Jarek Holden

Auidiopisanie stało się modne, ale brakuje mi obrazów z lasów, z granicy polsko-białoruskiej lub dokładniejszych opisów zmagań Talala i Sarwat, bo o niej powinna być ta fabuła. Nie chcę nadmiaru okropieństw z you-tuba i szkolnych pamiętników.

„Straszliwa zieleń” to zacna fabuła, ale nie jest to lektura dla każdego. A może jednak jest! Bo może niemal wszyscy powinniśmy zacząć doceniać rolę nauki w naszym życiu. Chociaż takich ludzi jak Fritz Haber, nie chciałbym poznać nigdy!

Książka napisana ze swadą, doskonałym językiem, z niesamowitą bibliografią. Jednak zamiast reportażu mamy tu raczej zapiski kronikarza, który spisuje, zapisuje i rozpisuje „rzeczy” już opowiedziane, przedstawione, wystawione na widok publiczny.

Migot z nagrodą Grand Press w kategorii Książka Reporterska Roku. To dobra rekomendacja, ale nawet bez tych laurów książka jest właściwym wyborem, dla tych którzy cenią w dziennikarstwie rzetelność i uczciwość.

Nawet nie wiem, jakich dobierać dzisiaj słów, bo obawiam się, że zamiast pisać o książce, zamieniam się w rzecznika ludzi, których nie znam, chociaż spotykam ich na swojej drodze. Patos jest zbyteczny, bo tu chodzi o prozę życia, która w książce jest opisana do spodu. Poezji w tej opowieści jest niewiele. I dobrze! Czasami pojawia się fantastyka. Np. wtedy, gdy ktoś pragnienie wybudowania miasta tylko dla głuchych.

Ona chce rozmawiać. Zaczepiać. Skoro wydawnictwo męża nie działa, to ona rusza do boju.

Pisze o prowincji, o brudnych atletach i nieczystych toaletach. Pokojach bez przedpokoju. O ludziach upchanych na cmentarzach!

! praca doktorska z udawania podwójna filozofia smaku teoria aktów mowy !

Kilka moich prac dla Was.

Początek tej prozy nie jest jasny – czy mamy do czynienia z apokaliptycznym zapisem – rozpisem – „jakiejś” wojny, czy może jednak to wydarzyło wtedy, gdy za moment mieli urodzić się moi rodzice. (Moja mama kilkadziesiąt kilometrów stamtąd). Koniec Drugiej Wojny Światowej. „Wyzwolenie” – Zniewolenie?!

Kilka z moich prac. Dla Was. Dla Patronów!

Nie ma tu kreacjonizmu. Jest opowiadanie faktów, dlatego – trochę się nie dziwię – że niektórzy ten dokument porównują do reportażu. Ale zostawmy formułki i akademickie dysputy. Ta książka powinna powstać i jest. Dobrze się stało!