Grzegorz Antoni Kanik

… trzeba sobie zdawać sprawę z jednego faktu. Na początku naszej ery, w podbitym i okupowanym przez Rzymian Izraelu, karę śmierci mogli orzekać również sami Izraelici. Niemniej, tylko sami Rzymianie mieli prawo wykonywać orzeczoną karę śmierci. Problem w tym, iż tylko władcy i kapłani Izraela mogli taką karę orzec i z takim wnioskiem wystąpić do Rzymian. Przeciw zwykłemu społeczeństwu, żądającemu takiej kary (jak to sugerują niektóre do dzisiaj niektóre środowiska) Piłat wyprowadziłby kohorty legionistów…

… mam wrażenie, a nawet pewność, że powróciliśmy do lat 1943-50, gdy walka o cele narodowościowe dziwnym zbiegiem okoliczności pokrywała się z walką o wpływy kościoła. Nawet nie o chrześcijaństwo, lecz wpływy kościelne. Po obu stronach tych walk stali bowiem wyznawcy tego samego Jezusa i Boga-Ojca… … również obecnie ten podział Polaków przebiego wręcz idealnie na linii katolicyzm i „reszta świata”. Jakoś nie słychać, ani nie widać wśród „popleczników” PiS-u wyznawców innych „wyznań Abrachamowych”. Nie ma wśród nich np. protestantów, drugiej religii w Polsce wyznającej Jezusa i Boga-Ojca…

No i stało się… mamy w IV RP dwóch „więźniów politycznych”. O ile brak wiedzy, arogancję i „wyścig do koryta” można nazwać polityką. Wyszła z tego niezła farsa, i wstyd nie tyle dla samej Polski, co dla jej obecnego prezydenta. O partii PiS i jej politykach szkoda nawet wspominać. Bo to śmieszne, że nieznajomość prawa i arogancja prawników, nomen omen prezydent Duda jest również prawnikiem, oraz nachalne dążenie do „koryta” Kamińskiego i Wąsika doprowadziła do „PRAWOMOCNYCH” działań wobec ich dwóch i osadzenie tych byłych już polityków w więzieniu.

Średnik to dość nieszczęśliwy znak interpunkcyjny, ponieważ wielu piszących albo nie umie z niego korzystać, albo po prostu zapomina o jego istnieniu. Jest jednak dość pomocny, ponieważ odgrywa dość szczególną rolę. Jednocześnie kończy zdanie i… go nie kończy.

Gdy zwilżył usta, Jezus spragniony, Rzekł. „Tyś pierwszy, ateuszu, Usłuchał mej mowy”. Tylu ich przeszło, z ludu wiernego. Żaden nie spełnił, przenigdy, Życzenia mojego.

Szła cisza przez miasto Szukała bratniej duszy Wokół gwarno i ciasno Wszystko neonami kusi.

[…] w kawiarni było luźno. Wypatrzył stolik w na uboczu, za filarem, lecz z widokiem na lustro, w którym mógł obserwować wejście. Przy stoliku spojrzał w lustro i zesztywniał z wrażenia. Przy jednym ze stolików siedziała dziewczyna z Koluszek, była sama. Siedziała przed nim, tyłem do niego, dlatego zauważył jej twarz w lustrze. Postanowił zaryzykować i podejść do niej. „Jednak Opatrzność nie zawiodła, skoro oboje Nas tutaj przywiodła” Próbował ją zaskoczyć dwu wersem wymyślonym na poczekaniu. Obejrzała się z lekkim uśmiechem. - „Długo się kolega zastanawiał, nim się zdecydował podejść” – odpowiedziała z lekką ironią. - „Skąd panna wiedziała, że tutaj jestem? - spytał zaskoczony. - „Magiczna kula powiedziała” – i wskazała nieznacznie dłonią na to samo lustro, w którym i on ją ujrzał. Mógł się tego spodziewać, optyka się kłania. Skoro on ją widział w nim, to i ona mogła go tam spostrzec. Swoją drogą rezolutna i spostrzegawcza z niej dziewczyna. I taka naturalna w swym zachowaniu. Od razu to spostrzegł i bardzo mu się to spodobało. Nie cierpiał sztuczności wokół siebie, sztuczność dla niego była jak jakieś okowy, pętające go aż do bólu [...]

[...] … to byłoby zbyt proste, kolego/koleżanko. Żadna kultura, żadne wierzenia nie powinny, a nawet nie mogą się opierać o „kult śmierci”, zwłaszcza o kult „dobrowolnej śmierci” [samobójstwa, czy jakiejkolwiek formy eutanazji]. Prowadzi to bowiem do szeregu nagminnych samobójstw, sprzecznych z interesem tak świata materialnego, jaki i świata duchowego, mistycznego [...] personifikacja niesie również inne zagrożenia. To ona leży u podstaw poglądów religijnych, na bazie której powstają Hamas, ISIS, etc. To jej [personifikacji] dziełem był 11 września 2001 roku, jej dziełem jest obecna sytuacja w Strefie Gazy, w Izraelu… takich „dzieł” zajdziecie więcej, w doniesieniach medialnych. Wszędzie tam, gdzie jest fanatyzm i terroryzm [...]

[...] … » wiesz, co jest w tym najgorsze? To, że bardzo często takie skrzywdzone osoby uciekają we własny świat, w świat mistyki. Niestety, bardzo często zamiast uwolnienia stają się ofiarami różnego rodzaju sekt i religii. A gdy nawet się spostrzegą, że coś nie gra, to, zamiast wycofać się, brną coraz głębiej aż do fazy fanatyzmu. Wtedy nie ma już ucieczki, a na pewno jest bardzo trudna. Czasami spotykają na swojej drodze kogoś innego, również skrzywdzonego, z kim mogliby nawiązać głęboką więź emocjonalną. Tzw. Miłość, która dawałaby im obojgu nawzajem siłę do dalszego życia. [...]

» Jak na ateistę, i racjonalistę, przystało, będę zamieszczał również cytaty i wypowiedzi (czasami opatrzone moim komentarzem) ludzi związanych z kręgami „teistycznymi”, choć niekoniecznie tylko ich. Niech i oni przysłużą się ateizmowi i „pokażą”, że nie trzeba być wierzącym, by zasłużyć sobie na miano człowieka dobrego, a tym samym na „zbawienie Boże”…« » As befits an atheist and rationalist, I will also post quotes and statements (sometimes with my comments) from people associated with "theistic" circles, although not necessarily only theirs. Let them also serve atheism and "show" that you do not have to be a believer to deserve to be called a good person, and thus to be "saved by God"...«

[...] Dowódca plutonu, jak zwykle odpowiedział krótko i zwięźle. Wziął koperty i zaczął wyczytywać nazwiska żołnierzy. Gdy dotarł do nazwiska Grzegorza, niespodziewanie odezwał się dowódca kompani. -”Szeregowy, wy macie dziewczynę? Tak, czy nie?”- pytanie zaskoczyło nie tylko Grzegorza. - „Mam dziewczynę, obywatelu kapitanie” – Grzegorz odpowiedział, z pewnym wahaniem. - „To proszę ją poinformować, że odwiedziny są wyłącznie w niedzielę. I nie interesuje mnie, czy jest tutaj przejazdem, czy z innego powodu. Pozwolenia na widzenie nie dostanie, Zrozumiano?”- - „Tak jest, obywatelu kapitanie”- w głosie Grzegorza już wyraźnie było słychać zaskoczenie i zdumienie. Jednak dopiero po capstrzyku miał czas się zastanowić, o co w tym wszystkim chodzi. »Jaka dziewczyna? Skąd i po co miałaby go odwiedzać?« myślał. Krysia, choć uchodziła za jego dziewczynę [...]

W języku polskim kogoś, kto jest najlepszy, określa się zwrotem „bezkonkurencyjny”. Mało kto zwraca uwagę, że zwrot ten ma jeszcze drugie, bardziej groźne, okrutne i drastyczne znaczenie. Wszak, by zostać „bezkonkurencyjnym”, zostać bez konkurentów, wystarczy tylko broń i odpowiedni zapas amunicji… kusi, prawda?…