Jarek Holden

Tylko z pozoru błahe opowieści, ale czy sny są nieistotne? Czy da się zapomnieć wojnę, stratę, ból i rozpędzić samotność niczym poranną mgłę? Jest w tym zbiorze oniryczny sznyt, uważność dla szczegółów, świadkowanie rzeczywistości prostej, która w tajemniczy sposób porusza kruchość życia. Literackie miniatury, jak etiudy, fotografie wskazujące, że wszystko ma swoje konsekwencje. Słowa graczy; w jednym szeregu stoją wygrani i pokonani, a obok chmara statystów. Zwięzłość bólu, rozczarowań i pojedynczych triumfów.

Tutaj sceny codzienne mierzą się z kadrami ze snów. Tutaj pragnienie bliskości jest postawione na piedestale, a jednocześnie nie mieści się na „życiowym podium”, bo lokatorka szafy kryje się przed światem, przed swoimi bliskimi. Przed przeszłością. Przed samą sobą!

Przeczytałem zbiór (dwa razy) na wyrywki. A urywki? Tych we mnie jest bez liku! Cytować można by do chrześcijańskiej Wigilii.

Startujemy niebawem! Trwa odliczanie

„Historia syna”, powieść wyróżniona Nagrodą Renaudot oraz Międzynarodową Nagrodą Literacką Kulturhuset Stadsteatern. 180 000 sprzedanych egzemplarzy. Zadziwiający jest ten sukces rynkowy, bo nie czyta się tego łatwo. Krótkie To, a gęste jak dwunastogodzinny sen.