Strategy&Future

W lutym Centralny Bank Federacji Rosyjskiej skorygował swą tegoroczna prognozę dla rosyjskiej gospodarki. Pierwotnie analitycy rosyjskiego banku centralnego zakładali spadek PKB o 1 do 4% w 2023 roku, teraz prognozują, iż jego wynik znajdzie się w przedziale od minus 1% do 1% [1]. Swe przewidywania na temat tempa rozwoju rosyjskiej gospodarki zmieniły również instytucje zachodnie.

Międzynarodowa Agencja Energetyczna poinformowała, że w styczniu dochody Rosji z eksportu ropy naftowej i gazu ziemnego spadły w porównaniu z ubiegłym rokiem o 38%[1]. Wyniosły one 18,5 mld dolarów, podczas gdy przed rokiem było to 30 mld.

Australia zawarła z USA i Wielką Brytanią sojusz zwany AUKUS, który w S&F nazywamy sojuszem narodów oceanu światowego mającym na celu uniemożliwienie konsolidacji mas lądowych Eurazji pod berłem Chin. Australia zawarła ten sojusz pomimo oczywistego ryzyka związanego ze swoim położeniem geopolitycznym – jako niezatapialnej „strażnicy” oceanicznego ciągu komunikacyjnego z Chin do Afryki, Europy i na Bliski Wschód zaraz za „fosą” cieśnin indonezyjskich i wysuniętej rubieży anglosaskiej na południowej półkuli pozostającej w łączności przez południowy Pacyfik z bazami USA na Karolinach, na Guam i na Hawajach. Ryzyko jest dla Australii spore, a jej położenie zmienia się z wygodnego na dość trudne. Wcześniej to Europa była źródłem wojen, teraz może być inaczej, zwłaszcza że obecnie, w dobie globalizacji, Chiny stały się fabryką świata, a amerykański hegemon oceanu daje światu znać, że droga Chin do hegemonii nie znajduje w Waszyngtonie najmniejszej aprobaty.

Australia has entered into an alliance with the US and UK called AUKUS, which we at S&F refer to as the alliance of the nations of the World Ocean, aimed at preventing the consolidation of the Eurasian landmass under the sceptre of China. Australia concluded this alliance despite the obvious risk of its geopolitical location — as an unsinkable “guardian” of China’s oceanic communication route to Africa, Europe and the Middle East, just behind the “moat” of the Indonesian straits and the protruding Anglo-Saxon border in the southern hemisphere, remaining in communication through the South Pacific with US bases in the Carolinas, Guam and Hawaii. The risk for Australia is high: its position has changed from comfortable — when Europe was the source of wars, to quite difficult, when China has become the factory of the world in the era of globalisation, and the American hegemon of the ocean is letting the world know that China’s road to hegemony does not find the slightest approval in Washington.

W obrębie populacji bogactwo powstaje w serii małych zakładów opartych na prawdopodobieństwie. Nassim Nicholas Taleb, „Skin in the Game”

twitter facebook link Pod koniec stycznia 2023 roku ukraiński bank centralny opublikował raport poświęcony gospodarce w roku minionym. Raport odebrano w Kijowie jako optymistyczny. Analitycy banku szacują, że ukraińskie PKB w czwartym kwartale zmniejszyło się o 35%, a w całym roku spadek wyniósł 30,3%[1]. Skąd zatem optymizm?

Obecnie niezmierne trudno sobie wyobrazić, jak mógłby wyglądać pokój kończący wojnę na Ukrainie. Aby taki pokój został uzgodniony i podpisany, wszystkie istotne strony wojny muszą usiąść do stołu i na jego warunki się zgodzić. Stron wojny jest wiele, bardzo wiele, wojna ta ma bowiem charakter systemowy, co oznacza, że jej celem była i jest dla Rosjan zmiana systemu bezpieczeństwa.

Federacja Rosyjska – kronika upadku. Rosyjska armia przygotowuje się do długiej wojny. Część 2

Na Ukrainie trwa wojna, której przebieg pokazuje bardzo istotny wpływ USA na system polityczny Europy. Jednocześnie dokonuje się „bunt peryferii”. Dzieje się to poprzez próbę pomniejszenia władzy Niemiec i Francji w Unii Europejskiej przez państwa Europy Środkowo-Wschodniej z Polską na czele. W tym kontekście zbyt mało w Polsce wyciągamy rękę ze wspólnymi inicjatywami do państw skandynawskich: w szczególności do Szwecji, Finlandii i Norwegii; Danię, jako mało istotną w grze politycznej w Europie, można tutaj pominąć. Państwa te są multiplikatorem potencjału naszego regionu, który chce się wesprzeć na Anglosasach, poprzez łączność z atlantycką polityką USA. Skandynawowie zgodnie podzielają tę orientację geostrategiczną i mają realne wojsko i realne znaczenie w starciu z Rosją.

The war in Ukraine continues. Its course emphasises the very significant influence of the USA on the political system of Europe. At the same time, a “rebellion of the periphery” is being carried out through an attempt to reduce the power of Germany and France in the European Union by Central and Eastern Europe with Poland at the forefront. In this combined context, we (in Poland) are not reaching out enough to the Scandinavian countries with joint initiatives: in particular, to Sweden, Finland and Norway – let’s skip Denmark as an insignificant player in the political game in Europe. These countries are a multiplier of the potential of our region, which wants to be supported by the Anglo-Saxons, through liaison with the Atlantic policy of the USA. The Scandinavians unanimously share this geostrategic orientation and have real troops and real importance in the clash with Russia.

Jedenaście miesięcy po rozpoczęciu pełnoskalowej wojny na Ukrainie straty rosyjskich sił zbrojnych szacowane są przez amerykański wywiad na 188 tys. zabitych i rannych, czyli z grubsza rzecz biorąc odpowiadają one liczebności rzuconej do walki 24 lutego armii[1]. [1] https://www.moscowtimes.ru/2023/01/21/razvedka-ssha-putin-poteryal-v-ukraine-pochti-vsyu-armiyu-sobrannuyu-pered-24-fevralya-a31498

Kontynuujemy w Strategy&Future nasz nowy cykl – piszemy symulowane przemówienia dla naszych polityków na temat najważniejszych i najbardziej doniosłych kwestii polityki zagranicznej i wielkiej strategii Rzeczypospolitej. Wiążemy to z realnymi wydarzeniami i sposobnościami do wygłaszania takich przemówień. Chodzi nam o to, by ożywiać polską debatę publiczną, pobudzać zainteresowanie nią opinii publicznej i elit państwa oraz by po prostu kształtować kierunki tej debaty. Zapraszamy serdecznie!