Jarek Holden

Dedykacja wspomina o zmarłych babciach autora; o Irenie i Marii. Ale nie tylko one odeszły. W zbiorze znajdziemy więcej opłakiwanych obumarłych. Ci, którzy kupili i zjedli cyjanek. Ci wbici na pal. I inni polegli w samotności i depresji. Zapomniani. Zasypani. I Ci co Zapleśnieli.

Nie wiem ile, jest jeszcze książek Tove Ditlevsen, które da się wydać, opublikować. I wiem, że teraz jest parcie na krótkie formy noblistki Annie Ernaux, ale żywię nadzieję, że „Czarne” lub „Marpress” pokażą coś więcej, dadzą nam ponowne powody do szczęścia!

Depresja skonsolidowana ze światem zewnętrznym. Książka została wyróżniona w 2015 roku Nagrodą Literacką Unii Europejskiej. Dwa lata później na jej podstawie nakręcono film. (Ja) Książkę pożarłem dopiero w ubiegłym tygodniu. Lekturze towarzyszył śmiech przez łzy.

Szymon Bira wybrał do swojego tomu wiersze z całej plaży, swojej szuflady… I czuć sól na języku, na palcach… Wokół szum i próba ujarzmienia czynności… Niby „wszystko” jest minimalne, a jednak „wszystko” jest wielkie, wręcz przeogromne.

Dzieciństwo jest startem, ale dla wielu staje się swoistą metą… Ludzie nie potrafią się wyzwolić z karbów czasu przeszłego. Dlatego literacki świat ich twórczości na zawsze krąży wokół spraw niezałatwionych, niezamkniętych. Otwarte rany, które są rozpisywane na tysiące wariantów i kompozycji. „Trzy rzeczy zostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka”. (Dante Alighieri).

O poezji było najwięcej, ale będzie i o prozie! Podpowiadajcie!

- Poezja czy kryminał? Codziennie rano mam nawyk czytania poezji. Każdej zimy czytam kryminały. Nie wiem, czemu kryminały wchodzą mi w grudniu, w styczniu i w lutym.

Tak naprawdę książkę przeczytałem, bo zrobił to także Mikołaj Marszycki. Gdy pokazał okładkę powieści na swoim profilu fecebookowym, to się we mnie zagotowało, no bo skoro inni czytają, to…?! Książka u mnie zaległa, pokrywała się kurzem, ale nastał dzień, a potem kolejne i książkę połknąłem!

Czuję wdzięczność wobec polskiego wydawcy, ale zwłaszcza pisarza. Książkę, którą początkowo chciałem rzucić w kąt, w ostateczności przytuliłem jak kochanka lub oblubienicę. Bo przeszłość zawsze oddziałuje na teraźniejszość. W tym wydaniu jest to na swój sposób „uroczo” przekonywające!

Przyciągająca okładka. Dobry tytuł (zaczerpnięty z początkowej fazy tekstu) i hulaj duszo, piekła nie ma. Niestety – o czym zresztą Denis Johnson pisze – obłęd istnieje i ma się dobrze. Wtedy, gdy Johnson pisał swoje teksty, i teraz gdy polski odbiorca entuzjastycznie je pochłania. A czas na rozwagę i uwagę!

Joanna Ostrowska w okopach źródłostanu. Joanna Ostrowska na barykadach ludzi walczących o uszanowanie prawdy.

Dzisiaj gościem 8Ósemki Holdena8 jest człowiek, który łaknie słów. Oddycha sylabami i wierci w brzuchu kolejnymi strofami.