Bartek Fetysz

"(...) Live shows zaczynały się od 19:45 i trwały do 23.20. Malutką garderobę dzieliliśmy z jakąś tam inną artystką, która w Eurowizji brała udział ileś tam lat temu. Wszyscy sympatyczni, Krzysiek i Zuzka się rozciągali, Justyna jak zwykle podśpiewywała, Benny mocował jej odsłuch i mimo że Justyna występowała dość późno, to musieliśmy być tam wcześniej. Uprawiać nicnierobienie w chujowym pokoiku (...)".

"(...) W Oslo bardzo szybko dotarło do nas, że Norwedzy się nie pierdolą i nawet eurowizyjne pre-party musi chodzić jak szwajcarski zegarek. Miało nas to przygotować przed finałem w Bazylei? Możliwe. W miejscu prób mieliśmy być o 16:30, niby osiem minut z buta od hotelu, w którym przebywaliśmy. Spotykamy się w lobby (...)".

"(...) Wracając do pokoju po śniadaniu koło dziewiątej, wpadliśmy na Justynę, która tego dnia, chyba rekordowo późno jak na swoje możliwości schodziła sama na śniadanie. Oczywiście w stanie "idzie diva", szorty, kozaczki, okulary, delikatny makijaż, ale fryzura perfect. Kapci nie miała (...)".

"(...) Przeczytałem na swój temat w sieci przez dwadzieścia lat praktycznie wszystko. Dzisiaj do CV swoich osiągnięć dodaję słowo "odpychający". Podesłano mi video, sprzed miesiąca, w którym Justyna opowiada o tym, dlaczego zdecydowała się zatrudnić "tłumacza", a w komentarzach, jak zawsze w Polsce, wyścig na to, kto dojebie mi bardziej. "Angielski słabiutki, zasób słów malutki, w Amsterdamie, bo słyszałam, był tak odpychający, że dziennikarze zrezygnowali z wywiadów". Nie byłam, nie widziałam, ale wiem lepiej. Sieciowa pizdościskara (...)".

"(...) Przyleciałem w marcu do Warszawy i w weekend miałem nawet organizować swojej przyjaciółce imieniny, a tu przychodzi e-mail czy mogę jechać do Oslo. Zamiast radości, we mnie jak w suchą strzechę jakby piorun strzelił - posrałem się na stojąco. Przecież mam weekend zaplanowany, imprezka, a tu nagle do Oslo mam lecieć? W tym oszatanieniu odpisałem, że nie. Bo ja działam tak, że jestem wybitnie zorganizowany, jestem control freakiem i jak coś nie idzie po mojej myśli albo nagle rozregulowuje mój tryb istnienia to momentalnie dziczeję (...)".

"(...) Cierpię obecnie na syndrom odstawienia. Mam poeurowizyjną depresję. Wszyscy mnie przed nią ostrzegali, ale jakoś im nie wierzyłem. Całą niedzielę przepłakałem, bo miałem najazd wiadomości na skrzynkach w social mediach i były to najpiękniejsze wiadomości jakie człowiek sobie może wyobrazić (...)".

"(...) W piątek wylatuję do Bazylei. Od dwóch dni kumuluję outfity na półfinał i finał Eurowizji. Zamierzam błyszczeć, bo pewnie jadę tam po raz pierwszy i ostatni w swoim życiu. Postanowiłem jak zwykle zgłosić się do Inez Wicher, żeby wyczarowała dla mnie coś tak zajebistego, że wszystkich popierdoli. Paczka przyszła dzisiaj (...)".

"(...) Minęły dokładnie 3 tygodnie odkąd napisałem jakikolwiek tekst na Patronite. Przepraszam. Wciągnęła mnie Eurowizja. Wziąłem rozwód ze swoim laptopem, byłem w Amsterdamie, Manchesterze, Madrycie i pisałem fragmenty swojej nowej książki na telefonie. Przebodźcowany spotkaniami z ludźmi, najchętniej bym spał i robię to o wiele za często, zapominam o zleceniach, potem muszę za nie oddawać hajs, załącza mi się anxiety, ADHD, wszystkie syndromy mojego popierdolenia. (...)".

"(...) Gdyby trzydzieści lat temu, chłopcu, którym byłem przed telewizorem ze wzrokiem jak kisiel, ktoś powiedział: "Wiesz, że pojedziesz z Justyną na Eurowizję?", to bym się śmiał tak długo aż bym od tego śmiechu schudł, skurczył się, znikł. Bo przecież wtedy, nie wypadało mieć takich marzeń. W ogóle nie wypadało mieć marzeń (...)".

"(...) Zawsze miałem problem z Natalią Kukulską, ale nie wynikał on z tego, że źle śpiewa czy wygląda, bo śpiewa i wygląda obłędnie, ale po prostu wydawało mi się ciągle, że powiedzenie "słucham Natalii Kukulskiej" wali obciachem (...).

"(...) Zaliczyłem w Warszawie, w towarzystwie przyjaciół, premierowy koncert Justyny Steczkowskiej, promujący jej ostatni album. Ledwo weszliśmy do wydzielonej nam strefy, a ja miałem już na celowniku dwie przyszłe ofiary śmiertelne (...)".

"(...) "Piszesz doskonale ! Nawet recenzje. Mam jeden utwór , który będzie dodatkowo w reedycji na winylu. Nie mam tekstu. I teraz już wiem kto go napisze… TY! Jeśli oczywiście zechcesz i spodoba Ci się klimat. Daj znać co myślisz" - napisała w SMSie Justyna Steczkowska. I ja oszalałem. Ale tak widowiskowo. Jak szatanieje się w horrorach (...)".