Jarek Holden

LOVE SONG — „to spotkanie jest supłem na słuchawkach”. Naprawdę! Jakże to inne, poetyckie, a jednak do bólu epickie.

Może moja metryka powoduje, że książka wybudziła, a zarazem wynudziła mnie niebywale.

Zestaw przetłumaczony z biglem, przywodzi na myśl niegdysiejsze pisanie Philipa Rotha. Te teksty, w których z czynności prostych pisarz tkał pajęczynę wydarzeń z puentą. Niby nic wielkiego jak w powieści „Everyman”. Narrator, oddając w mowie pozornie zależnej myśli bohatera, przedstawia jego (auto)charakterystykę. Tu dzieją się rzeczy zbieżne.

Czy GDYBY Piotr Dardziński swoją debiutancką mikropowieść wydał w innym miejscu; gdyby wygrał inny konkurs?

Nic nie musicie. I tak dokonujecie głupich wyborów, ale w międzyczasie powinniście sięgnąć po garść drobnych, po „Dużo drobnych”!

„Zaklinanie węży w gorące wieczory” to rozmawianie o samotności i niezrozumieniu. Pisarka podaje nam to w sosie apokaliptycznej parodii.

Jest moment w tej narracji, że czytelnik czuje się zdezorientowany. Wydaje się, że to dwie różne dziewczynki, osobne historie. Ale to tylko chwilowe niepicie. Chwilowy rozejm rodziców.

A może jest tak, jak rzekła Natalka Suszczyńska, że „być może właśnie tak wygląda świat w telewizorze marki OKIŁ”? Zniekształcenie, Zdeformowanie. Pokazanie zmiażdżonych puszek po piwie, tostera w krowie łaty i zegara kurczaczka?!