Jarek Holden

Eliza i Ruda w świecie prawdy i fantazji, z tym że fikcja często okazuje się najprawdziwszą z prawd. Gra w kolory.

(…) gdy Miller i i Nabokov obnażali purytańską duszę Ameryki, Norman Mailer ośmieszał polityczne ego kraju, podkopywał jego narodową dumę, wytykał przyrodzoną agresję, szczególnie widoczną w interwencjach militarnych.

Powieść opowiedziana obrazami. Festiwal bolesnych kadrów. Czekam na adaptację. Z tego literackiego ekshibicjonizmu powstanie naprawdę dobry, smutny film.

Być albo mieć... A oczy mówią, że dni są dokonane… Sarkastyczny narrator podsumowuje życie. A ktoś je dopowiada. Hamlet w wersji soft i „Wilk stepowy" w wersji dla niezdecydowanych (może innym razem odbiorę sobie...).

Na blisko czterystu stronach mamy przeróżne historie: miłości, klepania biedy i sporów o literaturę. Ola i Tobiasz, kochankowie z wyboru i przyzwyczajenia. Gorączka, dreszcze, irytacja i fascynacja...

Przyjechałem do centrum wydarzeń, do Jabłonowej Panicy i zupełnie się pogubiłem. Zmiotła mnie fala zdarzeń. Maligna epizodów. Kornélie to materiał na kilka powieści. Na kilkanaście.

Filmowo. Każda scena pachnie chemią fotograficzną. Nie jest to jednak zakład szybkich odbitek z maszyny C-41. To obrazy na szkle; kolodion.

Wspaniała proza, nieoczywista poezja. Liryka miesza się z epiką. Aż mnie korci, by przy użyciu tego fragmentu napisać wiersz; zapożyczony garnitur słów.

„Rumowiska” są (w uproszczeniu) o Wiśle i ludziach mieszkających blisko, w pobliżu ujścia tej rzeki. „Rumowiska” są (bez dywagacji) o ulotności, o przemijaniu, o elementarnej „potrzebie człowieka”: do oddychaniu. Jednakże wszystko tutaj jest przewrotne, zwłaszcza to co dzieje się w drugiej części książki.

Takie górnolotne esy-floresy. Takie szlaczki i zygzaki. SUKCES? Obserwujesz i znajdujesz. Czytasz, lecz błahe to stwierdzenie, że chętnie przeczytałbym zestaw opowiadań Szatrawskiej. Oczywiście najpierw powinny (mogłyby) trafić do TY.TU.Ł-u.

„Jak kochać własną córkę” nawet przez moment nie odbierałem jako instrukcję obsługi. A jednak bardzo chciałbym, wiedzieć jak wreszcie zacząć od mniejszej serii błędów w wychowaniu moich dzieci.

„Szklane ogrody” są zupełnie inne. Kontrolowany chaos. Humbak nawołuje samice. Samice gardzą atrakcyjną pieśnią. Dzieje się tak wiele, że mieszalnia  ukraińsko - sowiecko-mołdawsko- żydowska brzmi jak mariaż bólu, przeplatany przez radosne, przedziwne wydarzenia.