Bartek Fetysz

Czwarta (ostatnia) część mojej niepublikowanej powieści "POGNIECIONY".

Trzecia część mojej niepublikowanej powieści "POGNIECIONY".

Druga część mojej niepublikowanej powieści "POGNIECIONY".

Pierwsza część mojej niepublikowanej powieści "Pognieciony".

"(...) Obiecałem, że oddam "Zanim zgaśnie światło" do końca kwietnia. Napisałem dzisiaj dumnie kolejny rozdział. W swoim kalendarzu rozpisałem, kiedy realnie mogę nad nią pracować. Muszę pisać codziennie. Chociaż przez godzinę uprawiać ćwiczenia mózgu i rozciąganie swojej wyobraźni do granic możliwości, aż skończę w szpagacie i nowe dziecko wyjdzie z tej pozycji całkiem naturalnie (...)".

"(...) Tkwię obecnie w romantycznym uścisku z pisaną teraz książką. Wkręciłem się i w brzuchu mam motylki, kiedy siadam do laptopa i piszę kolejne rozdziały. Ale stan zakochania nie będzie trwał długo i gdybym miał opisać na dzisiaj relację z "Zanim zgaśnie światło na Facebooku to brzmiałby: "W związku z...". Za kilka tygodni status zmienię na "To skomplikowane...". A przed premierą to już będzie: "Samotny" albo "Wdowiec", bo po tygodniach redagowania swojego tekstu przez obcych, będę go szczerze nienawidzić (...)".

"(...) Czuję się jak Neo z Matrixa. Mam z nim wiele wspólnego. W przeszłości łykałem wiele środków z rąk obcych osób bez recepty. Najczęściej ubieram się na czarno i słów hejterów unikam jak on kuli z pistoletów. Potrafię je nawet zatrzymać dłonią, tyle, że moje zaklęcie brzmi #zapraszamwypierdalać (...)".

Fragment mojej najnowszej powieści nad którą pracuję - tylko dla moich Patronek i Patronów.

"(...) Ostatnio znowu czytam. Najchętniej biografie i zwierzenia. To “znowu” jest tu kluczem, bo największym moim osiągnięciem jest fakt, że w ogóle czytam. Obłożyłem się książkami otrzymanymi ze wszystkich możliwych wydawnictw z ostatniego roku i zapadłem w niemogęsięskoncentrować hibernację. Depresjopad. Tele-mele-srutki, iPhonik malutki, ekranik jeszcze mniejszy, ale za to powabniejszy (...)".

"(...) Skąd się kurwa namnożyło tyle coachojebów? Jakóbiak, kiedyś świetnie zapowiadający się dziennikarz kompletnie odleciał, dołączyła do niego z opóźnieniem następna pierdolnięta, Tamara Gonzalez Perea - wesoła pieśniarka z dupą okadzoną Palo Santo. Przedawkowała dymne posiedzenia i mózg ulotnił się jej wraz z poczuciem obciachu (...)".

"(...) Traktuję pisanie jak załatwianie się. Interesuje mnie tylko proces produkcji. Jak już wyprodukuję, a nie jestem z tych, co lubią długie posiedzenia ani przed kompem, ani na sraczu, to wrzucam w sieć/spuszczam wodę i cześć Tereska. Kto normalny przygląda się potem własnej kupie albo chce o niej dyskutować? Było, minęło, spłynęło (...)".

"(...) Wmówiono nam, że jak kocha to bije, że w ogóle najmocniej kocha jakiś skurwiel, którego gloryfikuje się nazywaniem go bad boyem, bo wygląda jak amant i zawsze ma skórę, furę i komórę i jaja ściśnięte w Levisach 501-kach. Belmondo. Ino padać na kolana albo jakoś efektownie mdleć publicznie. Bo jak taki kwiatka przyniesie albo kupi bilet do kina to jest to powód do całkowitego oszatanienia, euforii wszystkich kończyn (...)".