Bartek Fetysz

"(...) Droga Pani, wiem, że depresja ma wiele twarzy i każdy ma swoją. Postanowiłem napisać do Pani list i zdradzić, jak w depresji żyją ludzie tacy jak ja. Zwykli. Bez wysokich budżetów i sponsorowanych wycieczek, w trakcie których piszemy książki ozdobione licznymi patronatami medialnymi, bo przecież wiadomo, że chodzi o sprzedaż (...)".

"(...) Każdy, kto pracuje w mediach, chce się nabić na obiektyw i doznać zapłodnienia chwilową popularnością. W ten sposób w dzisiejszych czasach mierzy się swoją wielkość. Nie linijką, jak członka w chwale, ale ilością publikacji, polubień i zdjęć. Popularność to natychmiastowa inseminacja, ciąża instant, zalana artykułami w prasie, ewentualnie na portalach plotkarskich. Artysta gotowy. Wystarczy włożyć w formie sprasowanego płodu do wody i już nabiera wybrzuszenia, nóżki, rączki, brzuszek, japa rozdziawiona, spragniona poklasku i sławy. Celebryckie pisklęta (...)".

"(...) Gwałt to oskalpowanie duszy. Oskórowanie na żywca. Bestialskie przywłaszczenie sobie drugiej osoby poprzez przyduszenie własnym ciałem i zdławienie w jej gardle słowa "NIE". Zamordowaniem w niej podstawowego ludzkiego prawa - nietykalności. I zostawieniu traumy, z którą borykać się będzie musiała całe życie. Często w milczeniu (...)".

"(...) To już piąty Newsletter i ze względu na cyfrę mam wrażenie, że powinienem go wyperfumować Chanel no.5. Jak Marilyn ubrać się w kilka kropli aldehydów przed snem i pójść spać nago. Zawsze lubiłem ten zapach, mimo że od lat słyszę, że pachnie “starą babą”. Nie wiem, co to znaczy “stara baba”, bo właściwie, kiedy zaczyna się starość? (...)"

"(...) Klamka zapadła, idę pod nóż. Robię przeszczep włosów. I ja, największy cienias pod słońcem jeśli chodzi o krew, rany cięte i kłute, nagle stałem się Janosikiem i nic nie było mi straszne. Wiedziałem bowiem, że albo pod skalpel, po męsku, albo w wieku lat dwudziestu pięciu będę wyglądał jak Jan Maria Rokita. (...)".

"(...) Rafał M. został parę lat temu Misterem Polski, robił brzuszki, absy, rzeźbę tricepsa, bicepsa, nerwów moich i cudzych, malował paznokcie dziewczynie, potem reklamował kolekcje odzieży targowej oraz bieliźniarskiej i pokazał światu brata i ojca, z którymi z kolei reklamował garnitury. Z bratem pokazał się nawet nago, jak w koreańskim pornolu, wypikselowany, ale to ojca dziewczyny chciały gwałcić i był bunt i wrzask, pas cnoty od syna dla taty. Potem były sesje, światła, kanapy. Obstawiam, że niedługo, niebawem, w jakimś magazynie zatrudnią właśnie ojca Maślaka, a potem nawet i brata. W końcu co zupa grzybowa to nie jeden maślak (...). 

"(...) Na załączonym zdjęciu (rok 2016) wyglądam jak król życia. Od stóp do głów, jak dzieciak WAGS odjebany jestem w Versace. Jestem też najnieszczęśliwszym mężczyzną świata, bo poprzepalane mam w sobie styki. Na ekranie pokazuje mi się ERROR. Błąd systemu. Kable na linii cielesno-mózgowej przegryzłem, nie mając odwagi przegryźć nadgarstków (...)".

Śni się, śni się...

Tekst usunięty w 2018: "(...) Co się stało? Co się stało? Łazienka jest zamknięta! Aż chce się przytoczyć kultową scenę z "Klanu", po mundialowej porażce naszych chłopców. Chłopców – nie piłkarzy. Bo piłkarze kopią piłkę, a chłopcy dymają szafiarki na diecie bezglutenowej i sponsorują im życiorysy (...)".

"(...) Czy Wy też tak macie, że w pewnym wieku, wracacie muzycznie do jakiegoś dziwnego podziemia? Bo ja na przykład pisząc ten post słucham albumu "Conditions" The Temper Trap, który chyba był modny tylko 15 lat temu, rok przed moim wyjazdem do UK, a potem przestał, chociaż wiodące single są wciąż mega. (...)".

"(...) oceny nie definiują zdolności ani talentów Waszych dzieci, a często są kaprysem zwykłych zakompleksionych nieumytych dup po studiach wyższych, które musiały poświęcić swoje marzenia o innym fachu i skończyli w szkole (...)".

"(...) Nie każdy musi być fit. Jedni przyjmują 210 kilo na klatę, inni pączki. Ja wciągam cztery bez mrugnięcia okiem. Kiedy zadzwonili z kolejnej siłowni z pytaniem, czy pojawię się na treningu, powiedziałem z udawanym szlochem, że niestety, ale Fetysz wyzionął ducha, zatem proszę więcej nie dzwonić, bo my teraz w żałobie. Zrozumieli (...)".