Jarek Holden

Nasłuchuję i docierają do mnie głosy zachwytu. Ludzie kultury mówią, że (bardzo) im się podoba, że prawdziwe, że poruszające. I niby się zgadzam, a jednak protestuję! Bo czytanie piekło, bolało, przerażało, jednakże ileż takich gazetowych książek już przeczytałem?

Wiara, nadzieja, miłość. Wytarte, przetarte kolory flagi, symbole człowieczeństwa, leitmotiv – tej z pozoru – niewinnej przypowieści. Wygładzona, kolorowa, przybrudzona, niejednoznaczna „Biała wstążka”. „Haneke pokazuje niebezpieczeństwo, jakie grozi nam, kiedy zamkniemy się w sztywnym zestawie reguł”.

Być albo mieć... A oczy mówią, że dni są dokonane… Sarkastyczny narrator podsumowuje życie. A ktoś je dopowiada. Hamlet w wersji soft i „Wilk stepowy" w wersji dla niezdecydowanych (może innym razem odbiorę sobie...).

Podobne uczucie dezorientacji towarzyszyło mi w 2019, gdy skończyłem czytać „Dziwkę”, powieść Anny Mazurek. Jednakże odsuwając wspomnienia, byłem i jestem pełen podziwu dla poetyckiego języka fabuły Marii Halber.

Takie górnolotne esy-floresy. Takie szlaczki i zygzaki. SUKCES? Obserwujesz i znajdujesz. Czytasz, lecz błahe to stwierdzenie, że chętnie przeczytałbym zestaw opowiadań Szatrawskiej. Oczywiście najpierw powinny (mogłyby) trafić do TY.TU.Ł-u.

Największym moim zarzutem, który stawiam autorowi, to nadużywania banalnych, wytartych zdań.

Konstrukcja tekstu, styl przekazu – składowe książki są obdarte z emocji, a jednocześnie mnogość ekscytacji. Namiętność uścisku kobry.

Książka ma fatalną promocję. Na obwolucie napisano „nowomową”, że książka nagrodzona i wyróżniona; dlatego drukowana. Cóż za banał! Cóż za krach!

Jessica Au w swojej miniaturowej powieści mówi nam o tym, co w życiu istotne, a co umyka w codziennej gonitwie.

Książka to dwugłos. Pokazująca światy równoległe.

Największym walorem tej narracji jest nieokreśloność czasu. Bo opowieść ta mogła dziać się w czasach wiktoriańskich, latach sześćdziesiątych, a także „tu i teraz”.

„Jednej nocy mogłaby tańczyć na stole, a następnej ukryłaby się w cieniu. Kiedy stwierdzę, że ją rozumiem, może rozpłynąć się i stać zupełnie nową osobą, a ja będę musiał zacząć wszystko od nowa. Tak właśnie było z Anną”.