Strategy&Future

Atak Hamasu na Izrael 7 października otworzył kolejny rozdział w krwawej historii Bliskiego Wschodu, który zdaje się przeżywać, podobnie jak Europa w XVII wieku, swoją „wojnę trzydziestoletnią”. Po 12 miesiącach od rozpoczęcia tej fazy konfliktu wojna rozlała się poza Palestynę i ogarnęła także Liban. Aktywny udział w konfrontacji z Izraelem odgrywa Iran, którego strategia zaangażowania w regionie ewoluuje. Natomiast Stany Zjednoczone mimo trwającej już dekadę próby „wyjścia” z Bliskiego Wschodu nie tylko zwiększają swoje tam zaangażowanie, ale równocześnie, co paradoksalne, sukcesywnie tracą na nim wpływy, czego dowodem jest polityka prowadzenia wojny przez rząd w Tel Awiwie.

Historia tajwańskiego programu broni jądrowej jest tyleż pouczająca, co trzeźwiąca; skupia jak w soczewce najtrudniejsze dylematy, najpoważniejsze zagrożenia i największe wyzwania, przed którymi stanąć może państwo dążące do proliferacji broni jądrowej. W pewien sposób Tajwan stawał przed najgorszymi problemami i Niemiec Zachodnich, i Pakistanu, ale jednocześnie brakowało mu korzystniejszych uwarunkowań, na które liczyć mogły Bonn i Islamabad...

W społecznym odbiorze obrona cywilna postrzegana jest przede wszystkim przez pryzmat ochrony ludności w czasie wojny, dlatego zagadnienie planów ewakuacji oraz niewielkiej liczby schronów zyskuje największą popularność i stanowi pretekst do dyskusji...

Uwe Ritzer, komentator bawarskiego Sűddeutsche Zeitung napisał, oceniając stan niemieckiej infrastruktury, że „wiele mostów w tym kraju, ale także drogi, odcinki kolejowe, kanały żeglugowe, a nawet ważne porty, takie jak ten w Hamburgu, są w opłakanym stanie. Zaległości remontowe w niemieckiej infrastrukturze transportowej są ogromne.”

Wzrost potęgi i asertywności Chin na arenie międzynarodowej silnie wpływa na kalkulacje polityczne państw w regionie Pacyfiku. Część z nich, mająca długotrwałe i oficjalne więzi bezpieczeństwa ze Stanami Zjednoczonymi, pogłębia swoją z nimi swoją współpracę. Inne kraje regionu wolą uprawiać polityczny hedging, czyli formę balansowania między coraz ostrzej rywalizującymi mocarstwami. To właśnie ta postawa charakteryzuje politykę większości państw regionu Azji Południowo-Wschodniej.

W S&F przeprowadziliśmy symulację prognostyczną przebiegu kryzysu finansowego w Polsce w razie wojny z Rosją. Założyliśmy trzy scenariusze: wojnę konwencjonalną z rosyjskim marszem na Warszawę, w tym uderzenia w sieć energetyczną i infrastrukturę krytyczną, wojnę hybrydową, czyli sianie terroru we wschodniej Polsce, oraz dodatkowo w każdym ze scenariuszy ograniczone uderzenie atomowe niestrategiczną głowicą atomową w któreś z miast we wschodniej Polsce...

Dopóki nie nadejdzie moment rezygnacji Stanów Zjednoczonych z realizowania strategii prymatu, a wraz z nim decyzja o ograniczeniu obecności militarnej w Europie, Waszyngton pozostanie prawdopodobnie sceptyczny wobec inicjatyw samodzielnego europejskiego narzędzia odstraszania.

Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób, Stany Zjednoczone będą w stanie skutecznie zarządzać relacją między środkami a celami w ramach własnych strategii wobec Rosji i przede wszystkim Chin? Odpowiedź na to pytanie może być kluczowa dla przebiegu rywalizacji między Waszyngtonem a Pekinem.

Matkę trawiła choroba, śmiertelna. Rodzina naradzała się, jaka kuracja mogłaby ją uratować. Na czoło dyskusji wysunęli się dwaj bracia, młodszy i starszy. Sprawa dotyczyła rzeczy arcyważnej: życia i śmierci matki. Każdy z braci miał inny pomysł na kurację, która miałaby uratować matkę. Pokłócili się o to tak bardzo, że skończyło się walką na śmierć i życie. Walką, która trwała kilkadziesiąt lat. Dwaj bracia to Mao Zedong i Czang Kaj-szek, a matka to oczywiście Chiny...

W zachodnich mediach głównego nurtu oraz wśród znacznej części wpływowych intelektualistów dominuje przeświadczenie, że Trump zorganizuje Ukrainie „drugie Monachium”. Republikański polityk, dążąc do zakończenia wojny, miałby pójść na ustępstwa wobec Rosji, co dawałoby Moskwie powód do ogłoszenia zwycięstwa w konfrontacji z Kijowem. Choć nie można wykluczyć takiego obrotu spraw, strategia ewentualnej kolejnej administracji Trumpa wobec konfliktu rosyjsko-ukraińskiego może mieć zgoła inną formę i dać inne rezultaty niż te przewidywane przez główny nurt opinii publicznej na Zachodzie...

Sprawa nie dotyczy wyłącznie najemników z Kolumbii, w ostatnich latach mamy do czynienia ze znacznie szerszym zjawiskiem przyspieszenia rozwoju prywatnych armii i możemy mówić nawet o renesansie tego sposobu rekrutacji do sił zbrojnych...

Jakże wspaniałą wartość edukacyjną mogą niekiedy mieć różnice kulturowe! Przygotowując się do napisania poniższego eseju, autor wiedział doskonale, o czym ma on być. Ma być o różnicach w sposobie, w jaki podchodzą Chiny do relacji z trzema państwami – Filipinami, Australią oraz Malezją – w zależności od tego, jak one same prowadzą politykę wobec Państwa Środka...