Bartek Fetysz

"(...) "Tańca z Gwiazdami" nie wygrała stołeczna lesbijka Katarzyna Zillmann (...). Na potrzeby programu powstała jak wywołana z pierścieni Planetarian hybryda bohatera, ale nie był to Kapitan Planeta tylko Kobieta Sklejka. Płciowo niezidentyfikowana, uczesana jak Mały Książę, zachowująca się jak wujek-Tej-Mała-ale-się-zaokrągliłaś-Czarek, udająca Kasię. Normalnie jak Przemek15 na czatach w sieci, który przed ekranem tak naprawdę ma lat pięćdziesiąt jeden (...)". 

"(...) Nie macie wrażenia, że co jakiś czas, kompletnie znikąd pojawia się jakaś gwiazda i jest promowana do porzygania? Skąd wzięła się Sabrina Carpenter? Ona nagle wybuchła i teraz wystylizowana na wczesną Meryl Streep, a dla mnie na ekskluzywną burdelmamę, święci triumfy na całym świecie (...)".

"(...) ROGALSKA SHOW to talk-show dziennikarki Marzeny Rogalskiej, do którego zaprasza przeróżne polskie gwiazdy i reklamuje go hasłem, że jeśli wydaje Wam się, że je znacie, to macie rację... wydaje Wam się (...)".

"(...) Długo pracowałem nad tą książką, ale proces jej powstawania bardzo mi się podobał. Chociaż swój początek miał w pandemii, kiedy wszyscy zostaliśmy odcięci od świata i pozamykaliśmy się w swoich domach i pokojach. W tej sztucznej izolacji, żeby nie zwariować, chyba po raz pierwszy w życiu zacząłem palić medyczną marychę. Koiła mi odjeżdżające po kolei wszystkie klepki. I tak w jej oparach narodził się pomysł na tę historię (...)".

Skecz pisany dla Ady Fijał, który w końcu nie powstał.

"Żeby (w mediach) istnieć, trzeba być sprzedajnym. Trzeba być człowiekiem szybą. Czy lato, czy mróz, wszystko przez tę szybę widać i ta szyba, zgodnie z porami roku, pokazuje mniej więcej to samo. Widok. Trasę. Horyzont. Pogodę. Kanapę. Nie wiem, mgłę, słońce, deszcz, śnieg, gówno pokazuje, bo jest szybą i nie ma opinii. Przeciera się ją szmatami z toreb z darmowymi prezentami, komplementami, seksem z PR-owcem lub managerem, generalnie (nienawidzę tego słowa), czyści się ją wycieraczkami, aby była nieskalana i nie utrudniała widoczności. Żeby przez życie, karierę, wywiad, jechało się miło i przyjemnie, jak na autostradzie w Szwecji. Dokoła lasy, skały, kamienie, jelenie, łosie, wszystkie odgrodzone siatką bezpieczeństwa od cywilizacji. Czyli, przed siebie, prosto. Sprawy zakazane za siatką. Czerwony, polski, dywan jest szwedzką autostradą. Usraną cementową przyzwoitością".