Miejska Partyzantka Ogrodnicza

Publikacja naturą rzeczy i siłą tematu musi przywoływać skojarzenia z innymi ogrodniczymi kalendarzami, tymi księżycowymi, kosmicznymi, biodynamicznymi, pocztowymi. Wahający się i początkujący zobaczą w niej jak szerokie jest pole działania ogrodniczych partyzantów. Ci, którzy już działają i dziarsko kroczą partyzanckim szlakiem, ucieszą się tkacko-komiksowo-rebusową formą. Dlatego wydawnictwo towarzyszyć może wszystkim jako lektura do poduszki, do wanny lub do tramwaju. No nie, do wanny to nie, bo od czytania w wannie traci się wzrok. Choć patrząc na stan polskich betonplaców, to może warto czasem stracić trochę ostrość widzenia.

Umiar - podstawa ogrodnictwa ekstensywnego. Ale nawet jeśli nasz ogród w większej części jest gospodarowany w sposób biocenotyczny, to niektóre zabiegi i tak musimy wykonać. Styczeń, środek zimy, też ma przypisane sobie takie działania.

Celem artykułu Renaty Hołdy z Instytutu Studiów Międzykulturowych Uniwersytetu Jagiellońskiego jest "przedstawienie działalności miejskich ogrodników – zdecentralizowanego, oddolnego ruchu realizującego różne formy upraw roślinnych w mieście. Krzyżują się w nim hobbystyczne zainteresowania uprawą kwiatów, warzyw i ziół, różne formy aktywizmu miejskiego oraz tendencje ekologiczne, zainteresowania ochroną Ziemi i racjonalnym wykorzystaniem jej zasobów." Autorka traktuje miejskie ogrodnictwo jako jeden z ruchów miejskich, a jego działania – jako rodzaj infrapolityki." Autorka wskazuję jednak, że "ruchu nie można traktować wyłącznie w kategoriach oporu, lecz w jego analizach należy uwzględniać reakcję adwersarzy, która przejmuje znaki oporu i obraca na swą korzyść."

W podręcznej biblioteczce nie powinno zabraknąć klasyków, a być może takim klasykiem stanie się tytułowy artykuł, napisany przez troje naukowców z Pomorza. Alicja K. Zawadzka, Barbara Korwel-Lejkowska, Jarosław T. Czochański wydali tekst, który ma szansę stać się dziełem kultowym, bo w pewnych kręgach już jest.

W praktyce gospodarki linearnej przyjęło się, że utylizacja to usuwanie, niszczenie, czynienie odpadów niewidzialnymi dzięki wywiezieniu ich poza zasięg wzroku. Tymczasem utylizacja polega na sprawianiu, że to, co zwykliśmy nazywać odpadem, staje się poszukiwanym surowcem, a w konsekwencji – czasem prostego zabiegu – spożytkowane, czyli roztropnie wykorzystane. Pomyślmy więc o utylizacji resztek roślinnych.

Czy palenie papierosów szkodzi? Owszem, wiadomo, że od palenia żółkną firanki, trudniej sprzedać samochód, częściej trzeba malować pomieszczenia, a ze względu na konieczność dłuższego ich wietrzenia trzeba więcej wydawać na ogrzewanie. Ten żart śmieszy mniej, gdy spojrzymy na statystyki chorób przewlekłych czy przedwczesnych zgonów powodowanych paleniem. Zresztą konsensus naukowy środowiska medycznego nie pozostawia przestrzeni na dywagacje. Niestety, szkodliwy wpływ nadmiarowego koszenia zieleńców ani nie został tak wnikliwie przebadany, ani jeszcze się nie upowszechnił.

Ja wiem, że choinka w donicy wytrzymuje dłużej niż cięta, a sprzedawcy twierdzą, że w sprzyjających warunkach można ją trzymać nawet do marca w domu. Ale nie polecam. Jeśli mamy zamiar zasadzić choineczkę w gruncie, nie zwlekajmy.

Co prawda dokument jest napisany w języku angielskim ale za to zapisany z rozszerzeniem pdf Dlatego po zastosowaniu internetowych narzędzi do tłumaczenia tekstów pdf, dostępny jest nawet dla osób nie znających angielskiego.

Jedynie zrozumienie specyfiki systemu korzeniowego drzew może doprowadzić do opracowania rozwiązań technicznych i sposobów postępowania (standardów), pozwalających na uniknięcie lub minimalizowanie szkód w procesie inwestorskim w czasie prac konstrukcyjnych. Pozwoli również na wprowadzenie skorygowanego odpowiedniego sposobu sadzenia drzew, który zminimalizuje negatywny wpływ trudnego dla drzew środowiska miejskiego oraz wydłuży okres życia drzew w mieście.

12 kwietnia br. między 12:00 a 13:30 odbędzie się webinar zorganizowany wspólnymi siłami projektów UNEP/GRID-Warszawa: EO4GEO oraz Eco-Miasto United Nations Environment Programme (UNEP) to Program Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska. Został powołany przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) po konferencji Środowisko i Rozwój, która odbyła się w Sztokholmie w 1972 roku. Webinar poświęcony będzie wykorzystaniu danych teledetekcyjnych w zarządzaniu zielenią miejską, szczególnie w aspekcie adaptacji do zmian klimatu. Można to potraktować jako ciekawostkę, a można jako znak czasów. Tak czy owak warto poznać. Udział w webinarze jest bezpłatny

Regulacje rzek i niezrozumienie znaczenia wierzb w gospodarce rolnej sprawiły, że wierzby zaczęły znikać z polskiego krajobrazu. Dla dolin rzecznych i rolnych terenów wilgotnych od wieków charakterystyczne były wierzby różnych gatunków. Wierzby w ich kulturowym, głowiastym kształcie znamy z dzieł sztuki lub coraz rzadziej z własnych doświadczeń. Formę taką nadawano drzewom w początkowym okresie ich rozwoju obcinając wierzchołek i regularnie, co kilka lat przycinając witki, pręty lub grubsze gałęzie wierzb. Te słynne wierzby głowiaste, siedlisko diabłów i natchnienie artystów, źródło opału, zielonej paszy dla bydła, surowca wikliniarskiego i drewna na tradycyjne sprzęty rolnicze minionej epoki. Wiele funkcji wierzb jest wciąż aktualnych. Co warto podkreślić na wstępie, wierzba głowiasta nie jest określeniem gatunku, tylko formą ukształtowania będącą następstwem umiejętnego gospodarowania żywym drzewem.

Jak powiedział Lis do Małego Księcia "najważniejsze jest niewidoczne dla oczu". Niewidoczne dla oczu są również instalacje podziemne. Postaram się zatem przybliżyć jak sadzić drzewa i krzewy przy tych sieciach, by było dobrze.