Bartek Fetysz

(...) W Polsce wymysł taki jak Rafalala był traktowany od zawsze jako wynaturzenie. Wystarczy poczytać komentarze na temat Anny Grodzkiej. Amen. Kropka. I już wiemy, gdzie jesteśmy – w Polsce – a właściwie w dupie. Bo w Polsce trans to pedo, homo, zoo, nekro. Zboczenie. Rafalala zawsze była dla mnie ikoną wolności, kolorowym ptakiem, który otwiera ludziom łby na inność. Kibicowałem jej. Kiedy w 2011 roku robiłem staż w brytyjskim „GT Magazine”, teraz „GayTimes Magazine”, najpoczytniejszym piśmie LGBT na Wyspach, napisałem o niej nawet krótki felieton. Pamiętam, że miała na sobie tiule, jak Carrie Bradshaw z „Seksu w Wielkim Mieście”. Pisałem, że oto jest, polski głos na scenie trans – bardzo ważny i potrzebny (...).

(...) Nie rozumiem Polski. Niby centrum Europy, a tak naprawdę jej dupa. Azymut ciemnoty. Wszyscy niby równi, narodowa WOŚP 24h, ale dyskoteki we łbach pozamykane, nie ma ani świateł, ani nawet światełek nadziei. Nieczynne. Głowy polskie nieczynne. Jak obecnie sklepy w niedziele. Chyba że chcesz kupić jabola, wtedy wszystko czynne. W Polsce piwo tańsze niż mineralna. Aby radzić sobie z rzeczywistością trzeba być wiecznie najebanym (...).

(...) Każda przemoc psychiczna zaczyna się tak samo. Nigdy nie jest jej winna toksyczna osoba. Wmanipulowani zostajemy w mechanizm - to nie ja, to Ty. Gdyby nie Twoje zachowanie to ja nie zachował/abym się w ten sposób. Słownie napisane usprawiedliwienie z dania komuś psychicznie lub fizycznie wpierdol. Czy wszyscy jesteśmy na swój sposób nieco toksyczni? Czy może dzielimy się na toksyków i ich ofiary? (...)

(...) Jaki jest największy problem Polaków? Nie lubimy się nawzajem. Jak coś komuś wychodzi, to trzeba ocenić, dojebać. Od razu na myśl przychodzi mi „Zoil”, piosenka jakże aktualna, z drugiego albumu Nosowskiej, w towarzystwie Kazika, który teraz ukaże się w wersji specjalnej. Album, nie Kazik. Kazik to w ogóle wysublimowana porcja specjalności. Jaki jest zatem największy problem w polskich mediach? Taki sam. Nikt, nikogo nie lubi. W Ameryce, wygrane marzenia, w Polsce wypierdziana fantazja ubrana w ciuchy z Moliera (...).

"(...) Tekst ten miałem napisać już dawno, ale trudno czasami podpisać się nazwiskiem pod czymś, co zahaczałoby o hipokryzję. Bo znam wiele osób niepełnoletnich, widuję je w klubach, podaję im rękę na przywitanie i zdarza mi się także spotykać z nimi poza klubem. Nie zawsze są to osoby, których inteligencja sięga przysłowiowego dna. Trudno mi było zatem spojrzeć na zjawisko osób niepełnoletnich w klubach z obiektywnej perspektywy. Aż do teraz, kiedy rozesłałem setki maili do znajomych, szefów klubów, managerów i selekcjonerów i zebrałem cały plik historyjek i informacji o przygodach z „bananowymi gówniarzami”. Uprzedzam, będzie brutalnie i bez przepraszam (...)".

(...) Odeszła Lisa Marie Presley. Zaledwie dwa dni temu wywołała medialne poruszenie pojawiając się na Złotych Globach, gdzie wspierała Austina Butlera, wcielającego się w rolę jej zmarłego ojca, króla rock'n'rolla, Elvisa. Wszyscy komentowali jej mroczny "image". Ale ten mrok nie był planowany. Tak po prostu wygląda kobieta, która traci dziecko. Gaśnie w niej światło, a codzienność wypełnia żałoba (...).

Londyńskie Dzienniki to cykl, który pojawiać się będzie ekskluzywnie na Patronite raz w tygodniu, dla wszystkich tych, którzy wspierają moją pracę w sieci. Przeprowadzę Was przez Londyn swoimi ulubionymi ścieżkami, opowiem o ulubionych zapachach (nie tylko tych miasta), nakarmię anegdotami i wykąpię w metaforach. Ot, radosny taniec w mżaweczce bez dupy zakorkowanej angielskim zatwardzeniem. 

(...) Aborcja w Polsce jest nielegalna. Skurwysyny z emerytowanymi wzwodami zdecydowały, że musi być po ichniemu. Koniec demokracji. Od dzisiaj rodzisz - czy to półżywe, czy martwe, czy w wersji żwiru. Oby ochrzcić i podlewać na cmentarzyku (...).

(...) Czekałem bardzo na “Czarne Słońce”. Jako fan Żulczykowego pisania ciekaw byłem czym uraczy mnie tym razem. Zawsze serwuje mi bowiem obciągnięcie z innych emocji. Masturbuję się potem nimi jak bohater nowej powieści, Gruz, przed plakatem ze Schwarzeneggerem.  Tym razem po przeczytaniu pierwszych dwudziestu stron na głos powiedziałem tylko: “CO TO KURWA JEST?” (...).  

(...) Jak to jest w Polsce być kolorowym ptakiem? Tak, jak ogólnie w Polsce BYĆ INNYM - nasz kraj, niestety, jest bardzo zacofany i ma wszystkie wady prymitywnej przeszłości - rasizm, homofobię, antysemityzm i także właśnie brak jakiejkolwiek tolerancji. Nie wolno mieć kolorowych włosów, nie wolno wyróżniać się z tłumu, trzeba być szarym, przemykać się pod ścianami i starać się być niezauważonym. Mao już dawno chciał wszystkich Chińczyków udupić, ubierając ich identycznie (...). 

(...) A ja żem Wam powiedział – Katarzyna Nosowska​ nie trzeba nikomu przedstawiać. Mamy kilka ikon w Polsce i ona jest taką właśnie ikoną. Azymutem normalności. Piosenkarka, autorka tekstów, ostatnio i pisarka. A nawet i aktorka. Nosowska to talent, taki czysty i oszlifowany, mimo że sama nigdy by tak o sobie nie powiedziała, bo zabrania jej tego jej kulturalne ego. I o tej kulturze też porozmawiamy. Ale dość wstępu, bo herbata stygnie, zapada zmrok, a my nie dwie śliwki na ławce czy międzywojennej wannie (...).     

Przedpremierowo zapraszam do lektury mojego najnowszego felietonu dla LEJDIZ ONLINE. Numer ukaże się w niedzielę.