Bartek Fetysz

"(...) Pokaz kolekcji Victorii Beckham miał miejsce 17 września 2018 roku w Thaddaeus Ropac Gallery w Ely House, 37 Dover Street w Londynie vis à vis jej butiku. Jako pracownicy - wszyscy dostaliśmy na niego zaproszenie, ale podglądałem go tylko zza kulis przez dwie minuty, bo zaraz po nim - u nas w sklepie odbywał się after party. I byli na nim WSZYSCY WAŻNI (...)".

"(...) David jest mega sympatyczny i bardzo kulturalny. Słowo, które najbardziej mi do niego pasuje to "ludzki" (...). Żartujemy, rozmawiamy, on mnie zagaduje o football w Polsce, ale o piłce nożnej to ja wiem tyle, że na boisku murawa jest zielona (...)".

"(...) Victoria przychodzi punktualnie do butiku sama ubrana w dżinsy, t-shirt, wielkie okulary i nieodłączne szpilki. Ma zaczesane i spięte w kucyk włosy. Wita się zawsze ze wszystkimi, zamienia parę słów (...)".

"(...) Bieda deluxe to stan, w którym jesteś biedakiem, ale wyglądasz deluxe. I wszyscy myślą, że pierdzisz funtami (albo inną walutą), ale to nieprawda. Kocham ten stan (...)". 

"(...) Wysłałem dzisiaj maila do Wydawcy i mówię, słuchajcie, nie ma opcji, że ja tę książkę jutro oddam. Siedziałem nad nią ostatni tydzień i połowę stron wyrzuciłem. Kłamię teraz bezczelnie, połowę to nie, ale całkiem sporo. Bo mi się w głowie zmienił koncept. Oczywiście na last minute, bo gdzieżbym pomyślał, żeby zrobić to wcześniej? Nigdy wcześniej książek nie pisałem, więc uczę się na błędach. Grając Mozarta na naciągniętych już smyczkiem strunach cierpliwości Wydawnictwa (...)". 

(...) Każda przemoc psychiczna zaczyna się tak samo. Nigdy nie jest jej winna toksyczna osoba. Wmanipulowani zostajemy w mechanizm - to nie ja, to Ty. Gdyby nie Twoje zachowanie to ja nie zachował/abym się w ten sposób. Słownie napisane usprawiedliwienie z dania komuś psychicznie lub fizycznie wpierdol. Czy wszyscy jesteśmy na swój sposób nieco toksyczni? Czy może dzielimy się na toksyków i ich ofiary? (...)

(...) Jaki jest największy problem Polaków? Nie lubimy się nawzajem. Jak coś komuś wychodzi, to trzeba ocenić, dojebać. Od razu na myśl przychodzi mi „Zoil”, piosenka jakże aktualna, z drugiego albumu Nosowskiej, w towarzystwie Kazika, który teraz ukaże się w wersji specjalnej. Album, nie Kazik. Kazik to w ogóle wysublimowana porcja specjalności. Jaki jest zatem największy problem w polskich mediach? Taki sam. Nikt, nikogo nie lubi. W Ameryce, wygrane marzenia, w Polsce wypierdziana fantazja ubrana w ciuchy z Moliera (...).

(...) W kobietach Internet wyzwala szczerość. Mówią o swoich cierpieniach, rozczarowaniach, o tym, że są samotnie i pragną mężczyzny, partnera. Nie są już takie jak na ulicy – ignorujące zaczepne spojrzenia. Tu są nieopancerzone, szukają adoracji, pocieszenia w rozmowie z obcymi. Faceci zaś w większości zachowują się jak darmowe prostytutki. Jeśli mieszkają w tym samym mieście co ich rozmówczyni, są w stanie przyjechać z bukietem podrzędnych róż w zamian za numerek. Trzydziestolatkowie podrywają szesnastolatki, albo i młodsze. Ta zabawa czasami ociera się o pedofilię. Zresztą o co nie ocierają się rozmowy na czatach? Na pewno ocierają się rączki (...).

Kończę dzisiaj, zawodowo, osiemnaście lat. To właśnie osiemnaście lat temu, szansę dała mi Kamila Kicińska, która zleciła mi napisanie pierwszego felietonu dla magazynu LS LAIFSTYLE, wtedy brata klubowego magazynu LAIF.