Jarek Holden

5. Polacy nadal czytają niewiele, bo...? Bo mają telewizję, media społecznościowe i inne używki za większych bogów od książek.

„Rumowiska” są (w uproszczeniu) o Wiśle i ludziach mieszkających blisko, w pobliżu ujścia tej rzeki. „Rumowiska” są (bez dywagacji) o ulotności, o przemijaniu, o elementarnej „potrzebie człowieka”: do oddychaniu. Jednakże wszystko tutaj jest przewrotne, zwłaszcza to co dzieje się w drugiej części książki.

Trzeba się na Coś zdecydować albo umieranie lub ślizgać się na fali. Fali twórczych działań swoich i Innych. Stąd pomysł na Ty. Tu. Ł! Magazyn będzie na pewno dostępny w formatach epub, pdf. Przyjdzie czas i na stronę internetową.

Głosem z offu jest Nemezis. Chodzi o Gościa: najemcę diabła. On, ona, ono zarządza niewypowiedzianą historią. Mieszkają w kotle. Mieszkają i mieszają. I się zaczyna.

A i podobno w Abruzji lubią Jana Pawła II. Ciekawe czy ten karny i rozsądny naród teraz zmieni zdanie?!

Chińska proza („Kroniki dziwnych bestii” oraz „Ulica Żółtego Błota”) wdarła się do mojej głowy z siłą tsunami. A jakby tego było mało, to zdobyłem się na reminiscencje z pandemii covid-19, bo Jacek Hajduk i jego „Dziennik Roku Szczura”! Wschód zagościł u mnie „pełną (inteligencką) gębą”. Tu nie ma co się przekrzykiwać, tutaj trzeba się zaczytywać!

„Głosy kobiet” to oparta na prawdziwych wydarzeniach powieść przedstawiająca historię kobiet, które mimo dramatycznych okoliczności upomniały się o prawo do decydowania o sobie.

Najnowszy „Liberation” stawia pytanie: - Czy to świat zwariował, czy kultura francuska? Wątpliwości szaleństwa nie zostają rozwiane, ale Nobel dla Annie Ernaux nie wszystkim przypadł do gustu. Bo w tekście pada nawet taka fraza: „Pechowa Annie Ernaux, która myślała, że ​​dostała Literacką Nagrodę Nobla. W rzeczywistości ten Nobel nie był „prawdziwym” Noblem. Był to głównie „No Nobel”, który nie został przyznany Salmanowi Rushdiemu”.

Istotnym spostrzeżeniem jest to, że ten esej poetycki powinny czytać osoby dojrzałe, doświadczone przez los, przez relacyjność związków. Czy dla młodych jest to tekst „na przestrogę”? Nie sądzę trzydziestolatkowie, powinni docenić „wartość artystyczną” tego utworu.

Gdy prezentowałem okładkę „Strefy” i chwaliłem się (z uśmiechniętymi emotkami), że czytam; nie zdawałem sobie sprawy, z czym przyjdzie mi się zmierzyć.

Moja lista nazwisk do powtórzenia/odtworzenia po tej lekturze: Don DeLillo, John Hawekes, Herper Lee, Elizabeth Strout, Jeffa VanderMeera, Marry Karr, Norman Mailer.

Marudzenie Dobrego ze Złym. Gadki szmatki codzienności. A jednak pozorny pamiętnikarski styl uznaję za pomocą dłoń wyciągniętą do czytelnika. Tom to obszerny. Nie to, tamto. Zatem przygotujcie się na rollercoaster. Ale czy jest coś lepszego od zabawy dźwiękami, które wydają słowa?!