Marcin Ogdowski

Ukraina nie musi obawiać się północnego, białoruskiego sąsiada. Ten zaś Ukrainy – owszem.

Dziś obiecany zapis rozmowy, jaką kilka dni temu przeprowadził ze mną red. Marcin Jan Orłowski z portalu Interia.pl. Jej konkluzja skłoniła mnie do napisania teksu, który opublikowałem wczoraj. Tych, którzy go nie czytali, zapraszam do lektury – ale lepiej po uprzednim odsłuchaniu wywiadu.

Zapytano mnie niedawno, co musiałoby się stać, by konflikt w Ukrainie został zakończony. Odparłem, że wiele zależy od postawy Chin, a te pozostają dla mnie niewiadomą. Po czym postanowiłem się z tą "niewiadomą" zmierzyć. Zapraszam do lektury!

Żołnierze armii ukraińskiej są w oczach rodaków niczym gladiatorzy. Owszem herosi, a jednocześnie życiowi pechowcy, wepchnięci w tryby śmiercionośnej maszynerii. Można darzyć ich uznaniem, szacunkiem czy nawet miłością, ale lepiej nie być na ich miejscu.

Dlaczego Trump może okazać się dla Kremla koszmarnym zmartwieniem? Odpowiedź zawiera się w stwierdzeniu, że putin – dokonując napaści na Ukrainę – wepchnął siebie i swój nieszczęsny kraj między chiński młot a amerykańskie kowadło.

O „anałogach” armii putina – rodzajach broni, „która nie ma odpowiedników w świecie” – napisano wiele krytyczno-ironicznych opinii; sam nie raz sobie na to pozwalałem.

Zarówno rosja, jak i Ukraina nie wykorzystują w pełni swoich potencjałów. Jakich i dlaczego? Premiera postu na Patronite!

W Zachodnich Niemczech mówiło się, że lepiej mieć pół Niemiec tylko dla siebie niż całe na pół. I właśnie w takich kategoriach wielu współczesnych Niemców postrzega obecną sytuację Ukrainy.

W Moskwie miało być dziś imperialne święto, a dawne zwycięstwo stanowić jedynie pretekst do celebracji współczesnego triumfu.

Kilkanaście tysięcy pojmanych, z których część została już wymieniona. Jak na skalę tej wojny niewiele. Dlaczego Ukraińcy i rosjanie nie chcą się poddawać?

Moskwa regularnie odgraża się państwom NATO. Od wybuchu pełnoskalowej wojny w Ukrainie właściwie to już rytuał...

Jeśli mamy nadzieję na przełom, to nie łudźmy się, że dojdzie do niego w ciągu najbliższych 11 miesięcy. Patrząc z ukraińskiej perspektywy, ten rok będzie można uznać za udany, jeśli zakończy się zachowaniem status quo.