Jarek Holden

Namawiam was do zdobycia tego tomu. Gdy rozbieramy te słowa na czynniki pierwsze to mniej, jest miło-, a bardziej -ość. Intrygująco jest od początku, bo tytuł pobudza wyobraźnię.

Do kanonu miłości, starości, należy dopisać (dołączyć) nasze relacje z Bogiem, ze zwierzętami. Pytania o to, czy np. kot ma twarz, co z jego duszą, co z cierpieniem? Co z ludzką próżnością, co z relacją matki z dziećmi, co z wolnością? Czego od świata oczekuje kleszcz, a czego pragnie człowiek?!

Być albo mieć... A oczy mówią, że dni są dokonane… Sarkastyczny narrator podsumowuje życie. A ktoś je dopowiada. Hamlet w wersji soft i „Wilk stepowy" w wersji dla niezdecydowanych (może innym razem odbiorę sobie...).

Jestem (trochę) bezkrytyczny wobec tego pisarstwa, a towarzyszy mi zawsze głęboka refleksja; zwłaszcza gdy pisarz podejmuje temat starości i miłości. A czyni to na tyle często, że obraz tego pisarstwa jest tak bardzo malarski, iż próbuję odtworzyć sobie kolejne literackie obrazy.

Kjersti Anfinnsen wykorzystując GŁOS kobiety samotnej, opisała i rozpisała starość wiarygodnie i ...dolegliwie.

Zyta Rudzka znowu mnie kupiła. Swoją fabułą o tym, co w środku i o tym, co na zewnątrz. A jej styl uznaje za słodką pigułkę polskiej literatury. Zyta Rudzka nie pisze sobie a muzom. Ona tworzy odpowiedzialnie i z pojęciem. Interesuje ją człowiek. Na wskroś, a nie tylko powierzchownie.