Blimsien

Cześć, bardzo się cieszę, że znów mogę do Ciebie napisać! Myślę, że są takie tematy, do których dorasta się długo, stopniowo, etapami. Siostrzeństwo jest takim tematem, czasem tolerancja jest takim tematem, a dla mnie tym tematem jest niewątpliwie wspólnota. Zawsze byłam dużą indywidualistką i trochę też Zosią Samosią. Całe lata walczyłam o bycie niepodległą, samodzielną, samowystarczalną. Męczące i toksyczne – tak to dziś oceniam.

Cześć Miła! Noszę w sobie ten list już od dawna i takie listy lubię właśnie najbardziej. Słowa powoli układają się miękko na języku (a może raczej opuszkach palców?), a myśli gładko kładą jedna na drugiej już od tygodni. Naprawdę trwa to już bardzo długo – to taki mój mini proces przedefiniowania terminu SPRAWCZOŚĆ. I może nie napiszę Ci nic nowego, może wszystko to już wiesz – czasem jednak wiedzieć a stosować to dwie różne sprawy. Mój ukochany mówi o tym „reagować od rdzenia”. No i wiesz, czasem wiem, ale reaguję całkiem inaczej.

Tak nago to jeszcze nie było!

Witaj w kąciku Ezograżyny-Niny. Dziś długo wyczekiwany post na temat kart ezoterycznych. Doprawdy nie wiedziałam, jak je nazwać, tytuł może jest dość niefortunny, bo nie spodziewam się, ani po układzie planet ani po kartach, że zdradzą mi przyszłość. Moja filozofia jest tu dość chwiejna- z jednej strony uważam, że to my podejmujemy decyzje i kształtujemy nasze życie, z drugiej, że pewne rzeczy po prostu były dla nas w tym życiu, a inne nie. Być może to jakiś sposób mierzenia się z tym, co nienazywalne. Nie ma to jednak paradoksalnie dużego wpływu na moje praktyki z kartami, bo jak już wspominałam, nie oczekuję od nich scenariusza na przyszłość. Korzystam z różnych talii i opowiem Ci dziś, do czego mi służą.

Cześć, przeżywam ostatnio bardzo trudne chwile (niejedyne w 2020). Nie wiem, jak to się wszystko skończy. Dużo płaczę, dużo bezradności czuję, dużo smutku we mnie. Te uczucia są konsekwencjami podjętych przeze mnie działań. Podjęłam decyzje, które dziś skutkują takim samopoczuciem. Są chwile, kiedy siedzę w łazience na podłodze i wyję jak bóbr z bólu. Czy żałuję?

Zaprasam Cię do bezpiecznej przestrzeni, w której zanurzymy się w duchowy traning i praktykę uważności.

Cześć, niech ten list będzie początkiem wspólnego procesu, do którego chcę Cię zaprosić, a w którym będziemy pracować nad duchowością, ale... bardzo przyziemną. Co to znaczy? Dlaczego tak? Wszystko opisałam w liście. Dzielę się też z Toba książką, którą pożyczyłam mojemu znajomemu Robertowi (bo uważam ją za mega cenną lekturę), a która nadal do mnie nie wróciła :) Uściski Blum

Gdyby powstał bohater na miarę naszych czasów, jego supermocą nie byłaby niewidzialność, możliwość latania, rzucania głazami, a coś o wiele bardziej eterycznego. Sztuka, którą mógłby dysponować, jest o tyle mało sexy, że nie zależy od ukąszenia pająka, wykąpania się w radioaktywnym kwasie, a żeby ją posiąść potrzeba dużo świadomości i treningu. Dobra wiadomość jest taka, że takim bohaterem może być każdy z nas. Te supermocne to empatyczne słuchanie i umiejętność trzymania przestrzeni.

Halo? Listonosz zapodział mój lipcowy list... choć ludowa mądrość mówi, że nie dochodzą tylko te listy, które nie zostały wysłane. Oto mój do Was. Dziś w Warszawie czuć jesień w powietrzu, a i mój nastrój ostatnio jest mocno nostalgiczny, nastawiony na wnętrze...

To jest taki pierwotny lęk. Lęk, że nie zostaniemy przyjęte z tym, co mamy, co niesiemy i czym tak naprawdę chcemy się dzielić! Wydaje mi się ważne, żeby to zauważyć. I nie chcę się mądrzyć, że jest to lęk bezzasadny, bo chyba każda z nas doświadczyła czasami tego, jak bardzo zajadle trzeba walczyć o swoje granice. Nawet w tych głupich prywatnych sprawach.

Dziś o kawie! Dlaczego rzuciłam i czemu robiłam dwa podejścia :) Opowiadam o tym, jak widzi ją Ajurweda i o działaniu psychoaktywnym kofeiny. Polecam też bardzo fajną książkę o zdrowych nawykach (które wspierają zdrową psychikę) z punktu widzenia Ajurwedy. Nie namawiam do rzucania kawy. Sama ją uwielbiam, po prostu przedstawiam swoją historię :)

Co w moim sercu?