Cenimy Twoją prywatność

Dbamy o Twoją prywatność i chcemy, abyś w czasie korzystania z naszych usług czuł się komfortowo, dlatego też poniżej prezentujemy Ci najważniejsze informacje o zasadach przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych.

Aby wyrazić zgody na korzystanie z technologii automatycznego śledzenia i zbierania danych, dostęp do informacji na Twoim urządzeniu końcowym i ich przechowywanie przez Crowd8 sp. z o.o. oraz podmioty zewnętrzne, które wspierają nas w prowadzeniu działalności, kliknij AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU.

Jeśli chcesz dostosować lub zmienić swoje preferencje dotyczące zbierania danych osobowych, wybierz opcję "USTAWIENIA ZAAWANSOWANE".

Zgoda jest dobrowolna i możesz ją wycofać w USTAWIENIACH ZAAWANSOWANYCH, gdzie jest także opisane Twoje prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania danych, a także w dowolnym momencie za pomocą ustawień Twojej przeglądarki w urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że w zależności od Twoich ustawień, Twoje dane będą mogły być przekazywane do zewnętrznych odbiorców danych z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Pozostałe szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych w tym celów przetwarzania znajdują się w naszej polityce prywatności.

Logowanie Zacznij zarabiać
Avatar użytkownika
Literatura Publicystyka

Marcin Zegadło

21
patronów
390 zł
miesięcznie
25 065 zł
łącznie
21
patronów
390 zł 25 065 zł
miesięcznie łącznie

Posty

29.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Poza tym nieznośna bezsenność. Przez kilka ostatnich nocy niemal nie zmrużyłem oka. Siedzę do późna, zalegam przed 2:00 i leżę gapiąc się w sufit jak w ekran. A jeśli człowiek gapi się w ekran, to mu się na tym ekranie wyświetlają obrazy. Leżę więc i korzystam z repertuaru mojej bezsenności, a im dłużej to robię, tym bardziej jestem przekonany o tym, że nie zasnę. A jeśli jakimś cudem zapadnę w sen, to i tak wybudzę się z niego po godzinie i tak do bladego świtu, który w grudniu jest dużo gorszy od zmroku. Bo zmrok grudniowy oznacza, że nie będzie musiał człowiek przez kilkanaście godzin przyglądać się światu w ohydnych grudniowych dekoracjach. Świt w grudniu oznacza natomiast coś dokładnie odwrotnego, a to samo w sobie jest źródłem stanu przygnębienia, a przecież trzeba jeszcze ten dzień przeżyć. Jakoś się z nim uporać. (...)"
26.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Dziś czeka na mnie druga świąteczna rodzinna wizyta. “Pójście w gości”. Dla kogoś takiego jak ja - kogoś, kto “w gości” nie chadza, kogoś kto nie chadza nawet na samotne kawy pijane w zamyśleniu z papierosem w dłoni, w fotogenicznej pozie, z miną pełną namysłu i skupienia - takie “wyjście w gości” to jest jednak tęgie przeżycie. I fakt, że siedzę jeszcze w łóżku w frywolnym negliżu, świadczy wyłącznie o tym, że chyba nie dotarła do mnie powaga sytuacji. Zresztą “frywolny negliż” u czterdziestosześcioletniego mężczyzny, to jest obrazek z potencjałem pewnej niechlujności. “Frywolny negliż” konweniuje raczej z młodzieńcem dwudziestokilkuletnim. Z kimś jędrnym i gotowym na fizyczne aktywności. Kimś zmysłowym jak wnętrze brzoskwini (nie mam pojęcia, czy wnętrze brzoskwini jest zmysłowe, nie wiem skąd to wziąłem, pewnie z jakiegoś wiersza - trzeba przyznać, że średniej jakości). Więc mój negliż zamiast być “frywolnym” pozostaje raczej “niezręcznym”, (...)"
22.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(..?) Zdarza się jednak, że stawia się “nowe” na zgliszczach, ponieważ tak już jest, że coś bardziej “jest” niż “nie jest” dlatego czasami może się udać. Siła inercji, a może chemia mózgu. Bo przecież tak to działa. Że najpierw jest substancja, a później jest słowo, które nada jej nazwę - i wtedy mówi się na przykład: “miłość”. Nie chciałbym tego zmieniać. W zasadzie chcę do tego wrócić. I tyle. (...)"
20.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Zresztą sztuczność relacji rodzinnych to jest temat wielki. Wielki i piękny - tak jak piękny potrafi być wybuch wulkanu, grzyb atomowy lub lej powietrznej trąby. Sztuczność relacji rodzinnych jest stałą w wielu domach. Szczególnie w domach, które aspirują do miana domów “dobrych”. “Dobry dom” to są sztuczność i nieprawda zapisane w DNA tej “instytucji”. Nie ma większego kłamstwa niż kłamstwo “dobrego domu”. Więc, tak się składa, że nie wierzę w dobre domy tak samo mocno jak nie wierzę wszystkim tym “parom nierozłączkom”, które deklarują, że u nich w domu nie ma kłótni i swarów. No Kochani, jeśli wy się nie potraficie pokłócić, to znaczy, że któreś z was musi być naprawdę nieszczęśliwe. Pytanie tylko - które. (...)"
17.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Fejsbuk starzeje się i wie o tym, że odchodzi. Fejsbuk jest jak polski katolicyzm - umiera równolegle do metryk swoich wiernych. Fejsbuk - jak kościoły - opustoszeje, kiedy wymrą jego użytkownicy. Nowych nie przybywa. Nowi już dawno na TikToku. “A zdychaj” - mówi Franc Maurer do skorumpowanego prokuratora w scenie w prosektorium. Mówi: “Zdychaj” - i wbija nóż w trupa. (...)"
13.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Więc dokonawszy na wieki wybór, każdego dnia wybierać muszę - pisał zdaje się Jerzy Liebert zanim gruźlica wyżarła mu mózg. A poeta był z niego zdolny. Zdolny i piękny. Jarosław Iwaszkiewicz kochał się w nim nieprzytomnie i zapraszał go do tego swojego Stawiska zanim zaczął tam po śmierci Lieberta zapraszać Krzysia Baczyńskiego, w którym z kolei na zabój kochał się Jerzy Andrzejewski. Naturalnie i Jarosław i Jerzy żonaci jak Pan Bóg przykazał. Wybierali sobie żony świadomie, bo takie były czasy. A i żony były świadome i jak mogły przypuszczać - nie czekały na nich w tych małżeństwach upojne noce i zmysłów pożary. (...)"
10.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Swoją drogą na miejscu księcia Karola też wybrałbym Camillę. Nie dlatego, żebym kibicował mu w cudzołóstwie. Po prostu stawiam na przyjaźń i mimo wszystko trwałość i stabilność, czego być może nie dowodzi moja biografia. I tutaj jak się okazuje moje oczekiwania podobne są do oczekiwań królowej Elżbiety względem kraju oraz członków rodziny. Nie wiem, czy to dobrze, czy to źle. Ostatecznie mieć oczekiwania podobne do staruszki stojącej na czele dynastii panującej w najbardziej konserwatywnej monarchii w Europie, budzić może obawę, co do moich kompetencji społecznych w świetle wyzwań, które przynosi współczesność. Z drugiej strony może być dowodem na to, że już się “wyszumiałem”. (...)"
05.12.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) A jeśli nie ma faktów, to można jedynie wróżyć z fusów. I czy to będzie optymizm poprawny czy niepoprawny - jeden chuj - fusy tak samo gęste i mroczne. Więc Radek ma rację. Jeśli “życiowe powodzenie” nie posiało się w tobie, smutna główko, to na nic się zda, że okazje będą leżały na ulicy. Zmarniejszesz i uwiędniesz. Nie wierzcie specjalistom, odrzućcie ciężar porad psychoterapeutów, zrezygnujcie w porę z zakupu poradników i przestańcie medytować - pogódźcie się Bracia i Siostry z ostateczną klęską myślenia pozytywnego. Jeśli istniałby Bóg jego zwieracz nie wytrzymałby ciśnienia, tak mocno zanosiłby się śmiechem. I tylko Diabeł - który jest człowiekowi dużo bliższy i chyba lepiej go rozumie - czułby się zniesmaczony tą bożą radością, że oto znów dzieło jego stworzenia topi się w gównie jako i ja się topię w gliniance za stodołą. (...)"
02.12.2023 ● Komentarze: 1
"Fikcje. Dziennik"

"(...) A zatem do tego doszło. Doszło do tego, że zaczynam tutaj rozliczać się i prowadzić zapiski o charakterze księgowym. Jeszcze kilka tego rodzaju notatek, a zamiast dziennika zacznę prowadzić tabelę w Excelu. Excel to jest mój koszmar. Mój prześladowca. Gdyby piekło istniało i miałbym zostać pochłonięty przez piekielne otchłanie, byłbym dużo bardziej spokojny niż wtedy, kiedy formą potępienia byłby “Wieczny Excel”. Gorsze od Excela byłyby tylko lekcje fizyki w ogólniaku, które jakiś Książe Ciemności kazałby mi przeżywać bez końca. (...)"
27.11.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Zresztą choroba sama w sobie może być bezpiecznym schronieniem. Bezpiecznym w kontrze do tego, co na zewnątrz. Choroba to jest zawsze jakiś rozpad, więc ostrożnie z tym “bezpiecznym schronieniem”. Ale było nie było nawet choroba potrafi zapewnić jako taką strefę komfortu i o nic więcej w zasadzie nie trzeba się martwić. Chory jest chory. Chory ma do odegrania swoją rolę i ją odgrywa z większym lub mniejszym zaangażowaniem. Naturalnie do chorowania też trzeba mieć talent. Chorowanie może okazać się rolą życia jeśli zostało się dobrze “obsadzonym” i gra się “po warunkach”. Moja babka “chorowała” przez całe życie i konsekwentnie ją to chorowanie przy życiu trzymało. Rola chorej odpowiadała jej tak bardzo, że udało jej się przeżyć tych, którzy w swoim życiu grali “po witalności i po afirmacjach”. A ona zrobiła z choroby swoją metodę i do dziś dnia wspominam jej aktorskie popisy. A była wielką aktorką. Swoją rolę chorej pogłębiała nieustannie. Nieustannie nad rolą pracowała doskonaląc swój warsztat, kiedy wokół umierali inni, moja babka wychodziła do kolejnych bisów. Publiczność biła brawo, a ona jak trująca roślina mieniła się wielością barw. Tak że da się - jeśli się gra “po warunkach”. (...)"
24.11.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Literatura to nie jest estrada. Literatura to jest scena. Tutaj się nie występuje jak “Neonówka”. Tutaj się gra jak Holoubek. W przeciwnym razie nie ma czego na tej scenie szukać. Literatury się doświadcza. Rozrywka nie zostawia śladu. A przecież chodzi o to, żeby “coś” zostało - bardziej istniało, niż nie. (...)"
20.11.2023 ● Brak komentarzy
"Fikcje. Dziennik"

"(...) Miałem piętnaście lat, a Ka. pachniała miętówką. “Dziewczyna z miętówką”, tak później zwykłem o niej myśleć i tak nazwałem ją w mojej (pożal się Boże) nigdy nie wydanej (dzięki ci Boże) powieści. Dziewczyna z miętówką była moją pierwszą miłością, która nie miała z miłością nic wspólnego, ale to był mniej więcej ten moment, kiedy chłopak przestaje myśleć wyłącznie o graniu w piłkę, a zaczyna myśleć o czyichś udach. W tym wypadku były to uda Ka. No więc ostatecznie pocałowałem ją w usta. Pachniały miętą i były od tej miętówki słodkie. Niebawem w moim życiu pojawiła się Ag. i moje szesnastoletnie życie przepadło na kilka miesięcy w miłości nieszczęśliwej, miłości udręczonej obojętnością Ag. na siłę i natężenie uczucia, które nie mogąc przejrzeć się w “zwierciadle” afektu Ag. pogrążyło mnie w otchłani pierwszej miłosnej klęski. (...)"

Dołącz do grona Patronów!

Wesprzyj działalność Autora Marcin Zegadło już teraz!

Zostań Patronem

Promowani autorzy

Marta Rybak Juszczyszyn
104
patronów

Grupa ma na celu wsparcie fotografów dziecięcych w ich rozwoju.
Ochtabiński
17
patronów
770 zł
miesięcznie

Serwus! Jestem Damian, zobaczysz u mnie góry, wspinanie, trekking i rower, czyli szeroko pojęty outdoor. A wszystko łączy miłość do natury, fotografii i filmu.