Strategy&Future

W obliczu tego, co nadchodzi, dalsza część nienapawającego optymizmem cytatu ze Spenglera, przywołanego na stronie tytułowej książki — nie poprawia nam nastroju. Naszym obowiązkiem jest wytrwać na straconej pozycji, nie mając już nadziei ani ratunku...

Spotykając się z Polakami, a mamy w Strategy & Future sporo wykładów publicznych, często słyszę następującą opinię: „Nie będę walczył, w sytuacji zagrożenia pakuję się z rodziną do samochodu (samolotu) i wyjeżdżam na Zachód”. Niektórzy nasi rodacy kierowani tego rodzaju motywacją kupili, lub zamierzają kupić, nieruchomości, np. w Hiszpanii...

Wejście Donalda Trumpa do Białego Domu, może ujawnić skalę napięć wewnątrz środowiska Make America Great Again (MAGA), które pełne jest różnych przeciwstawnych tendencji. Pytanie, brzmi, czy te już ujawniające się sprzeczności w środowisku politycznym nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych sparaliżują działanie nowej administracji, osłabiając jej zdolność do prowadzenia skutecznej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa?

Wraz z szybko zbliżającym się początkiem kadencji Donalda Trumpa, który ze swojej nieprzewidywalności uczynił niezwykle skuteczne jak dotąd narzędzie osiągania celów politycznych, w niektórych kręgach w Polsce kiełkować zaczęła nadzieja, że administracja 47. prezydenta Stanów Zjednoczonych znacznie liberalniej i znacznie śmielej stosować będzie narzędzie, którego Biały Dom Joe Bidena starannie unikał...

Właśnie wróciliśmy z Kijowa. Jako reprezentacja Strategy&Future wraz z Markiem Budziszem i Antonim Opalińskim wyruszyliśmy nocnym pociągiem, który późnym popołudniem opuszczał zatłoczony dworzec kolejowy Warszawa Wschodnia, by po kilkunastu godzinach podróży, rano, dotrzeć do stolicy Ukrainy. Pojechaliśmy na zaproszenie środowiska, które jest propolskie, ma ambicje konstruowania z Polską Intermarium i, co bardzo ważne, ma niebagatelne perspektywy polityczne w przyszłości...

Zakończenie trwającej już ponad 1000 dni wojny na Ukrainie „na warunkach” Zachodu leży w interesie Polski. Proeuropejski i pro-natowski kurs Kijowa w przyszłości jest istotnym czynnikiem wzmacniającym bezpieczeństwo wschodniej flanki Paktu Północnoatlantyckiego i przede wszystkim Polski, państwa kluczowego, ze względu na położenie i potencjał, dla systemu obrony i odstraszania Rosji...

Wśród pytań o znaczeniu strategicznym, które należy postawić, zastanawiając się nad przyszłością relacji transatlantyckich, jedno wydaje się szczególnie istotne: Kto kogo w tym partnerstwie potrzebuje bardziej? Czy to Europa musi zabiegać o amerykańską protekcję i zaangażowanie na Starym Kontynencie czy odwrotnie – Stany Zjednoczone w obliczu rywalizacji z Chinami potrzebują w swoim obozie Europejczyków? Bez współpracy z państwami Europy trudno sobie bowiem wyobrazić powstrzymywanie Chin w wykonaniu Waszyngtonu na polu gospodarczym i technologicznym.

Obok przypadku Republiki Południowej Afryki – jedynego państwa, które raz uzyskawszy status mocarstwa jądrowego, dobrowolnie zeń następnie zrezygnowało – przypadek Indii i prowadzonego przez to państwo programu nuklearnego jest jedną z bardziej interesujących i nietypowych historii proliferacji broni jądrowej...

Świat z uwagą przygląda się temu, co się dzieje w USA po zwycięstwie Donalda Trumpa. W napięciu oczekuje się kadencji nowego-starego prezydenta. Szczególnie komentuje się poparcie, jakiego w końcówce kampanii wyborczej udzielił mu Elon Musk – najbogatszy człowiek świata, twórca SpaceX, Tesli, Starlinka, właściciel X i wielu innych biznesów, które zmieniają nasz świat...

Z wielu dokumentów oficjalnych, w tym dwóch ostatnich Narodowych Strategii Bezpieczeństwa, raportów analitycznych, a także indywidualnych wystąpień eksperckich, wynika, iż Stany Zjednoczone muszą się liczyć z rosnącym prawdopodobieństwem wybuchu w najbliższych latach dwóch pełnoskalowych konfliktów zbrojnych z rywalami o porównywalnych potencjałach, do czego nie są obecnie przygotowane...

Mimo dzielącej je odległości Polskę i Tajwan wiele łączy. Oba państwa położone są na granicy amerykańskiej strefy wpływów, na linii newralgicznych uskoków geopolitycznych. Pomimo tego faktu, który teoretycznie powinien mieć fundamentalny wpływ na sposób myślenia i doboru klasy politycznej, elity w Warszawie i Tajpej wykazują podobne niedostatki wyobraźni politycznej.

Donald Trump został wybrany na prezydenta USA. I od razu zaczął się chocholi taniec części polskich polityków, którzy uważając, że to ma ogromne znaczenie, chcieli zademonstrować swoją „bliskość” źródła siły, czyli nowego króla. Polskie elity publiczne naprawdę myślą, że takie zachowanie poprawi położenie Polski oraz zapewne wywinduje ich samych. Nic bardziej mylnego. Takie zachowania są bowiem charakterystyczne między państwem klientelistycznym, jakim dla części naszych elit najwyraźniej jest Polska, a dawcą bezpieczeństwa, za jakiego te same elity uważają USA. Przy czym jesienią 2024 roku mocno dyskusyjne jest, czy Amerykanie tym dawcą bezpieczeństwa pozostaną.