Strategy&Future

Tym razem zaczniemy od poezji. W czasie Świąt Wielkanocnych naprowadził mnie na ten wiersz Czesława Miłosza profesor Andrzej Nowak w swojej najnowszej książce w rozdziale opisującym zależność Polski od imperium sowieckiego po II wojnie światowej. Bardzo przygnębiająco opisał poeta wielowiekowe rosyjskie imperialne parcie na naszą część Europy od wschodu.

Z pomocą zachodnich sojuszników siły zbrojne Ukrainy zdołały zniszczyć okręt flagowy rosyjskiej Floty Czarnomorskiej – krążownik Moskwa (lub – jak nazywała go Rosja – „giganta zimnej wojny”). Było to wydarzenie prawdziwie historyczne, zarówno w znaczeniu symbolicznym, zatopienie okrętu zraniło bowiem rosyjską dumę narodową, jak i praktycznym, ponieważ nadszarpnęło zdolności rosyjskiej marynarki wojennej na Morzu Czarnym.

Lutowa agresja Rosji na Ukrainę uruchomiła wielkie przesunięcia geopolityczne, których skutki odczuwać będziemy długo. Właściwe ich zrozumienie to jedno z najważniejszych wyzwań tego czasu. Doktor Jacek Bartosiak przedstawił niedawno na łamach Strategy&Future efektowną interpretację tych wydarzeń.

Ostatnie wystąpienie rzecznika prasowego tzw. państwa islamskiego Abu Omara al-Muhjira cytowane przez hiszpański dziennik „El Español” skłania do poważnej refleksji, również w kontekście konfliktu na Ukrainie.

Weekly Brief 16–22.04.2022

Jesienią 2013 r. podczas wizyty w Kazachstanie przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej Xi Jinping przedstawił pomysł utworzenia Nowego Jedwabnego Szlaku (NJS) z Chin do Europy [1]. Szlak ten (zwłaszcza kolejowy) ma prowadzić z różnych chińskich miejscowości do Urumczi, a następnie przez Dostyk w Bramie Dżungarskiej, Astanę, Jekaterynburg, Niżny Nowogród i dalej przez Białoruś lub Ukrainę do Polski (Małaszewicze, Gdańsk, terminal przeładunkowy Medyka, Sławków Południowy – linia LHS), gdzie znajdują się węzły logistyczno-przeładunkowe do kolejnych krajów Europy. Szacowany koszt całego przedsięwzięcia ocenia się na 60 do 100 miliardów dolarów [2].

Firma Space Exploration Technologies Corporation (znana szerzej jako SpaceX) z siedzibą w Hawthorne w Kalifornii została założona w 2002 r. przez Elona Muska w celu wdrażania innowacyjnych technologii w przemyśle kosmicznym służących znacznemu zmniejszeniu kosztów transportu kosmicznego. Musk od początku marzył także o kolonizacji Marsa, choć z tymi planami początkowo musiał zaczekać. Obecnie SpaceX produkuje rakiety nośne Falcon 9 i Falcon Heavy, kilka kosmicznych silników rakietowych, statek towarowy Cargo Dragon oraz satelity komunikacyjne Starlink. SpaceX jest jedną z kilku firm zarządzanych przez Elona Muska, wśród których znajduje się m.in. słynna firma produkująca samochody elektryczne Tesla oraz firma inżynieryjno-budowlana Boring Company.

Około 100 lat temu na wyposażenie sił zbrojnych kilku państw świata zaczęły wchodzić samoloty. Początkowo traktowano je z przymrużeniem oka i uważano za ciekawostkę, która ewentualnie może wspomagać wojska naziemne w zakresie obserwacji. Potencjalna wartość bojowa samolotu początkowo nie była doceniana, a tych, którzy przewidywali ważną rolę lotnictwa w przyszłych konfliktach zbrojnych, często wyśmiewano lub nawet szykanowano. Taki los spotkał m.in. włoskiego generała Giulio Douheta, który za usilne propagowanie rozwoju wojsk lotniczych został nawet wtrącony na rok do więzienia w czasie I wojny światowej [1].

Wraz z wojną na Ukrainie kończy się stabilny ład międzynarodowy. Wojna, przemoc jawna lub grożąca, sankcje ekonomiczne, rywalizacja o zasoby i surowce, załamania na rynku żywności, protekcjonizm, dostęp do rynków i walka o postępy w innowacjach stają się niniejszym chlebem powszednim polityków. Także, a może przede wszystkim polskich. Czas więc na zmiany w państwie polskim. Apelujemy zatem do decydentów o zmiany jakości państwa polskiego. Nie będzie można działać jak przez ostatnie 30 lat. To będą czasy dużo bardziej wymagające.

Kilka uwag o politycznej strategii państwa polskiego w nowych europejskich okolicznościach (tezy do dyskusji)

Weekly Brief 2–8.04.2022

Weekly Brief 26.03 – 1.04.2022