Bartek Fetysz

"(...) Londyn to miasto, w którym wciąż szuka się trzech rzeczy, pracy, mieszkania albo partnera/partnerki. Pracę mam, chociaż ze zleceniami bywa różnie, mieszkanie też mam, a partnera ani partnerki nie szukam od lat, wszak nadzieja mnie na to opuściła zupełnie i uprawiam miłość do siebie samego. A przynajmniej się staram. Trudna to sztuka i wymaga poświęceń, ale przede wszystkim samozaorania we własnych oczach i przyznania się do błędów, porażek, potknięć, nałogów. Do rozliczenia się ze sobą "za zimno". Lato temu nie służy, bo to czas, w którym najchętniej bym się zahibernował i związał ze swoim łóżkiem na amen. Obudził we wrześniu (...)".

"(...) Czy Polska obudzi się kiedyś z nakolannictwa? Mam wrażenie, że wielka część narodu lubi ssać pałę, być jebana w dupę i srać ze strachu pod siebie. Przeraża mnie ta wizja. Wizja piekła dla kobiet, osób homoseksualnych i osób z niepełnosprawnościami. Przeraża mnie, że do władzy może dojść typ, który o płciach mówi "pucie" i nie ma żadnego poszanowania dla ludzkiej godności. Że jeszcze bardziej podzieli nienawiścią i tak nienawidzącą siebie Polskę (...)".

"(...) Za dwa tygodnie lecę do Polski. Mariola Turbiarz, projektantka mody, na co dzień mieszkająca w Szwecji zaprosiła mnie do panelu i jury jej warszawskiego Fashion Shower, który odbędzie się 20 marca. Mam opowiadać o hejcie i o byciu kolorowym ptakiem. Życiu na własnych zasadach (...)".

"(...) Przyjechałem na weekend do mojej przyjaciółki. Mieszka w strefie czwartej, w południowym Londynie. Za każdym razem kiedy przyjeżdżam do jej małego domku z ogródkiem, czuję się jak na wakacjach na wsi. Cicho tu i spokojnie i uwielbiam w jej zamykać się w jej pracowni i pisać, tak jak właśnie czynię to teraz (...)".

"(...) Zaliczyłem w Warszawie, w towarzystwie przyjaciół, premierowy koncert Justyny Steczkowskiej, promujący jej ostatni album. Ledwo weszliśmy do wydzielonej nam strefy, a ja miałem już na celowniku dwie przyszłe ofiary śmiertelne (...)".

"(...) Nosowska i Król stworzyli duet magiczny. Karmią dźwiękami do syta. Mnie poruszyli każdy fragment mózgu. Rozsadzili półkole. Siedziałem na sali jak zaklęty. Nie istniał świat. Nie istniała pełna sala. Nic nie istniało (...)".

"(...) Przy zleceniach najbardziej razi mnie to, że ktoś, kto zarabia kupę siana - słysząc moją stawkę - próbuje ją zmniejszyć. To takie żenujące. I wybitnie polskie. Nikt nie podważa stawek czy umiejętności w UK. Albo Cię stać i wynajmujesz albo spierdalasz i nie uprawiasz gorzkich żali, że za drogo, kiedy na Instastories odjebana/y jesteś w szmaty ze światowych domów mody za kilka średnich krajowych (...)".

"(...) Przez ostatnią dekadę wydawało mi się, że nie umiem w ludzi. W sensie miłośnie i seksualnie. A tu nagle info, że idzie zmiana. I dzisiaj, pisząc dla Was ten tekst zastanawiam się, czy jestem w stanie się jeszcze zakochać? Szczerze mówiąc, nie pamiętam tego stanu i jako artysta się go boję. O czym wtedy będę pisać? O zakochaniu? Przecież sam się wtedy porzygam (...)". 

"(...) Ostatnio jedna z Czytelniczek zapytała mnie jak sobie radzę z hejtem, bo ona też by chciała pisać, ale nie jest odporna na mowę nienawiści. Odpowiedziałem, zgodnie z prawdą, że mnie nie lubią tylko ludzie głupi. I że życie jest jedno i albo je przeżyjesz albo zdechniesz żałując nie życia za życia (...)".

"(...) "Piszesz doskonale ! Nawet recenzje. Mam jeden utwór , który będzie dodatkowo w reedycji na winylu. Nie mam tekstu. I teraz już wiem kto go napisze… TY! Jeśli oczywiście zechcesz i spodoba Ci się klimat. Daj znać co myślisz" - napisała w SMSie Justyna Steczkowska. I ja oszalałem. Ale tak widowiskowo. Jak szatanieje się w horrorach (...)".

Macy Gray - jeden z najbardziej rozpoznawalnych głosów naszego pokolenia. Laureatka Grammy, matka, pracoholiczka i moja przyjaciółka. To pierwszy taki wywiad w historii, gdzie moja opowieść łączy się z rozmowa córki z matką.

"(...) Ostatni album Mery Spolsky to płyta fenomenalnie żenująca i zła. Paździerz deluxe. Kiedyś interesująca artystka, dzisiaj serwująca niesamowitą grafomanię, słowną spierdolinę ubraną w fajerwerki bitów. "Erotik Era" to utwory i teksty przaśne, miałkie, przedstawiające kobiecy orgazm i seksualne potrzeby z perspektywy polskiej Wilmy Flinstone, która dopiero co wyszła z jaskini i ma mokro na widok banana (...)".