Strategy&Future

Jakbym to już gdzieś widział. Ten sam obszar, ale zupełnie inna aura. Kontury się zgadzają, linie na mapie prawie dokładnie te same, tylko zamiast pobrzmiewać dumą i wspomnieniem wielkości, ociekają krwią. Nie wiem czy Timothy Snyder miał tego świadomość, a nawet jeśli, to chyba w żadnym miejscu się z nią nie zdradził. Ale wytyczając w swej książce granice „Skrwawionych ziem”, obszaru Europy środkowo-wschodniej, na którym w latach 1933 – 1945 wymordowanych zostało czternaście milionów cywilów, „niechcący” wyszedł mu obszar I Rzeczpospolitej.

W pierwszej części niniejszego tekstu zostało omówione znaczenie demografii jako czynnika siły w geopolityce. Druga część została poświęcona na szczegółowe omówienie Strategii Demograficznej 2040, która jest odpowiedzią na wyzwania demograficzne (lub nazywając rzeczy po imieniu: katastrofę demograficzną[1]), z jakimi mierzy się nasz kraj. Odpowiedzią, dodajmy, w znacznym stopniu niesatysfakcjonującą, gdyż brakuje w niej konkretów. Wobec tego w tym miejscu zostaną zaprezentowane szczegółowe rozwiązania, które mogą wpłynąć na poprawę naszej sytuacji demograficznej. [1] Polska zajmuje 214. miejsce wśród 227 terytoriów na świecie pod względem współczynnika dzietności, https://www.cia.gov/the-world-factbook/field/total-fertility-rate/country-comparison [dostęp 25.10.2022].

Powieść „Srebrne orły” Teodora Parnickiego zawdzięcza swój tytuł emblematowi patrycjusza rzymskiego imperium, jaki cesarz Otton III nadał Bolesławowi Chrobremu. Bez wchodzenia w zawiłości prozy Parnickiego należy powiedzieć, że srebrne orły stają się tam symbolem pewnego nieporozumienia.

Jacek Bartosiak i zespół S&F rozmawiają o tym, czy toczy się wojna światowa.

Potrzeba napisania poniższego tekstu powstała na skutek analizy wydarzeń sprzed dwóch tygodni. Inspiracją był przede wszystkim przebieg spotkania grupy B-9 w Warszawie i wydane w jego trakcie komunikaty, jak również przesłanie płynące z wizyty Joe Bidena w Kijowie („Ukraine will never be a victory for Russia. Neverˮ), które spotkało się z niemal natychmiastową reakcją wielkich nieobecnych w Warszawie, a więc Niemiec, Francji i Wielkiej Brytanii.

W obrębie populacji bogactwo powstaje w serii małych zakładów opartych na prawdopodobieństwie. Nassim Nicholas Taleb, „Skin in the Game”

„Kiedy przybywamy do Polski, mamy poczucie, że całkowicie opuściliśmy Europę i naszym oczom ukazuje się nowy spektakl: bezkresny kraj niemal całkowicie porośnięty wiecznie zielonymi jodłami, ale zawsze smutny, z rzadka poprzedzielany uprawnymi równinami, podobnymi do wysp na oceanie; uboga, zniewolona ludność; brudne wioski; chatynki niewiele się różniące od szałasów dzikich ludów; wszystko to składa się na poczucie, że cofnęliśmy się o dziesięć wieków, że znajdujemy się pośród Hunów, Scytów, Wenedów, Słowian i Sarmatów”.

Ale nie wiedzieć, co się wydarzyło, zanim się urodziłeś, to pozostać dzieckiem na zawsze. Bo czymże jest życie człowieka, jeśli poprzez pamięć historii nie jest splecione z życiem przodków naszych? Marcus Tullius Cicero, „Orator ad M. Brutum”

Obecnie niezmierne trudno sobie wyobrazić, jak mógłby wyglądać pokój kończący wojnę na Ukrainie. Aby taki pokój został uzgodniony i podpisany, wszystkie istotne strony wojny muszą usiąść do stołu i na jego warunki się zgodzić. Stron wojny jest wiele, bardzo wiele, wojna ta ma bowiem charakter systemowy, co oznacza, że jej celem była i jest dla Rosjan zmiana systemu bezpieczeństwa.

Na Ukrainie trwa wojna, której przebieg pokazuje bardzo istotny wpływ USA na system polityczny Europy. Jednocześnie dokonuje się „bunt peryferii”. Dzieje się to poprzez próbę pomniejszenia władzy Niemiec i Francji w Unii Europejskiej przez państwa Europy Środkowo-Wschodniej z Polską na czele. W tym kontekście zbyt mało w Polsce wyciągamy rękę ze wspólnymi inicjatywami do państw skandynawskich: w szczególności do Szwecji, Finlandii i Norwegii…

Weekly Brief 4–10.02.2023

Ostatnio na łamach Strategy&Future Krzysztof Uchnast rzetelnie opisał polski imposybilizm w kwestii budowy elektrowni jądrowej. Chciałbym do tej analizy dodać szerszą perspektywę, pokazując więcej uwarunkowań czy sił, które – nomen omen – rozsadzają polską elektroenergetykę.