Bartek Fetysz

"(...) Laura, #polishgirl, leci na wakacje z przyjaciółmi i chłopakiem i zostaje zauważona przez włoskiego ogiera, Massimo, z kutasem po kolana, który w willi swojej ma jej obraz, wszak jest ona dziewczyną z jego snów. W tle brakuje ino Just 5 i "Kolorowych snów". Albo innej podrzędnej piosenki w rytmach disco-YOLO. Porwana przez Penissimo, zakochuje się w swoim oprawcy, który jak Cię wyrucha to wyzioniesz ducha (...)".

"(...) Śmierć fascynowała mnie od dziecka. Nigdy się jej nie bałem, choć się kurwa na mnie czaiła od prawie poczęcia. Na świat przyszedłem jako astmatyk. Gotowy zdechlak. Ileż to się moi Rodzice wycierpieli, to nie mam pojęcia, bo nie pamiętam. Ale w życiu bez planu, a później z planem, umrzeć miałem przynajmniej kilka razy. Żaden raz się nie udał. Ani ten planowany, ani nieplanowany (...)".

"(...) Długo pracowałem nad tą książką, ale proces jej powstawania bardzo mi się podobał. Chociaż swój początek miał w pandemii, kiedy wszyscy zostaliśmy odcięci od świata i pozamykaliśmy się w swoich domach i pokojach. W tej sztucznej izolacji, żeby nie zwariować, chyba po raz pierwszy w życiu zacząłem palić medyczną marychę. Koiła mi odjeżdżające po kolei wszystkie klepki. I tak w jej oparach narodził się pomysł na tę historię (...)".