Wojciech Górny Permisie.pl

Gdy spalamy drewno, powstaje popiół. W permakulturowym siedlisku, zgodnie z regułami sztuki, spalamy suche, sezonowane drewno z drzew liściastych. Spalamy w piecach o ultraefektywnych paleniskach i właśnie teraz, zimą nasze piece i kuchnie pracują najintensywniej. Przy tej okazji powstaje czysty drzewny popiół, który wybieramy z pieca i … no właśnie, co z nim możemy zrobić?

Wzorce w permakulturze, to temat trudny. Wielu odbiera go jako niepraktyczny, a nawet z lekka niepoważny. Spróbujmy spojrzeć na stronę praktyczną stosowania wzorców, na przykładzie planowania dróg i ścieżek w ogrodzie i siedlisku permakulturowym.

Październik to czas kończących się zbiorów w warzywniku i sadzie, generalnych porządków i początków poważnych przygotowań do zimy. Przyjrzyjmy się, czym możemy się zająć w permakulturowym ogrodzie i w jego otoczeniu w tym miesiącu.

Siew małej łąki kwietnej - krok po kroku :)

Mapy i związane z nimi technologie są wspaniałymi narzędziami w arsenale projektanta permakulturowego. W zdecydowanej większości przypadków projekt powstaje w postaci mapy (a często zestawu map) z naniesionymi na nią elementami. Przyjrzyjmy się projektowaniu na mapach i poznajmy ich podstawowe rodzaje i zastosowania.

Sierpień to miesiąc obfitości i zbiorów ale też początków przygotowań do zimy. Przyjrzyjmy się, czym możemy się zająć w permakulturowym ogrodzie i w jego otoczeniu w tym miesiącu.

O tym jak skutecznie zapobiegać i zwalczać wczesne stadia mączniaka prawdziwego oraz inne choroby grzybowe.

Lipiec to miesiąc, w którym intensywność prac ogrodowych zaczyna nieco spadać, ale plony płyną nieprzerwanym strumieniem. To także czas wakacji, a nawet najzagorzalszy ogrodnik czasami chce lub musi zostawić swój ogród na jakiś czas. Przyjrzyjmy się, czym możemy się zająć w permakulturowym ogrodzie i w jego otoczeniu w tym miesiącu.

O tym, jak w prosty sposób znacząco ograniczyć ryzyko zachorowań dyń, cukinii, kabaczków i ogórków.

O tym, jak w prosty sposób znacząco ograniczyć ryzyko zachorowań pomidorów.

Problemy Ziemi i ludzi są ogromne. Utrata bioróżnorodności w wyniku masowego wymierania gatunków, zagłada lasów, erozja gleb, umieranie oceanów, to niepodważalne, widoczne dla każdego, kto chce patrzeć fakty. Podczas gdy aktywiści „biją martwego konia” zwanego emisją CO2 oraz podniecają się globalnym ociepleniem, przyczyny nie znikają, a skutkami nie przejmujemy się wystarczająco. Dwadzieścia cztery konferencje IPCC nie przyniosły jak do tej pory żadnych wymiernych efektów. Gaia leży na OIOM’ie i wszyscy mają nadzieję, że z tego wyjdzie, jednak rokowania nie są najlepsze. W takiej to scenerii, po czterdziestu latach od powstania, permakultura zaczyna, jeśli jeszcze nie trafiać na salony, to na pewno być modna. Jak każda moda, pełna jest dziwactw, nie zawsze zgodnych z intencją jej twórców.  Oczywiście, argument, że permakultura to nauka rozwojowa i z biegiem czasu swą postać zmienia bywa zasadny, ale najczęściej nadużywany do wdrażania „wariacji na temat”. Gdzie para idzie w gwizdek, a Permiś w ślepą uliczkę (w mojej prywatnej opinii, z którą można się zgodzić, lub nie), postaram się opisać poniżej.

Czerwiec to miesiąc najdłuższych dni, najkrótszych nocy i letniego przesilenia, jednego z ważniejszych dni w roku dla permakulturowych ogrodników. Przyjrzyjmy się, czym możemy się zająć w permakulturowym ogrodzie i w jego otoczeniu w tym miesiącu.