Jarek Holden

Komedia pomyłek czy świadoma parodia, wskazująca, że empatia nadal jest tylko definicją, bo egoizm jest zawsze... na wierzchu.

Bo „uśmiech na twarzy – to piękny cel”. I „dostrzeżenie: nie wyglądam jak jena osoba, wyglądam jak armia ludzi. Pomyślałam, że jak zabije Zofia Skrzypulec autorkę, to moje życie będzie prostsze i wykluczę możliwości”. J

Mikroopowiadania, miniatury to coś, co mnie „bierze”, co mnie chwyta za gardło. Dlatego w tym roku TY.TU.Ł będzie miał swój almanach krótkich form i z wielką radością przyjąłbym każdy tekst zawarty w nowej książce Moniki Mostowik.

Każdy z nas miewa  fatalne zauroczenia. W ZNP jest manifestem tupaniem o podłogę: - Chce jarać szlugi i to ile się da, ile wlezie; bez opamiętania. I czy Belcia pragnie być Łysa jak Sinead O'Connor?

„Kos kos jeżyna” to samo dobro literackie, to mieszalnia form i jednak unikalny indywidualizm, w której Etero oddaje nam całą siebie. Etero, kobieta pod pięćdziesiątkę już na pierwszych stronach książki, ratuje swoje życie, by potem zatracić się w monologu – spowiedzi.

Chce bogactwa, kochającej żony, oddanego przyjaciela - Jarusławskiego.

Co jest prawdą, a co jest zmyśleniem? Narratorka przyznaje, że będzie „trochę kłamać, a trochę mówić prawdę”. W tym momencie rodzi się pytanie: - Ile jest w tej książce Joanny Bartoń? Jak wielkie miały (mają) znaczenie osobiste doświadczenia w powstaniu tej książki?

Lektura uwodzącą i zwodząca. Bohaterowie tych opowiadań mają swoje fobie, należą do świata zasuszonych samotników, nawet wtedy, gdy są w związku lub codziennie rozmawiają przez telefon z matką. Życie, które uwiera, boli. Życie na umysłowej krawędzi.

Grzech zaniechania? Odkładałem to czytanie przez wiele miesięcy. Niewytłumaczalne. To fabuła dobrze skrojona z niebywałym przekładem. „Szmuc” to jak Most Brookliński. Skok w głębię. Wahania samotności i poszukiwania akceptacji.

Karol Dickens w najlepszym, lecz współczesnym wydaniu. Nie ma tutaj takiej fali mizoginizmu, ale nie zalewa też tsunami feminizmu.

Konstrukcja tekstu, styl przekazu – składowe książki są obdarte z emocji, a jednocześnie mnogość ekscytacji. Namiętność uścisku kobry.

Wziąć tu wszystko pod lupę jest zadaniem godnym detektywa. Komponenty tej prozy są niezliczone.