Bartek Fetysz

"(...) Kilka lat temu poznałem pewnego pisarza. Debiutował wtedy pierwszą książką, nie miał zbyt wielu Obserwujących, ale zaczęliśmy gadać na Fejsie, spodobała mi się jego historia, wydawał się być zajebistym facetem. W niedługim czasie zaczął nazywać mnie swoim "Przyjacielem". Jego książkę przeczytałem, napisałem felieton, kolejne kroki supportowałem i dzieliłem się jego sukcesami i projektami na swoich profilach. Przyjaciołom trzeba pomagać! Spotykaliśmy się, publikowaliśmy wspólne foty na Instagramach, nowa przyjaźń w przestrzeni social mediów. I było super. Do momentu (...)".

"(...) Tak niewiele człowiekowi potrzeba do szczęścia... Wystarczy ta jedna osoba, Twoja soulmate, odgłos jej śmiechu, spacery bez celu i najzwyklejsza w świecie beka i cisza. Zasypiam, po raz pierwszy od wielu miesięcy, bez budzenia się w środku nocy. Czy to definicja nirwany? (...)"   

"(...) Jak to: NIE PIJESZ? MASZ PROBLEM? NIE UMIESZ SIĘ BAWIĆ? Weź, skończ pierdolić, przecież raz na jakiś czas można, chociaż raz na jakiś czas staje się czasami, a czasami staje się częściej, a częściej staje się kilka razy w tygodniu, a kilka razy w tygodniu staje się codziennie (...)".

"(...) Przyjaźniłem się przez lata z pewną "osobistością". Miała zatarg ze znaną piosenkarką. Tak wynika z założonej karty obdukcyjnej (...). Dlaczego w tym tekście jest bezimienna? Bo medialne przyjaźnie często się kończą, jeśli zaczynasz odnosić sukcesy i zyskiwać rozpoznawalność pióra. “Ja Cię odkryłam” słyszałem po każdym głośniejszym tekście. Zastanawiałem się jak, skoro to ja proponowałem jej wywiad zanim jeszcze się w ogóle znaliśmy, a w mediach już od jakiś 5-6 lat pracowałem. (...)" BP (tak ją nazwijmy - skrót od “Była Przyjaciółka”) co jakiś czas przypomina się w mediach i nie może pogodzić się z tym, że minęły czasy jej chwały, choć nie wiem, czy kiedykolwiek, tak naprawdę, je miała. Rola drugoplanowa czy ogony to jednak nie rola główna, ale tak je przedstawiała. W głowie z umiejętności i rozpoznawalności Meryl Streep, a w rzeczywistości twarz Tele-Tygodnia. Nie waż się podważyć wielkości, bo od razu słowna gilotyna (...)".

"(...) Ludzie są z natury podli. Ja też bywam trochę podły. Czasami się nawet taki budzę. Mimo ogromnej asertywności po prostu sporadycznie nie chcę sprawiać komuś przykrości, bo gdzieś tam w czeluści swojego wnętrza jestem jednak uczuciowy i pozwalam na przekraczanie swoich granic. Ona uśmiecha się, rozkłada ramiona, robi krok w moim kierunku, a ja natychmiast czuję się jak uczestnik tych programów na Animal Planet "Oko w oko z drapieżnikiem" i wyginam się jak w Matrixie żeby mnie bestia nie uszkodziła zbyt dotkliwie. Bo jestem z tych niedotykalnych. Naprawdę nie znoszę się przytulać. A jak czuję cudzy oddech na szyi to od razu chcę być Środą Popielcową i w proch się obrócić, bo z niego powstałem i pragnę być glebą (...)".