Marcin Ogdowski

Dość poczytać rosyjskie fora i opinie uczestników spec-operacji oraz członków ich rodzin, gdzie mowa jest o powszechnym „utylizowaniu kalek” (dosłowny cytat).

Dekady agresywnej propagandy sprawiły, że rosjanie uwierzyli w mit jedynych zwycięzców II wojny światowej, zwanej przez nich wielką wojną ojczyźnianą.

W rosyjskiej armii bezkarność sprawców zbrodni to część modus operandi tej instytucji. Wojsko nie jest w stanie zaspokoić wielu podstawowych potrzeb żołnierza, godzi się zatem na jego kryminalne zachowania, traktując je jako cenę za dyspozycyjność.

A pamiętacie o Mariupolu, bestialsko zamordowanym mieście? Za chwilę miną dwa lata, kiedy rosjanie zatknęli swoją trójkolorową szmatę na ruinach Azowstalu, ostatniej reduty tej nadmorskiej metropolii.

Kilkanaście tysięcy pojmanych, z których część została już wymieniona. Jak na skalę tej wojny niewiele. Dlaczego Ukraińcy i rosjanie nie chcą się poddawać?

Nie jest tak, że wieszczę jakiś nieunikniony dramat. Ale uczciwie opisuję kryzys, który można i trzeba pokonać.

O nieuzasadnionym czarnowidztwie co do przyszłości Ukrainy, ale i o wyśrubowanych oczekiwaniach (także moich!) odnośnie wyniku wojny. I nie tylko - w obszernym wywiadzie, jakiego udzieliłem portalowi Onet.pl.

Chciałbym się odwdzięczyć moim najhojniejszym Donatorom. Szanowni, "tylko dla Waszych oczu" publikuję zawartość jednego z rozdziałów „Alfabetu…”. Ufam, że lektura przypadnie Wam do gustu i zachęci do przeczytania całości.

Cywile jako przynęta – tak postępują wojenni zbrodniarze, terroryści i zwykli bandyci. No i rosjanie…

Na wschodzie bez zmian - armia (?) rosyjska dalej dzielnie walczy z cywilami, co nie zawsze ma postać mordu, gwałtu i rabunku.

W negocjacjach dotyczących wymian jeńców rysuje się asymetria – Ukrainie bardziej zależy na odzyskaniu „swoich chłopców” niż rosji na powrocie własnych.

W potocznych wyobrażeniach podpalony przez rosjan wschód Ukrainy jest biedny. Był biedny i bez wojny, która teraz tę nędzę tylko spotęgowała. Premiera wpisu na Patronite!