Jarek Holden

Książka „jakoby” zaczyna się wierszem „prostym”, lecz doskonałym! Wątroba dostaje przyspieszonej marskości, a oko ma problem z przeskanowaniem czasu teraźniejszego.

Lektura ta pozwoli na uświadomienie zwykłemu, nieprofesjonalnemu czytelnikowi, że dzieją się, działy i dziać będą RZECZY, które wykraczają poza racjonalną zasadę „szkiełka i oka”.

Paweł Orzeł pisze o tumulcie, ale nie o tłumie. Takich „książeczek” nie wydaje się dla tłumów, ale także nie dla siebie. Dla osobności, dla kilkunastu czytaczy, pogłębiaczy, poszukiwaczy. Tak, jestem w tym gronie! Dołączycie?