Strategy&Future

Rosyjscy eksperci i politycy formułują stanowisko Moskwy przed przyszłotygodniowym genewskim szczytem Biden – Putin. Pojawiające się głosy wiele mówią na temat oceny sytuacji geostrategicznej w świecie z punktu widzenia rosyjskich elit oraz celów, zarówno krótkodystansowych, jak i dłuższych o znaczeniu strategicznym, które Federacja Rosyjska zamierza realizować w najbliższych latach.

Pod koniec marca deputowani do Rady Najwyższej przegłosowali zniesienie moratorium, które wprowadzone zostało z powodu pandemii, na tzw. Wielką Prywatyzację.

22 kwietnia rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu, przebywając na Krymie i obserwując trwające tam na poligonie Opuk manewry, stwierdził „wykonanie zadań” i nakazał wycofanie zgormadzonych wojsk do „miejsc stałego rozmieszczenia”.

22 kwietnia rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu, przebywając na Krymie i obserwując trwające tam na poligonie Opuk manewry, stwierdził „wykonanie zadań” i nakazał wycofanie zgormadzonych wojsk do „miejsc stałego rozmieszczenia”.

Andriej Kortunow, dyrektor Rosyjskiej Rady ds. Polityki Zagranicznej, komentując powody zaostrzenia sytuacji na linii rozgraniczenia w Donbasie i mobilizację po obu stronach rosyjsko-ukraińskiej granicy znaczących sił wojskowych, napisał, że zarówno w Rosji, jak i na Ukrainie obserwować można grę czynników wewnętrznych zainteresowanych eskalacją napięcia.

Pierwsze tegoroczne sygnały, iż Moskwa może zrewidować swą dotychczasową politykę w kwestii Donbasu, pojawiły się na styczniowej konferencji prasowej ministra Ławrowa poświęconej omówieniu zeszłorocznej polityki zagranicznej Federacji Rosyjskiej.

Kryzys na wschodzie Ukrainy. Część 1: Sytuacja wojskowa

W grudniu ubiegłego roku miał się odbyć coroczny szczyt między Federacją Rosyjską a Indiami, na szczeblu liderów obydwu państw.

W grudniu i styczniu zapadły decyzje, które bardziej mogą wpłynąć na geostrategiczną sytuację na świecie niźli inne obserwowane w ostatnich latach zjawiska. Mowa o przyjętym w Brukseli Europejskim Zielonym Ładzie, planie uzyskania przez państwa Unii Europejskiej w 2050 roku neutralności klimatycznej oraz o podjęciu przed administrację Joe Bidena decyzji o powrocie Stanów Zjednoczonych do porozumienia paryskiego.

Jakim wynikiem zakończyły się wybory prezydenckie na Białorusi? Z pewnością Aleksandr Łukaszenka nie zdobył ponad 80 proc. głosów, jak obwieściła podporządkowana mu Centralna Komisja Wyborcza. Ale też nie wydaje się, aby miał jedynie 3 proc. zwolenników, jak przez długie tygodnie kampanii wyborczej ku pokrzepieniu serc głosili sympatycy jego konkurentów. Od odpowiedzi na tak postawione pytanie zależy w gruncie rzeczy interpretacja tego, co na Białorusi się dzieje i co może dziać się w najbliższej przyszłości.

Andriej Kokoszin, rosyjski akademik, w przeszłości członek specjalnego zespołu naukowców powołanego za czasów ZSRR w celu opracowania „strategii asymetrycznej odpowiedzi” na inicjatywę gwiezdnych wojen ogłoszonych przez Ronalda Reagana w 1983 roku, później wiceminister obrony za Jelcyna i sekretarz Rady Bezpieczeństwa, wspomina, że za czasów sowieckich w kierownictwie ZSRR ścierały się dwa punkty widzenia na kwestie równowagi strategicznej ze Stanami Zjednoczonymi.

Michael J. Mazarr, analysing conflicts in the “grey zone” in 2015, as part of a project initiated by the Strategic Studies Institute focusing on the changing nature of contemporary conflicts, attempted to formulate seven hypotheses about the future. It is worth recalling them now.