Bartek Fetysz

"(...) "Tańca z Gwiazdami" nie wygrała stołeczna lesbijka Katarzyna Zillmann (...). Na potrzeby programu powstała jak wywołana z pierścieni Planetarian hybryda bohatera, ale nie był to Kapitan Planeta tylko Kobieta Sklejka. Płciowo niezidentyfikowana, uczesana jak Mały Książę, zachowująca się jak wujek-Tej-Mała-ale-się-zaokrągliłaś-Czarek, udająca Kasię. Normalnie jak Przemek15 na czatach w sieci, który przed ekranem tak naprawdę ma lat pięćdziesiąt jeden (...)". 

"(...) Mam mózg w formacie haute couture i naprawdę upchnięty mam w nim cały barok. Jest mutantem, zmutowało mi w nim bogactwo przemyśleń. Czasami myślę nawet, że jest w nim naprawdę luksusowo. Czuję przesyt codziennych myśli, a co dopiero gdyby je podlać psychodeliczną benzyną. Istny pożar w burdelu, wszystkie dziwki neuronów płoną żywcem bez stosu. Na bramce ja, nieczuły na ich krzyki burdeltata. Tylko mi szalik nałożyć i od razu michę mam uśmiechniętą jak nowy Prezydent. Fetysz kibol. W dodatku narodowiec. Umysłowy strażnik Ćmielowa (...)".

"(...) Zanim zdecydowałem się połknąć pierwszą tabletkę ze sto razy dzwoniłem do swojego lekarza prowadzącego z pytaniem czy na pewno po nich nie fiknę (...) YOLO, pomyślałem. Poszło. Po godzinie odbiornik wyregulowany. Czerep odpicowany jak nowy. Zaczął lśnić metaforami. Nagle odwilż w głowie. Przebiśniegi. Śnieg stopniał, nie ma lodowca, jest wiosna, wszystko mi w środku kwitnie (...)".

"(...) Wiem, jak to jest czuć się wypranym z siebie. Wiem, co to znaczy czuć się jak niewyprasowana, cuchnąca, szmata, wyjęta po kilku dniach z pralki, bo zapomniało się o prysznicu, wszak wciągnęło Cię łóżko. Wychodzisz z niego tylko na siku, ewentualnie na zjedzenie kromki chleba, bo gotować też Ci się nie chce, będąc życiowo rozgotowanym. Wiem, co to znaczy czuć się przegranym i pogrążać w rozpaczy i samotności. Wiem, co to znaczy być w toksycznym przemocowym związku, kiedy ktoś pluje Ci w twarz mówiąc, że to dowód miłości (...)".

"(...) Oczekuje się ode mnie, że będę twarzą LGBTQ, bo nie opowiadam o swoim życiu prywatnym publicznie, zatem ktoś domniema albo licytuje po moich zdjęciach z kim sypiam, co jest dla mnie totalnie popierdolone. Powiem więcej, nie chcę być twarzą żadnej społeczności. Tym bardziej tej LGBTQ, która jest dla siebie przemocowa (...)".

"(...) Postanowiłem zrobić sobie przerwę od mediów społecznościowych i skupić na odłożonych na bok zleceniach. Ostatnie miesiące były dla mnie mało przyjazne. Funkcjonowałem nie funkcjonując. Zanurzyłem się w zmierzch i byłem nocą. W nocy oddychałem kciukiem. Moimi płucami był ekran telefonu, zatruwał mi je spalenizną współczesnego świata. Czas marnowałem żeby dowiedzieć się co u kogo, kto chuj mnie tak naprawdę obchodzi (...)

"(...) Żyjemy w plastikowych czasach, które mnie przerażają. Co druga modelka albo model, bo mężczyźni to też kurwiszony, ba, zarabiają na gejach, będąc hetero,  pokazują piersi albo knagę na OnlyFans. Monetyzują swoją godność. Bo zarabiane pieniądze sprawiają, że we łbach im się przewraca i uważają, że to cool prostytuować się w sieci. Nazywam to często po imieniu (...)".

"(...) Zgasło mi w głowie światło. Po raz pierwszy w życiu uznałem, że czas na farmakologię. Nie jest mi smutno, nie czuję beznadziei istnienia, ale zamiast soulu, mam w głowie ciszę. O ile ciche noce lubię, to jestem w stanie tworzyć i normalnie funkcjonować tylko wtedy kiedy mi w nich wybrzmiewają dźwięki.(...)". 

"(...) Zawsze, kiedy piszę jakiś tekst, zastanawiam się, co by się stało, gdyby okazał się tym ostatnim. Jakby ten był ostatnim to bym sobie nie wybaczył i po śmierci chyba sam siebie straszył, bo brzmię jak smutna kurwa, a ja wcale w życiu ani smutny ani kurwą nie jestem, chociaż tą drugą bywam o wiele częściej niż bym chciał. Gdyby jednak to był ostatni tekst to chciałbym Wam powiedzieć, że fajni jesteście (...)".

"(...) Edward Enninful, były naczelny brytyjskiego VOGUE, stworzył portal dla kreatywnych, nazywa się ee72 i pod tym tytułem wydał także magazyn. "72" z Julią Roberts na okładce miało premierę chyba 12 września, ale 19 września, w piątek, odbyło się w Londynie uroczyste podpisywanie go w Harvey Nichols na Knightsbridge (...)".

"(...) Mam w sobie gen dziwki. Właściwie to ruchacza. Co noc sypiam z kim innym. Puszczam się nałogowo. Dzisiaj mam kolejną randkę. Nazywa się Miguel Matos. Jak zwykle, denerwuję się przed pierwszym kontaktem i razem. Ludzie mają do siebie to, że dużo obiecują, jarasz się co najmniej jak Influencerka Littlemooonster96, Angelika Mucha, przed dotknięciem Justina Biebera, a potem albo przez tydzień nie myjesz albo od razu walisz we wrzątek, żeby zmyć z siebie fetor zapachu (...)".

"(...) Pierwszy dzień września był dla mnie w latach szkolnych traumą, bo nienawidziłem do niej chodzić. W szczególności do podstawówki. Mama ubierała mnie w za duże marynarki i koszule po ojcu i czułem się w nich jak w namiocie. A jak jeszcze dołożyła krawat to od razu wiedziałem, że oto jest dzień, który rozpoczyna legalne i  kilkumiesięczne zarzynanie mojej psychiki. Gdyby dzisiejsze stylistki, zakochane w oversizach, mnie wtedy widziały to by piszczały jak pojebane z zachwytu, bo wyglądałem jak skrzyżowanie tych najbardziej narcystycznych, ale bez domieszki pojebania (...)".