Grzegorz Antoni Kanik

… i do końca swego życia, Śmiać się już tylko będzie, Przez łzy własnego serca Tak chciwie pragnącego...

- „Jurek, do cholery, co wyprawiasz pijaku jeden”- Grzegorz był wściekły na pijanego kolegę. Dopiero co wczoraj wieczorem się poznali, gdy oboje czekali na pociąg, mający ich zawieść do nowej „przygody życia”. Dziś mieli się stawić w jednostce wojskowej, w Skierniewicach. Czekała ich tam szkoła podoficerska i służba wojskowa „ku chwale ojczyzny”, W sumie dwa lata, bez jednego miesiąca, poza domem rodzinnym, z dala od swojego dotychczasowego środowiska.

..."Czy mógłbyś mi mniej więcej powiedzieć, czym jest miłość? Bo szczerze mówiąc, nie wiem, czym ona jest i ciężko jest mi teraz siebie zrozumieć, gdyż wydaje mi się, że mnie dopadła."... ... "Dziękuję za bardzo wyczerpującą odpowiedź. Nie sądziłam, że można tak logicznie wytłumaczyć, na czym polega miłość"... .."Could you tell me more or less what love is? Because honestly, I don't know what it is and it's hard for me to understand myself right now because it seems to me that it's gotten to me."... ... "Thank you for your very detailed answer. I didn't think it was possible to explain what love is so logically."...

... obudził go cichy, ptasi świergot za oknem. Leżał z przymkniętymi oczami, rozmyślając nad ostatnią nocą... niedopuszczalne szaleństwo to było, czy raczej przeznaczenie, spełnienie tego co szukał przez całe życie?... [...] ... he was woken up by the quiet bird chirping outside the window. He lay with his eyes closed, thinking about last night... was this unacceptable madness, or rather fate, the fulfillment of what he had been looking for all his life?... [...]

… a gdy nie było już nic, nic co by ofiarować można… serce zatęskniło, by ktoś zobaczył coś więcej, niż opiekunkę do dzieci…

... miłość to nie "towar"... godny pożałowania ten, kto prawom handlu ją podporządkować chce...

… i tylko ból lub miłość, sens, kontekst i emocje razem z sobą niosą… nie dziw się więc, że najpiękniejsza poezja w bólu się rodzi… biedakowi się miłość nie należy, a widział ktoś bogatego poetę?…

Nie tylko geniusz, lecz każdy mężczyzna jest jak Odyseusz, dążący na swą Itakę, gnany swą tęsknotą i wiedzą, że tam kochająca i wierna Penelopa z utęsknieniem go wypatruje. Nie straszne mu wtedy, ani rozkazy i zadania Pana tego świata, ani opór piekielnych zastępów Szatana… jeżeli tylko, w jego życiu, taka Penelopa zagości...