Bartek Fetysz

"(...) Przyleciałem w marcu do Warszawy i w weekend miałem nawet organizować swojej przyjaciółce imieniny, a tu przychodzi e-mail czy mogę jechać do Oslo. Zamiast radości, we mnie jak w suchą strzechę jakby piorun strzelił - posrałem się na stojąco. Przecież mam weekend zaplanowany, imprezka, a tu nagle do Oslo mam lecieć? W tym oszatanieniu odpisałem, że nie. Bo ja działam tak, że jestem wybitnie zorganizowany, jestem control freakiem i jak coś nie idzie po mojej myśli albo nagle rozregulowuje mój tryb istnienia to momentalnie dziczeję (...)".

"(...) Czy Polska obudzi się kiedyś z nakolannictwa? Mam wrażenie, że wielka część narodu lubi ssać pałę, być jebana w dupę i srać ze strachu pod siebie. Przeraża mnie ta wizja. Wizja piekła dla kobiet, osób homoseksualnych i osób z niepełnosprawnościami. Przeraża mnie, że do władzy może dojść typ, który o płciach mówi "pucie" i nie ma żadnego poszanowania dla ludzkiej godności. Że jeszcze bardziej podzieli nienawiścią i tak nienawidzącą siebie Polskę (...)".

"(...) Cierpię obecnie na syndrom odstawienia. Mam poeurowizyjną depresję. Wszyscy mnie przed nią ostrzegali, ale jakoś im nie wierzyłem. Całą niedzielę przepłakałem, bo miałem najazd wiadomości na skrzynkach w social mediach i były to najpiękniejsze wiadomości jakie człowiek sobie może wyobrazić (...)".

"(...) W piątek wylatuję do Bazylei. Od dwóch dni kumuluję outfity na półfinał i finał Eurowizji. Zamierzam błyszczeć, bo pewnie jadę tam po raz pierwszy i ostatni w swoim życiu. Postanowiłem jak zwykle zgłosić się do Inez Wicher, żeby wyczarowała dla mnie coś tak zajebistego, że wszystkich popierdoli. Paczka przyszła dzisiaj (...)".

"(...) Minęły dokładnie 3 tygodnie odkąd napisałem jakikolwiek tekst na Patronite. Przepraszam. Wciągnęła mnie Eurowizja. Wziąłem rozwód ze swoim laptopem, byłem w Amsterdamie, Manchesterze, Madrycie i pisałem fragmenty swojej nowej książki na telefonie. Przebodźcowany spotkaniami z ludźmi, najchętniej bym spał i robię to o wiele za często, zapominam o zleceniach, potem muszę za nie oddawać hajs, załącza mi się anxiety, ADHD, wszystkie syndromy mojego popierdolenia. (...)".

"(...) Obiecałem, że oddam "Zanim zgaśnie światło" do końca kwietnia. Napisałem dzisiaj dumnie kolejny rozdział. W swoim kalendarzu rozpisałem, kiedy realnie mogę nad nią pracować. Muszę pisać codziennie. Chociaż przez godzinę uprawiać ćwiczenia mózgu i rozciąganie swojej wyobraźni do granic możliwości, aż skończę w szpagacie i nowe dziecko wyjdzie z tej pozycji całkiem naturalnie (...)".

"(...) Gdyby trzydzieści lat temu, chłopcu, którym byłem przed telewizorem ze wzrokiem jak kisiel, ktoś powiedział: "Wiesz, że pojedziesz z Justyną na Eurowizję?", to bym się śmiał tak długo aż bym od tego śmiechu schudł, skurczył się, znikł. Bo przecież wtedy, nie wypadało mieć takich marzeń. W ogóle nie wypadało mieć marzeń (...)".

"(...) Zawsze miałem problem z Natalią Kukulską, ale nie wynikał on z tego, że źle śpiewa czy wygląda, bo śpiewa i wygląda obłędnie, ale po prostu wydawało mi się ciągle, że powiedzenie "słucham Natalii Kukulskiej" wali obciachem (...).

"(...) Żyjemy w czasach, w których artystów sprowadza się na margines, a w których byle kto zarabia tysiące na handlowaniu stopami, cipką, prąciem albo dupą. To nie są czasy na które czekałem. Ale umierać jeszcze nie chcę, wszak zastanawiam się, czy może być gorzej. A będzie gorzej. Bo opierdoli nas na hajs za dziesięć minut AI (...)".

"(...) Wstałem o 8 rano, zszedłem na dół, do kuchni, łyknąłem kolagen, popiłem szotem swojego wyciskanego soku, zrobiłem shake. Chlorella, spirulina, kelp, ostropest, więcej kolagenu, trawa pszeniczna i kefir. Wygląda jak rzygi, smakuje jak rzygi, ale można się przyzwyczaić. Nie wiem czy za bonus można uznać fakt, że rzygami nie pachnie. Wali w nozdrza od razu całą oborą (...)".

"(...) Za dwa tygodnie lecę do Polski. Mariola Turbiarz, projektantka mody, na co dzień mieszkająca w Szwecji zaprosiła mnie do panelu i jury jej warszawskiego Fashion Shower, który odbędzie się 20 marca. Mam opowiadać o hejcie i o byciu kolorowym ptakiem. Życiu na własnych zasadach (...)".

"(...) Tkwię obecnie w romantycznym uścisku z pisaną teraz książką. Wkręciłem się i w brzuchu mam motylki, kiedy siadam do laptopa i piszę kolejne rozdziały. Ale stan zakochania nie będzie trwał długo i gdybym miał opisać na dzisiaj relację z "Zanim zgaśnie światło na Facebooku to brzmiałby: "W związku z...". Za kilka tygodni status zmienię na "To skomplikowane...". A przed premierą to już będzie: "Samotny" albo "Wdowiec", bo po tygodniach redagowania swojego tekstu przez obcych, będę go szczerze nienawidzić (...)".