Strategy&Future

Ostatnie tygodnie przyniosły szereg tekstów i wypowiedzi dotyczących rosyjskiej doktryny użycia broni jądrowej; na ten temat wypowiadali się sami Rosjanie, z Władimirem Putinem na czele, ale też chociażby Siergiej Karaganow. Co więcej, szerokim echem odbił się też artykuł w brytyjskim dzienniku „Financial Times”, którego autorzy mieli wejść w posiadanie „tajnych dokumentów”, opisujących warunki użycia przez Rosję broni jądrowej oraz przebieg i scenariusze niektórych ćwiczeń, w których toku broń jądrowa miałaby zostać przez Moskwę użyta.

Weekly Brief 24.02 – 1.03.2024

Jacek Bartosiak i zespół S&F rozmawiają o debacie strategicznej w Europie i odstraszaniu nuklearnym dla Polski.

Wydaje się, że bez względu na amerykańskie zapewnienia, niezależnie od tego, jaką formę przyjęły, szwedzcy politycy doszli również do wniosku, że Stany w gruncie rzeczy muszą przyjść Szwecji z pomocą, gdyby doszło do jej konfliktu z Sowietami – zwłaszcza że zdaniem Sztokholmu scenariusz tej agresji byłby wiarygodny jedynie wtedy, gdyby była ona elementem większego konfliktu pomiędzy Zachodem a Wschodem.

Ograniczenia i możliwe wady amerykańskiej strategii Integrated Deterrence

Zdaniem autora przygotowanej dla amerykańskiego think tanku RAND monografii na temat szwedzkiego programu broni jądrowej Paula Cole’a rozwój polityki USA wobec Szwecji można podzielić na cztery etapy.

Szwecja była jednym z 29 państw, które w pewnym momencie swojej XX-wiecznej historii podejmowały działania, których rezultatem mogło (albo wciąż może) być wejście w posiadanie broni jądrowej. Obok dziewięciu mocarstw nuklearnych (USA, Rosja/ZSRR, Wielka Brytania, Francja, Chiny, Indie, Izrael, Pakistan, Korea Północna), a także państwa, które broń jądrową zbudowało, aby następnie się jej zrzec (Republika Południowej Afryki), było jeszcze 19 państw, które realizowały mniej lub bardziej zaawansowane programy jądrowe. Były to Algieria, Argentyna, Australia, Brazylia, Egipt, Iran, Irak, Japonia, Libia, Norwegia, Włochy, Rumunia, Korea Południowa, Tajwan, Niemcy Zachodnie, Szwecja, Szwajcaria, Syria i Jugosławia.

W 1954 roku Naczelny Dowódca Szwedzkich Sił Zbrojnych przedstawił raport, w którym wskazywał, że Szwecja powinna pozyskać broń jądrową w celu utrzymania swojej polityki neutralności. Uważa się, że był to pierwszy moment, kiedy do szwedzkiej sfery publicznej przedostało się zagadnienie możliwości posiadania przez Sztokholm bomby nuklearnej. W kraju rozpoczęła się wtedy debata publiczna na temat zasadności i możliwych konsekwencji posiadania przez państwo broni tego rodzaju.

Wychodząc z kina, zastanawiałem się, o czym właściwie miał być ten film. Aż do teraz, a minęło już kilka dni, nie znalazłem na to pytanie odpowiedzi. Podejrzewam jednak coraz mocniej, że również jego reżyser i scenarzysta w jednej osobie nie potrafiłby odpowiedzieć na to pytanie. I nie jest to niestety jeden z tych przypadków, kiedy dzieło jest mądrzejsze od twórcy, wypowiada się zamiast niego, promieniuje wewnętrzną siłą, która kompensuje brak lub wewnętrzne popękanie pierwotnego zamysłu.

Jacek Bartosiak talks to Mike Winnerstig (the head of the security policy department at the Swedish Defence Research Agency (FOI) in Stockholm) on Sweden’s grand strategy, NATO, nuclear strategy and balance of power in CEE.

Weekly Brief 27.05 – 2.06.2023

Ołeksij Honczarenko, deputowany Rady Najwyższej Ukrainy, stwierdził w rozmowie z „Rzeczpospolitą”, że według niego relacje polsko-ukraińskie zmierzają w kierunku sojuszu wojskowego.