Strategy&Future

Jacek Bartosiak i zespół S&F o spotkaniu w Davos, jedności Zachodu i naszym imaginarium.

Jacek Bartosiak w nowym filmie analizuje potencjalne perspektywy rewolucji społecznej na Zachodzie. Czy istnieją czynniki sprzyjające takim zmianom? Przyjrzyjmy się głębiej perspektywie politycznej i społecznej oraz czynnikom, które mogą prowadzić do ewentualnej zmiany społecznej na Zachodzie. Czy to możliwe?

Jacek Bartosiak i zespół S&F rozmawiają o wiarygodności USA w Europie i skutkach słabnięcia Ukrainy dla Polski.

A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? – spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. – Co wtedy? – Nic wielkiego. – zapewnił go Puchatek. – Posiedzę tu sobie. Alan Alexander Milne

Bez względu na wyniki wyborów parlamentarnych 15 października Polska w kolejnych latach będzie musiała się zmierzyć z szeregiem wyzwań dotyczących kluczowych elementów funkcjonowania państwa. Bez konsensu głównych sił politycznych w kraju w kwestiach dotyczących naszej polityki wobec Ukrainy i Białorusi, w ramach UE i wobec Stanów Zjednoczonych skazujemy się na niespokojny dryf z falami historii. Bez państwa sprawnego, z instytucjami przygotowanymi do realizowania obranej strategii Polska nie będzie nigdy podmiotowym graczem na arenie międzynarodowej.

Bez względu na wyniki wyborów parlamentarnych 15 października Polska w kolejnych latach będzie musiała się zmierzyć z szeregiem wyzwań dotyczących kluczowych elementów funkcjonowania państwa. Bez konsensu głównych sił politycznych w kraju w kwestiach dotyczących naszej polityki wobec Ukrainy i Białorusi, w ramach UE i wobec Stanów Zjednoczonych skazujemy się na niespokojny dryf z falami historii. Bez państwa sprawnego, z instytucjami przygotowanymi do realizowania obranej strategii Polska nie będzie nigdy podmiotowym graczem na arenie międzynarodowej.

Jacek Bartosiak i Marek Stefan rozmawiają o polityce Polski wobec Europy.

Jest taka wieś w Małopolsce, niedaleko Limanowej. Nazywa się Żmiąca i od okolicznych miejscowości różni się tylko tym, że jest najdłużej badaną w historii socjologii wsią na świecie. Jako pierwszy przyjechał do niej na samym początku XX wieku, w 1901 roku, Franciszek Bujak. Podczas badań terenowych jedna rzecz nie dawała mu cały czas spokoju – wszystko wskazywało na to, że mieszkańcy Żmiącej są Polakami – mówili po polsku, żyli na ziemiach historycznie polskich, religia, jaką wyznawali, i kultura, w której żyli, również wskazywały jednoznacznie na ich narodowość.

Strategia wojskowa to sposób przygotowania wojska, jego rozmieszczenia, szkolenia i ćwiczenia. Polega ona przede wszystkim na długoterminowym rozwijaniu szeroko pojętych zdolności, do których współcześnie bardziej pasuje określenie „system odporności państwa”, po to aby te działania miały pozytywny wpływ na naszą politykę zagraniczną, czyli na nasze „pole manewru”. Żeby strategia wojskowa była wiarygodna w czasach wojny i anarchii systemu międzynarodowego, gdy ostatecznym arbitrem, swoistym sądem najwyższym między państwami znajdującymi się w sporze o to, które z nich przeforsuje swoją sprawczość, jest przemoc wojskowa (a takie czasy właśnie nadeszły), nasi politycy w Warszawie muszą mieć charakterologiczną i mentalną zdolność do podjęcia decyzji o zabiciu wagnerowców, którzy właśnie wykonują zbrojny rajd na jedno z miasteczek Podlasia.

Jacek Bartosiak – kilka słów o tym, co się dzieje – w sam raz na majowy weekend (Wideo)

Nieżyjący już amerykański ekspert od zarządzania Peter Drucker miał kiedyś powiedzieć, że „najlepszą metodą przewidywania przyszłości jest jej tworzenie”. Wymaga to jednak posiadania choćby bardzo ogólnej, ale za to spójnej wizji tego, do czego zamierzamy dążyć, oraz – a może raczej przede wszystkim – uczciwej i rzetelnej analizy zastanej rzeczywistości.

Jakbym to już gdzieś widział. Ten sam obszar, ale zupełnie inna aura. Kontury się zgadzają, linie na mapie prawie dokładnie te same, tylko zamiast pobrzmiewać dumą i wspomnieniem wielkości, ociekają krwią. Nie wiem, czy Timothy Snyder miał tego świadomość, ale jeśli nawet, to chyba w żadnym miejscu się z nią nie zdradził. Jednakże kiedy wytyczał w swej książce granice „Skrwawionych ziem”, obszaru Europy Środkowo-Wschodniej, na którym w latach 1933–1945 wymordowanych zostało 14 milionów cywilów, „niechcący” wyszedł mu obszar I Rzeczypospolitej. I nie jest to bynajmniej zbieg okoliczności. Te ziemie wolno było niemieckiemu i rosyjskiemu totalitaryzmowi, na przemian z lokalnymi nacjonalizmami, bezkarnie topić we krwi, bo zabrakło na nim organizmu politycznego, podmiotu. Zabrakło Rzeczypospolitej.