Bartek Fetysz

(...) Marzy mi się przestrzeń w której PRAWDA i OPINIA nie będą CENZUROWANE, a ich autorzy nazywani HEJTERAMI. W której liczyć się będzie cudzy talent, a nie zasięgi czy układy i hermetyczne znajomości (albo robienie komuś loda). Dlatego Twoje wsparcie - może wiele zmienić - nawet za tą "skromną dychę". Wasza dycha nie jest skromna. Jest ważna. I ma siłę (...).

"(...) Uwielbiam samotność. Często kultywuję prostotę przebywania ze sobą. Ale najbardziej lubię samotność w towarzystwie Leskiego. W muzyce szukam sensu - dnia albo w ogóle istnienia. Piosenka musi posiadać tekst (...)".

"(...) W sieci wszyscy jesteśmy coachami. Specjalistami od najczęściej cudzego życia, chorób, problemów, radości i stylizacji. A najgorsze i najpotężniej pojebane są MADki. To jest wręcz sekta wspólnego oszołomienia. Nie wiem co powoduje ich umysłowe zlasowanie, ale wydaje im się, że posiadanie dzieciątka czyni z nich wszystkowiedzące specjalistki, które innym kobietom, mężczyznom i rodzinom mają prawo mówić JAK WYCHOWYWAĆ SWOJE DZIECI (...)".

"(...) Jestem obecnie otyły, tak, moje BMI wyjebało skalę, a u mnie w głowie skalę żenady. Mam nadciśnienie. Pracuję nad tym. Ćwiczę. Ponoć pozbycie się części dupy sprawia, że pozbywasz się też chorób. Wiem o tym, ale jakoś przez ostatnie miesiące nie przyswajałem tej wiedzy odpowiednio. Tak samo jak litrów wody, mimo że alkoholu w wielkich ilościach od kilku miesięcy nie piję (...).

"(...) Przecież mogę zrobić pod siebie, nikt się o tym nie dowie. Będzie to tajemnica pomiędzy moim pęcherzem, członkiem, prześcieradłem i materacem. Bo w takich stanach, mimo że bardzo chce Ci się sikać, to nie masz ochoty wyjść z łóżka, bo ono trzyma Cię czulej i mocniej niż niejeden kochanek. Jest to objęcie maxi. W którym należysz już tylko do niego (...)".

"(...) W Dzień Kobiet, który obchodzę cały rok, bo kobiety supportuję od stycznia do grudnia, a nie tylko 8 marca, pisze do mnie Kasia Cerekwicka: "Fetyszu, z psiapsiółami jesteśmy w Londynie, może się jakoś złapiemy? Jest nas cała szóstka". Ledwo w sumie co z chorób zakaźnych wyszedłem, ale myślę, że taka kolejna okazja szybko się nie zdarzy (...)".

Zmiany na Patronite.

"(...) Nie było mnie tu długo. Nie wynikało to z lenistwa, ale z emocjonalnego zastoju. Fizycznego też, bo przez cały luty chorowałem. Zaczęło się niewinnie - od grypy, która dusiła mnie tak, że zastanawiałem się czy nie wróciła mi z dziecięcych lat astma, a to najgorsze co mogłoby mnie spotkać, wszak człowiek, który nie może oddychać umiera podwójnie - kaszląc i ze strachu. Google również nie pomaga wtedy w diagnozach. Nie mówi też o tym, że grypę można magicznie zamienić w anginę, co jakimś cudem uczyniłem i Walentynki zacząłem od antybiotyku (...)".

"(...) Ostatni album Mery Spolsky to płyta fenomenalnie żenująca i zła. Paździerz deluxe. Kiedyś interesująca artystka, dzisiaj serwująca niesamowitą grafomanię, słowną spierdolinę ubraną w fajerwerki bitów. "Erotik Era" to utwory i teksty przaśne, miałkie, przedstawiające kobiecy orgazm i seksualne potrzeby z perspektywy polskiej Wilmy Flinstone, która dopiero co wyszła z jaskini i ma mokro na widok banana (...)".

"(...) "Pozywam Telewizję Polską za kłamstwo, że pobierałam pensje w wysokości 11 7 tys. zł miesięcznie. Tusk dyszy obsesyjną żądzą zemsty na moim mężu za telewizję 2016-2022, kiedy piękna i silna TVP wygrywała walkę o dusze Polaków. W ramach politycznej zemsty nowa ekipa, wiedząc, że nie można przypisać nam żadnych nadużyć, choć bardzo by tego chcieli, postanowiła zohydzić nas w oczach społeczeństwa" - mówi Joanna Kurska (...)".

"(...) Niedawno oburzano się, że dzieci nazwałem personifikacją plemnika. Wszyscy nimi jesteśmy. Cytowano mnie na parentingowych stronach i w głowach się rodzicom odurzonym zapachem świeżej sraki nie mieściło, że o dzieciach można pisać "pampersochód" czy "cycołap". Nie widzę w tym nic obraźliwego (...)".

"(...) Ludzie są z natury podli. Ja też bywam trochę podły. Czasami się nawet taki budzę. Mimo ogromnej asertywności po prostu sporadycznie nie chcę sprawiać komuś przykrości, bo gdzieś tam w czeluści swojego wnętrza jestem jednak uczuciowy i pozwalam na przekraczanie swoich granic. Ona uśmiecha się, rozkłada ramiona, robi krok w moim kierunku, a ja natychmiast czuję się jak uczestnik tych programów na Animal Planet "Oko w oko z drapieżnikiem" i wyginam się jak w Matrixie żeby mnie bestia nie uszkodziła zbyt dotkliwie. Bo jestem z tych niedotykalnych. Naprawdę nie znoszę się przytulać. A jak czuję cudzy oddech na szyi to od razu chcę być Środą Popielcową i w proch się obrócić, bo z niego powstałem i pragnę być glebą (...)".