Strategy&Future

Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób, Stany Zjednoczone będą w stanie skutecznie zarządzać relacją między środkami a celami w ramach własnych strategii wobec Rosji i przede wszystkim Chin? Odpowiedź na to pytanie może być kluczowa dla przebiegu rywalizacji między Waszyngtonem a Pekinem.

Matkę trawiła choroba, śmiertelna. Rodzina naradzała się, jaka kuracja mogłaby ją uratować. Na czoło dyskusji wysunęli się dwaj bracia, młodszy i starszy. Sprawa dotyczyła rzeczy arcyważnej: życia i śmierci matki. Każdy z braci miał inny pomysł na kurację, która miałaby uratować matkę. Pokłócili się o to tak bardzo, że skończyło się walką na śmierć i życie. Walką, która trwała kilkadziesiąt lat. Dwaj bracia to Mao Zedong i Czang Kaj-szek, a matka to oczywiście Chiny...

W zachodnich mediach głównego nurtu oraz wśród znacznej części wpływowych intelektualistów dominuje przeświadczenie, że Trump zorganizuje Ukrainie „drugie Monachium”. Republikański polityk, dążąc do zakończenia wojny, miałby pójść na ustępstwa wobec Rosji, co dawałoby Moskwie powód do ogłoszenia zwycięstwa w konfrontacji z Kijowem. Choć nie można wykluczyć takiego obrotu spraw, strategia ewentualnej kolejnej administracji Trumpa wobec konfliktu rosyjsko-ukraińskiego może mieć zgoła inną formę i dać inne rezultaty niż te przewidywane przez główny nurt opinii publicznej na Zachodzie...

Sprawa nie dotyczy wyłącznie najemników z Kolumbii, w ostatnich latach mamy do czynienia ze znacznie szerszym zjawiskiem przyspieszenia rozwoju prywatnych armii i możemy mówić nawet o renesansie tego sposobu rekrutacji do sił zbrojnych...

Jakże wspaniałą wartość edukacyjną mogą niekiedy mieć różnice kulturowe! Przygotowując się do napisania poniższego eseju, autor wiedział doskonale, o czym ma on być. Ma być o różnicach w sposobie, w jaki podchodzą Chiny do relacji z trzema państwami – Filipinami, Australią oraz Malezją – w zależności od tego, jak one same prowadzą politykę wobec Państwa Środka...

Powrót prezydenta RP Andrzeja Dudy z oficjalnej wizyty w Chinach jest dobrym momentem, by stwierdzić, że Polska nie ma spójnej strategii wobec Chin i wobec wzrostu potęgi Państwa Środka. A powinna mieć, bo po raz pierwszy (a już na pewno po raz pierwszy od czasów mongolskich najazdów w XIII wieku) chińskie wpływy zaczynają sięgać Europy. Kto wie, może na gruzach Ukrainy Chiny staną się jednym z gwarantów bezpieczeństwa w naszej części Eurazji, czyli będą mieć wpływ na system polityczny Międzymorza i na przyszłość Unii Europejskiej?

Ostre powstrzymywanie Pekinu w wymiarze wojskowym z większą rolą broni jądrowej, szersze i bardziej drakońskie sankcje i odcinanie dostępu do amerykańskich technologii, zaostrzenie wojny handlowej oraz równoważenie Chin w regionie Indopacyfiku przez połączonych siecią współpracy sojuszników i partnerów Waszyngtonu – tak najkrócej można opisać postulaty amerykańskich strategów stanowiących zaplecze środowiska politycznego Donalda Trumpa i szerzej obozu republikanów.

Jest to zagadnienie które pojawia się w naszej debacie publicznej już od ponad dwudziestu lat, jednak poza kilkoma formalnymi zapisami w starej ustawie o powszechnym obowiązku obrony oraz nowej ustawie o obronie Ojczyzny , system ten nigdy nie wszedł w fazę praktycznej realizacji...

Pakt Północnoatlantycki jest, zwłaszcza w Polsce, postrzegany przez pryzmat regulacji art. 5. traktatu waszyngtońskiego regulującego działania sojuszników w wypadku agresji skierowanej przeciw jednemu z członków aliansu.

Wybór stojący przed Unią Europejską jest prosty. Albo skutecznie przeprowadzi proces dalszej integracji, ale w odmiennym niż dotychczas duchu i w zrozumieniu ewolucji układu sił wewnątrz Wspólnoty, albo czeka ją wejście w epokę nowego średniowiecza. Współczesne „wieki średnie” będą dla naszego kontynentu oznaczać drastyczny spadek znaczenia geoekonomicznego, przy jednoczesnym narastaniu problemów i kryzysów wewnętrznych. Dodatkowo, zachodząca na naszych oczach rewolucja cyfrowa będzie sprzyjać nowej dystrybucji władzy, która w coraz większej liczbie obszarów będzie wymykać się państwom narodowym.

Pojawienie się tematu Nuclear Sharing w głównym nurcie debaty publicznej w Polsce jest zjawiskiem paradoksalnie w równym stopniu w pełni przewidywalnym, co przełomowym. To dobrze, że o kwestii rozszerzonego odstraszania nuklearnego zaczyna się w Polsce rozmawiać; natomiast przebieg tej debaty jest mikrokosmosem szerszego zjawiska, jakim jest kształt debaty o strategii i bezpieczeństwie Rzeczypospolitej.

Obrona cywilna jest kluczowym i niezbędnym elementem systemu odporności naszego państwa w czasach, gdy na kontynent wróciła wielka wojna, a przemoc wojskowa i różnego rodzaju metody destabilizacji funkcjonowania społeczeństwa stały się narzędziem prowadzenia przez Rosję polityki wobec Europy. Najwyższy czas zająć się organizacją polskiego systemu odporności, a w szczególności obrony cywilnej naszego kraju. Obrona cywilna dotyczy przede wszystkim kobiet i dzieci i polega na skutecznej organizacji pracy i obowiązków społecznych. Będzie ona niezbędna w tych wszystkich latach, które przed nami. S&F rozpoczyna publiczną debatę na ten temat. Zapraszamy do dyskusji, wszyscy będziemy się uczyć, jak zorganizować nowoczesną obronę cywilną.