Bartek Fetysz

"(...) Przez ostatnią dekadę wydawało mi się, że nie umiem w ludzi. W sensie miłośnie i seksualnie. A tu nagle info, że idzie zmiana. I dzisiaj, pisząc dla Was ten tekst zastanawiam się, czy jestem w stanie się jeszcze zakochać? Szczerze mówiąc, nie pamiętam tego stanu i jako artysta się go boję. O czym wtedy będę pisać? O zakochaniu? Przecież sam się wtedy porzygam (...)". 

"(...) Wmówiono nam, że jak kocha to bije, że w ogóle najmocniej kocha jakiś skurwiel, którego gloryfikuje się nazywaniem go bad boyem, bo wygląda jak amant i zawsze ma skórę, furę i komórę i jaja ściśnięte w Levisach 501-kach. Belmondo. Ino padać na kolana albo jakoś efektownie mdleć publicznie. Bo jak taki kwiatka przyniesie albo kupi bilet do kina to jest to powód do całkowitego oszatanienia, euforii wszystkich kończyn (...)".

"(...) Nigdy nie zapomnę jak po powrocie do domu, kiedy tamta też wróciła dopiero co z pracy jako sprzątaczka - przy wszystkich zrobił jej awanturę, że nie ma pod ryj podstawionej kolacji. Siedziałem wtedy przy tym stole z koleżanką, która przyszła mnie odwiedzić. I nie pamiętam dlaczego, były tam wolne tylko trzy krzesła. Dwa okupowaliśmy my, jedno stało wolne. I on na nim usiadł, mając wyjebane na to, że jego dziewczyna, również zmęczona, po ugotowaniu mu paszy nie ma gdzie usiąść. -Możesz stać - powiedział do niej.  -Że co? - zapytałem (...)".

"Ostatnio gównem zapachniało w Polsat News, gdzie Waldemar Buda otworzył usta i z powabem godnym szambowozu nazwał Biedronia "mężem albo żoną" Śmiszka. Jako beton nie wie bowiem, że w związku dwóch mężczyzn obaj są mężami, a w związkach dwóch kobiet obie są żonami. To prosty algorytm (...)".

(...) Patrzę na świat przez jakieś spaczone okulary. Ja jestem z tej generacji, gdzie to po dwudziestce trzeba już kogoś mieć, a przynajmniej wypada, bo jeśli się nie ma, to coś z Tobą musi być nie tak. I wszystkie ciotki, babcie, lochy z dalszej rodziny, sprowadzają Cię do parteru i lamentują. Może do proboszcza iść i zapytać o rade? Taki dorodny chłopak, a tu ani romansu, ani miłości, no cegła. Może msze zamówić na jakie odszatanienie? Moja generacja, ta co się wychowała na obserwacji dziadków i babć utkanych z miłości od pierwszego wejrzenia, ma problem z dzisiejszym światem. Dzisiejszy świat to swipe, swipe, następny, normalnie MTV z wczesnych lat dwutysięcznych – program randkowy NEXT. A kiedyś to było naprawdę, na życie. Czyżby? (...).

"W dzisiejszych czasach nie tylko zwierzęta są niewolnikami. Myśmy się też na własne życzenie przywiązali do swoistej budy. Do ekranu rozgrzanego smartfona. Paluszki gorące, ekran parzy, słoneczne Coco Jambo dla kciuków i wskazujących, swipe, swipe, za to w sercu kompletny mróz. I w pełni zaawansowany, nieuleczalny i na wszystko odporny konsumpcjonizm. Wycinamy drzewa, żeby przez dwa tygodnie umierały w salonie, wydajemy pierdyliard monet na jakieś niepotrzebne prezenty, uzależnieni jesteśmy od błyszczących jebadełek, a zapominamy o tym, o czym powinniśmy pamiętać – o miłości. I żalimy się w mediach społecznościowych na samotność".

"Emocje jak skała, serce jak kamień. Normalnie uczuciowa dyskografia Kayah. Jestem uczuciowo bezużyteczny. Nie poddaję się nawet recyclingowi. Jestem bardzo nie-ekologiczny. Zupełnie jak brokat. Albo słomki. Ewentualnie Avon w Chinach".