Jarek Holden

Eliza i Ruda w świecie prawdy i fantazji, z tym że fikcja często okazuje się najprawdziwszą z prawd. Gra w kolory.

Nowy Jork jest tylko (i aż) kropką na mapie, bo przecież opisana historia mogła zdarzyć się „tu i teraz, wszędzie”

Rzecz dzieje się w Meksyku i ma to ogromne znaczenie dla przebiegu narracji, bo tutaj nad Wisłą takich zdarzeń i wydarzeń po prostu nie ma, nie było i nie będzie. A jednak jest w tym tekście spory uniwersalizm. To zawodzenie i uwodzenie zranionych – poranionych kobiet.

Co do mnie gada? Rozgadanie, a jednocześnie umiejętność trzymania dyscypliny. Te teksty nie są przegadane, są wypisane do kości, do szpiku, do krwi, do potu.

Najnowszy „Liberation” stawia pytanie: - Czy to świat zwariował, czy kultura francuska? Wątpliwości szaleństwa nie zostają rozwiane, ale Nobel dla Annie Ernaux nie wszystkim przypadł do gustu. Bo w tekście pada nawet taka fraza: „Pechowa Annie Ernaux, która myślała, że ​​dostała Literacką Nagrodę Nobla. W rzeczywistości ten Nobel nie był „prawdziwym” Noblem. Był to głównie „No Nobel”, który nie został przyznany Salmanowi Rushdiemu”.

Bezimienna narratorka, pisarka mieszkająca na Manhattanie, otrzymuje list od Rouenny Zycinski, zapomnianej koleżanki z osiedla na Staten Island, gdzie obie mieszkały w dzieciństwie.

Sukcesem pisarza jest to, że estetycznie nie jest nachalny, a zbudowana przez niego intryga da się łatwo rozwikłać. I wtedy następuje dramat! Bo jak z tym żyć, jak to przetrawić? Podobnie jak w „Małych rączkach” dzieci władają naszym odczuwaniem. Naszym rozumowaniem i postrzeganiem zła.