Jarek Holden

Eliza i Ruda w świecie prawdy i fantazji, z tym że fikcja często okazuje się najprawdziwszą z prawd. Gra w kolory.

Zbędny jest teleobiektyw. Tutaj nawet ślepcy zauważą szczegóły i gdy je posegregują, doją do wniosku, że od początku to bujda była z „tymi opowiadaniami”. To powieść opowiedziana w stylu Quentina Tarantino. Kolejna książka Masłowskiej mająca potencjał filmowy. Konstrukcja „Magicznej rany” jest staroświecka, ale wykonanie sprytnie, z nadzieją i wiarą godną wyznawców New Age. (Przesadzam? Nie! Szukam kątów, kontekstów, odpowiedniej mapy).

Paul B. Preciado pisze, jakby nie było granic, jakby świat mógł być rajem. A z drugiej strony Paul B. Preciado pisze tak, że granice się mnożą, a świat jest kotłem piekielnym.

Oszczędna w formie i treści okładka to znak firmowy Wichy. Profesjonalna zawartość również. A jednak wygląda to tak, jakby Wicha wywiązywał się z kontraktu wydawniczego i po prostu musiał wydać „nową” książkę.

Przyciągająca okładka. Dobry tytuł (zaczerpnięty z początkowej fazy tekstu) i hulaj duszo, piekła nie ma. Niestety – o czym zresztą Denis Johnson pisze – obłęd istnieje i ma się dobrze. Wtedy, gdy Johnson pisał swoje teksty, i teraz gdy polski odbiorca entuzjastycznie je pochłania. A czas na rozwagę i uwagę!