Bartek Fetysz

"(...) Sława, popularność i fejm* (*nieodpowiednie skreślić) polegają na tym, że zarabia się krocie i otacza murem ludzi, którzy otoczeni są kolejnym murem ludzi, który z kolei otoczony jest fosą i mostem zwodzonym. Za życia już mieszkasz w bunkrze. Z dala od ludzi, zjawisk normalnych i przyziemnych, z dala od plotek. Wszystko, co podawane jest ci na talerzu, zostaje przefiltrowane. Jak woda, którą pijesz. Jako show-biznesowy magnat bowiem możesz sobie pozwolić na płyny tylko z ekstraklasy. Z wyciągiem z dziewicy, a jak trzeba, to i z łożyska. I wszyscy dookoła zapewniają Cię, że jesteś amazing, fabulous, the best. W ten sposób odrywasz się od rzeczywistości (...)".

"(...) O Brooklynie napisano w brytyjskiej prasie wszystko. Że to nepo baby, że pracę jako fotograf na London Fashion Week dostał tylko przez nazwisko, że to nierób, ćpun, alkoholik, gruby, brzydki, że do ojca to mu daleko. Zakała rodziny. Z jego żony zaś zrobili jakąś rozhisteryzowaną niunię, która ma na pieńku z Victorią. Brytyjskie tabloidy to jest inny układ planetarny. Zaszczuły tyle osób publicznych, że naprawdę mają krew na rękach (...)".

"(...) Nie wiem właściwie jak opisać Bicester Village - to jest jakby zakupowy resort dla klasy średniej. Składa się z markowych outletów, w których sample, stare kolekcje albo i nowe, ale z defektem można kupić do 80% taniej. To 80% to przesada i reklamowy chwyt, chyba, że coś jest wybitnie brzydkie, bo za koszulki wciąż trzeba zapłacić koło setki funtów. Dla mnie sto funtów za t-shirt to jest jakieś nieporozumienie. Ale ustaliliśmy już kiedyś, że ja uprawiam biedę deluxe. Do wioski projektantów jedzie się niecałą godzinę (...)".

"(...) Przychodzę do pracy po weekendzie. Zamówień od cholery, siedzę w przymierzalni na dole i latam między nią, a magazynem przynosząc wciąż nowe rzeczy i zamawiam brakujące rozmiary, bo to też moja działka. Wpada Toro. -Dzwoni Kate - mówi.  Biorę od niej telefon i słyszę głos, który rozpoznam wszędzie i o każdej porze dnia i nocy. I wtedy w ogóle nic nie jest normalne, sram żarem, jąkam się z wrażenia, bo po drugiej stronie mam na linii Kate Moss (...)".

"(...) Pokaz kolekcji Victorii Beckham miał miejsce 17 września 2018 roku w Thaddaeus Ropac Gallery w Ely House, 37 Dover Street w Londynie vis à vis jej butiku. Jako pracownicy - wszyscy dostaliśmy na niego zaproszenie, ale podglądałem go tylko zza kulis przez dwie minuty, bo zaraz po nim - u nas w sklepie odbywał się after party. I byli na nim WSZYSCY WAŻNI (...)".

"(...) David jest mega sympatyczny i bardzo kulturalny. Słowo, które najbardziej mi do niego pasuje to "ludzki" (...). Żartujemy, rozmawiamy, on mnie zagaduje o football w Polsce, ale o piłce nożnej to ja wiem tyle, że na boisku murawa jest zielona (...)".

"(...) Victoria przychodzi punktualnie do butiku sama ubrana w dżinsy, t-shirt, wielkie okulary i nieodłączne szpilki. Ma zaczesane i spięte w kucyk włosy. Wita się zawsze ze wszystkimi, zamienia parę słów (...)".

"(...) Bieda deluxe to stan, w którym jesteś biedakiem, ale wyglądasz deluxe. I wszyscy myślą, że pierdzisz funtami (albo inną walutą), ale to nieprawda. Kocham ten stan (...)".