Jarek Holden

Piszą, że to pierwsze wydanie. Nie będę się pieklił i pienił. Na stronie www oficyna prezentuje „podobne fronty”. I tytuł jakże znajomy, ale co autor czyni ze swoim tekstem, to jego sprawa. A ciekawskich, literackich detektywów odsyłam do sklepu FORMY.

Męskie losy są powtarzalne, jakby wszystko działo się punkcie ksero. Pisarz stara się uciekać od stereotypów, jednak to niemożliwe. W literaturze pięknej tak wiele było, że unikanie powtórek wydaje się wręcz niemożliwe. Wspomnienia, bo tym głównie zajmuje się prozaik, mają ułomną moc. Chyba że to Sandor Marai. Chyba że to „Żar”!

Parafrazując Krzysztofa Andrzejczaka, autora publikacji o amerykańskiej literaturze: - Proza Macieja Bielawskiego wynika z moralnej niepewności i obyczajowego zakłopotania, a także gorzkiego, refleksyjnego humoru. Bycie Polakiem łączy się w niej z winą i odpowiedzialnością.

Carla i Gonzalo, niegdyś młodzi kochankowie, długo się nie widzieli, ale kiedy wpadają na siebie na ulicach Santiago, ich miłość nagle odżywa. Gonzalo poznaje Vincenta, syna Carli, i próbuje sprostać roli partnera oraz ojca, do której nigdy nie pretendował. Owszem, marzył o wspólnocie, ale innej – chciał dołączyć do barwnego grona chilijskich poetów.

Zaskakuje język, na plus. A poza tym to ten sam Twardoch, który napisał wybitną „Morfinę” i tragicznego „Byka”. Symbioza dobrego ze złem. Pisarstwo, które jest zmęczone!

Jestem „za cienki w uszach”, bym wystawiał tej książce i jej autorom, cenzurki. To jest tom, którego nie oddam, nie pożyczę, nie zapomnę. A przeczytam go kiedyś „naprawdę”, rozumiejąc i wiedząc więcej i lepiej!