Jarek Holden

Prawdy nie można wymyślić, tylko kłamstwo ma za ojców i matki światek literacki.

Sceny „z wczoraj”, pojedyncze kadry rodzinne i język starej Anglii to trójząb, który atakuje czytelnika podczas lektury. Trzy szpikulce, które trzymają czytającego za gardło od początku do końca tej skromnej fabuły. Niby nie dzieje się nic, ale tak naprawdę lawina nadciąga. Leniwy, acz smutny obraz staje się coraz mocniej wyrazisty. Dylematy ojca, męża, przedsiębiorcy.

Kobieta to nieświadomość mężczyzny, a mizoginiczne ataki na nią to walka, która toczy się w obrębie męskiego „ja". Ta zapowiadająca psychoanalizę myśl czekała w Młodej Polsce na ostateczne sformułowanie, a wyrażona została przez Przybyszewskiego w „Moich współczesnych”: „zaciekłość przeciw kobiecie to sadystyczne znęcanie się nad kobietą w samym sobie". Cóż, Młoda Polsko!? Wróciłaś! No i dobrze!

„Głosy kobiet” to oparta na prawdziwych wydarzeniach powieść przedstawiająca historię kobiet, które mimo dramatycznych okoliczności upomniały się o prawo do decydowania o sobie.

Kupcie książkę Miłosza. Czytajcie książkę Zawadzkiego. Zróbcie wszystko, by o tym tomie było głośno! Bez wrzasku! Bez zbędnej gadaniny!

„Parabole milczenia” są zestawem opowiadań, w których czynności i szczegóły odgrywają niebagatelną rolę. Rola czasowników sprowadzona do czarnej magii. Kłębowisko myśli. Gonitwa wyobrażeń.

Pisarka swoje badania, swoje postępowanie traktuje z doniosłością. Widzi dokładniej, to co jest ukryte w historii naszych najdawniejszych przodków i dostrzega także pomost łączący ludzi ze sferą zwierzęcą.

To jest tekst o NIEMOCY, a nie o sile. Gdyby bohaterka od razu mogła usunąć ciążę, nie byłoby tej maskarady!

Po pierwszej lekturze byłem wściekły. Nic mi nie pasowało. Potem zacząłem czytać na wyrywki, bo tak można (a nawet trzeba). Trzecie wertowanie przyniosło kolejne zadziwienia, olśnienia, skojarzenia, spojrzenia.

Czy GDYBY Piotr Dardziński swoją debiutancką mikropowieść wydał w innym miejscu; gdyby wygrał inny konkurs?

Jestem na Tak. I tak bardzo czekam dramatu pełną gębą, napisanego przez pana Sławomira. Niech dzieje się wola boska, wola nieba.

Czytajcie „Rewolucję”, by zrozumieć. Nie oceniajcie. Przyswajajcie.