Jarek Holden

Na marginesie; uważam, że Sylvia Maria Kristel nie umarła. Żyje podobnie jak Elvis Presley.

Metrykalnie jestem dziadem (1971), ale rozumiem „pieprzoną prozę Doroty Kotas”! Naprawdę! Tożsamość na językach!

Zmęczenie, Tęsknienie, Pragnienie, Garść Złości, Piasek Miłości, zwykłe – NIEZWYKŁE Późne Życie,

Miłość jest tutaj miarkowana, ale śmieć panoszy się na lewo i prawo. W ogóle anturaż powstawania pisarstwa Gesualko Bugfalino jestem okrasą nowego dramatu.

A teraz dokonajmy porównania dwóch doktoratów. Dwóch pisarzy,; w podobnym wieku, o podobnej percepcji. Tomasz Dalasiński i Jerzy Franczak.

Czytałem „Ciemną stronę” w autobusie i w lesie. Ale etykieta, że jest to „książka do pociągu”, będzie słuszna. Życiowe refleksje w sosie ulepszaczy zdrowia. Dwóch gości, którzy zaklinają rzeczywistość, wpakowali się w niezłą kabałę. Forma zjawisk paranormalnych z humorem typu „coś tu kręcisz”!

Może moja metryka powoduje, że książka wybudziła, a zarazem wynudziła mnie niebywale.

Ryzykownym posunięciem jest nazywanie książki z nowelami w taki sposób. Mnie Czerwony Las zawsze kojarzył się z tragedią w Czarnobylu. Ale może to tylko moje widzimisię. A autorka użyła koloru czerwonego, bo to barwa życia i śmierci. Pigment krwi i tonacja zachodzącego słońca.

Mam dwa egzemplarze tego tomu, zatem jeden niebawem komuś przekażę. Ale swojego nie oddam, bo to naprawdę dobra POEZJA. Zaangażowana. Na przykład to: „zdobyliśmy bezcenne doświadczenia co nas nie zabiło to wycisnęło jak szmatę”.

„Mein Gott jak pięknie” to diariusz. To książka podróżnicza i biblioteczna.

Śmieszą Was memy, które notorycznie produkuje Darek Foks? Mnie średnio na jeża. Ale jego nowa książka jest… MUZYKĄ!

. W ubiegłym roku Wydawnictwo Harde wydało to: „Utopay. Przyszłość wystawia rachunek. Antologia opowiadań futurystycznych”. Tekst Krukowskiego śmiało mógłby znaleźć się „w tym literackim zjawisku”. Bo temat się zgadza, forma też. I jeszcze jedno: tekst „Mam przeczucie” nie byłby najlepszym w tym zbiorze.