Bartek Fetysz

"(...) Tak niewiele człowiekowi potrzeba do szczęścia... Wystarczy ta jedna osoba, Twoja soulmate, odgłos jej śmiechu, spacery bez celu i najzwyklejsza w świecie beka i cisza. Zasypiam, po raz pierwszy od wielu miesięcy, bez budzenia się w środku nocy. Czy to definicja nirwany? (...)"   

"(...) Czy impreza z okazji wrześniowego numeru VOGUE, gloryfikowanego reklamami paździerza, jest ważniejsza niż pomoc ludziom? Wiem, jakie te imprezy mają koszta - nie można ich odwołać i przekazać pieniędzy potrzebującym? Tymczasem jak na Met Gali, plejada ubranych w wypożyczone szmaty celebów, którzy oburzeni byli tymi światowymi, wtedy, gdy chodziło o Palestynę. Ale teraz dziubek, walka na botoksy i filtry w sieci. Która stylówka lepsza? Żadna, obie są chujowe jak Twój brak wyczucia! PO CO? NA CO? CO K***A SPRAWIA, ŻE SIĘ UŚMIECHACIE, KIEDY POLSKĘ ZALEWA FALA? Obraźcie się na mnie wszyscy, mam to w dupie, głębiej niż Wy macie poczucie obciachu. Insta lachony bez sumienia uzależnione od lajków! (...)".

"(...) Zwierzęta są lepsze od ludzi. Warczą, gryzą albo atakują tylko w poczuciu zagrożenia. Ludzie warczą bez powodu. Często pomijamy ich warczenie, widoczne czerwone flagi i rzucamy się w ich objęcia, z sercem na dłoni, a wychodzimy poszarpani i poturbowani kończąc na terapiach zasilani farmaceutykami. Nie znam zbyt wielu osób, które na kozetce wylądowały przez swojego psa, kota, konia, królika, chomika, świnkę morską czy papugę (...)".

"(...) Mam w sobie dwie natury. Zazwyczaj, jako zodiakalne Wagi, jesteśmy pokojowi, ale jak coś nas wkurwi albo wyprowadzi z równowagi, a uwierzcie mi, że konfliktów i konfrontacji unikamy jak ognia, to przeciwnik ma wtedy przejebane, bo my nie lubimy jebać się z byle kim. Kiedyś uprawiałem pity fucks hurtem, ale z wiekiem przyszło hormonalne ukołysanie i teraz, najzwyczajniej w świecie, szkoda mi na nie energii (...)".

"(...) Czekałem na szóstego września jak na zbawienie. Już tydzień wcześniej pralki we łbie używałem coraz rzadziej. Żadnego wirowania, żadnych kolorów, żadnych metafor. Przygotowywałem się mentalnie do wyciszenia, odłączenia od otaczającego mnie świata, londyńskiego harmidru, wiecznej pogoni za hajsem i... No właśnie, czym? (...)".

"(...) Jednej z moich ciotek, zajebistej babce, po rozwodzie z przemocowym alkoholikiem, do dzisiaj wypomina się, że „na starość pojebało jej się w głowie”, wszak ma czelność chodzić na dansingi, gdzie zresztą poznała swojego nowego partnera. Czy kobiety w wieku 60+ powinny się od razu mumifikować i zamykać za życia w sarkofagu? Czy nie mają prawa do ponownego zamążpójścia albo na disco, gdzie znajdą sobie partnerów do seksu i pieszczot? (...)".

"(...) Dziecko to dla niektórych w Polsce waluta, ułatwiająca zarobek. Handel wymienny między państwem, a obywatelem. Spłodziliśmy Polaka i czy się stoi, czy się leży, 500 plus się należy. Coraz częściej dzieci traktuje się jak zaprawę murarską - cementuje nimi związki. A potem płacz, bo zaprawa nie wytrzymała huraganu czy powodzi i filar zburzony, strop od razu spierdolił się do piwnicy, leciał przez wszystkie piętra (...)".

"(...) Przeżyłem najpiękniejsze wakacje swojego życia. Odnalazłem siebie. Nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo jestem zagubiony i jak bardzo potrzebuję odpoczynku. Od liter, od ludzi, od własnych myśli. Od laptopa. Zostawiłem go w domu. Wszystkim klientom powiedziałem, cześć Tereska, nie ma mnie na tydzień, nie ma do mnie dostępu, Fetysz nie istnieje (...)".

"(...) Wylatuję jutro rano do Finlandii. Na pierwsze wakacje w tym roku. Zabawiłem co prawda w Polsce półtora miesiąca w maju i czerwcu, ale powrotów do domu nigdy nie nazywam wakacjami. Wakacje to dla mnie moment, w którym nie zabieram ze sobą laptopa. Pozostawienie lapka w domu jest jak zostawianie dziecka w domu dla rodzica. Uwalniasz się z kajdan obowiązków. I masz czas na siebie. Nie dla siebie, ale właśnie na siebie (...)".

"(...) Szwędamy się po klubach, chodzimy do Shadow Lounge na Soho i East Bloc na City Road. Oba już nie istnieją. Nasze rejvy potrafią tam trwać cały weekend. Wszystkich tam znam, więc nigdy nie płacimy za wejściówkę. Alise, z którą dalej mieszkamy, jest bardzo zazdrosna o naszą przyjaźń. Wtedy wcale dużo nie pijemy, ale Alise zawsze zajebana jest do granic możliwości. Wtedy mało się mówi o zdrowiu psychicznym i depresji. Wcale o nich nie myślimy, bo liczy się techno, a dla Audrey jeszcze koks, który namiętnie wciąga (...)".

"(...) Nigdy nie zapomnę jak po powrocie do domu, kiedy tamta też wróciła dopiero co z pracy jako sprzątaczka - przy wszystkich zrobił jej awanturę, że nie ma pod ryj podstawionej kolacji. Siedziałem wtedy przy tym stole z koleżanką, która przyszła mnie odwiedzić. I nie pamiętam dlaczego, były tam wolne tylko trzy krzesła. Dwa okupowaliśmy my, jedno stało wolne. I on na nim usiadł, mając wyjebane na to, że jego dziewczyna, również zmęczona, po ugotowaniu mu paszy nie ma gdzie usiąść. -Możesz stać - powiedział do niej.  -Że co? - zapytałem (...)".

"(...) Jak to: NIE PIJESZ? MASZ PROBLEM? NIE UMIESZ SIĘ BAWIĆ? Weź, skończ pierdolić, przecież raz na jakiś czas można, chociaż raz na jakiś czas staje się czasami, a czasami staje się częściej, a częściej staje się kilka razy w tygodniu, a kilka razy w tygodniu staje się codziennie (...)".