Strategy&Future

Na kilka dni przed świętami, podczas których czcimy Boga stającego się człowiekiem, postanowiłem wrócić do historii człowieka, który stał się bogiem. Swetoniusz o Juliuszu Cezarze: „Umarł w pięćdziesiątym szóstym roku życia i został zaliczony w poczet bogów, nie tylko formalnym dekretem, ale aktem wiary prostaczków”.

Na kilka dni przed świętami, podczas których czcimy Boga stającego się człowiekiem, postanowiłem wrócić do historii człowieka, który stał się bogiem. Swetoniusz o Juliuszu Cezarze: „Umarł w pięćdziesiątym szóstym roku życia i został zaliczony w poczet bogów, nie tylko formalnym dekretem, ale aktem wiary prostaczków”.

„Wszystkie istotne pojęcia z zakresu współczesnej nauki o państwie to zsekularyzowane pojęcia teologiczne”. To zdanie Carla Schmitta jest jednym z najważniejszych stwierdzeń, najgłębszych odkryć filozofii politycznej ostatnich stu lat. Otrzeźwia i niepokoi jednocześnie, bo temu, co wydawać by się mogło oswojone i ujęte ostatecznie w karby racjonalności, wyzwolone zarazem od religijnych ambicji i korzeni, pokazuje jego prawdziwą naturę. Uchyla rąbka gorliwie strzeżonej tajemnicy, odkrywa przed nami kod źródłowy polityki…

„Wszystkie istotne pojęcia z zakresu współczesnej nauki o państwie to zsekularyzowane pojęcia teologiczne”. To zdanie Carla Schmitta jest jednym z najważniejszych stwierdzeń, najgłębszych odkryć filozofii politycznej ostatnich stu lat.

Jeśli pisarstwo Józefa Mackiewicza miałoby kształt trójkąta, to jego wierzchołki tworzyłyby trzy reportaże z miejsca zbrodni. Tę dokonaną przez Niemców w Ponarach na litewskich Żydach pisarz widział na własne oczy. Zbrodnie Sowietów w Katyniu opisał jako członek delegacji Czerwonego Krzyża zorganizowanej po odkryciu masowych grobów.

Rosja jest kłamstwem. Dlaczego Zachód pragnie w nie wierzyć? O „Świętej Rusi” Alaina Besançona. Kultura rosyjska powinna zniknąć z przestrzeni publicznej – stwierdził w kwietniu minister Gliński – W tej chwili nie ma czasu na rosyjski balet, nie jest też dobry sezon na Czechowa czy Puszkina…

„Kultura rosyjska powinna zniknąć z przestrzeni publicznej – stwierdził w kwietniu minister Gliński. – W tej chwili nie ma czasu na rosyjski balet, nie jest też dobry sezon na Czechowa czy Puszkina”.

Zdaje się, że każde społeczeństwo musi raz na jakiś czas przeżyć w swojej historii fazę szpiegomanii; zabarwione lokalnym kolorytem, ale w gruncie rzeczy zawsze takie samo – polowanie na opłacane przez wraże siły czarownice.

Nim zdążyłem zwilżyć krwią ostrze noża, wróg się poddał. O „Montażu” Vladimira Volkoffa.

Żądanie rachunku historycznego sumienia. O „Nie trzeba głośno mówić” Józefa Mackiewicza.

Na pomysł, żeby wziąć ponownie do ręki powieść „Nie trzeba głośno mówić” Józefa Mackiewicza, wpadłem kilka tygodni temu, podczas lektury dzieła o nieco innym charakterze, jakim jest „Raport o stratach poniesionych przez Polskę w wyniku agresji i okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej 1939–1945”.

Źródła możliwej nadziei. O „Początku końca historii” Marka A. Cichockiego.