy Miller i i Nabokov obnażali purytańską duszę Ameryki, Norman Mailer ośmieszał polityczne ego kraju, podkopywał jego narodową dumę, wytykał przyrodzoną agresję, szczególnie widoczną w interwencjach militarnych.

Piszą, że to pierwsze wydanie. Nie będę się pieklił i pienił. Na stronie www oficyna prezentuje „podobne fronty”. I tytuł jakże znajomy, ale co autor czyni ze swoim tekstem, to jego sprawa. A ciekawskich, literackich detektywów odsyłam do sklepu FORMY.

Więc może tak: w ogólności prawie nigdy nie zawiodłem się na Niemcach, od Musila po Handkego, a w ostatnich latach przeczytałem z tak zwanym zapartym tchem "Świat w płomieniach" Huvtsedt i "Księgę nowych dziwnych rzeczy" Fabera, mam też słabość do małych powieści, wyszeptywanych do ucha przez Sigrid Nunez. Prowadzę notes, zapisuję, ale teraz nie zajrzę: te przypomniałem sobie od razu i to jest miara.

Ficnerski zawsze opowiadał się po stronie Ratonia, Bursy, Wojaczjka a tutaj odmiana – wymiana. Z buntownika bliżej mu do(z mojej propozycji) twórczości Ewy Lipskiej, zwłaszcza z wierszem „Pytania na spotkaniu autorskim.

Tłumaczka sprawnie kooperuje między polskim a niemieckim. Niektórzy bohaterowie krzyczą ciszą; - Dość! I ten translatorski rejwach jest słyszalny. Inni wspominają ukochaną, ukochanego i dla nich świat się skończył, bo przeżyli. I ten stan w przekładzie jest również wyczuwalny. Strona 57: „Czym jest pamięć, czym jest zapomnienie? Sposobem na utrzymanie porządku. W bólu. I w życiu jako takim. Gdybyśmy nie zapominali o rzeczach, pękłaby nam głowa. I serce".

Na zawsze numerem pierwszym w moim sercu pozostanie JanKa