Bartek Fetysz

"(...) Dziecko to dla niektórych w Polsce waluta, ułatwiająca zarobek. Handel wymienny między państwem, a obywatelem. Spłodziliśmy Polaka i czy się stoi, czy się leży, 500 plus się należy. Coraz częściej dzieci traktuje się jak zaprawę murarską - cementuje nimi związki. A potem płacz, bo zaprawa nie wytrzymała huraganu czy powodzi i filar zburzony, strop od razu spierdolił się do piwnicy, leciał przez wszystkie piętra (...)".

"(...) Przeżyłem najpiękniejsze wakacje swojego życia. Odnalazłem siebie. Nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo jestem zagubiony i jak bardzo potrzebuję odpoczynku. Od liter, od ludzi, od własnych myśli. Od laptopa. Zostawiłem go w domu. Wszystkim klientom powiedziałem, cześć Tereska, nie ma mnie na tydzień, nie ma do mnie dostępu, Fetysz nie istnieje (...)".

"(...) Wylatuję jutro rano do Finlandii. Na pierwsze wakacje w tym roku. Zabawiłem co prawda w Polsce półtora miesiąca w maju i czerwcu, ale powrotów do domu nigdy nie nazywam wakacjami. Wakacje to dla mnie moment, w którym nie zabieram ze sobą laptopa. Pozostawienie lapka w domu jest jak zostawianie dziecka w domu dla rodzica. Uwalniasz się z kajdan obowiązków. I masz czas na siebie. Nie dla siebie, ale właśnie na siebie (...)".

"(...) Szwędamy się po klubach, chodzimy do Shadow Lounge na Soho i East Bloc na City Road. Oba już nie istnieją. Nasze rejvy potrafią tam trwać cały weekend. Wszystkich tam znam, więc nigdy nie płacimy za wejściówkę. Alise, z którą dalej mieszkamy, jest bardzo zazdrosna o naszą przyjaźń. Wtedy wcale dużo nie pijemy, ale Alise zawsze zajebana jest do granic możliwości. Wtedy mało się mówi o zdrowiu psychicznym i depresji. Wcale o nich nie myślimy, bo liczy się techno, a dla Audrey jeszcze koks, który namiętnie wciąga (...)".

"(...) Nigdy nie zapomnę jak po powrocie do domu, kiedy tamta też wróciła dopiero co z pracy jako sprzątaczka - przy wszystkich zrobił jej awanturę, że nie ma pod ryj podstawionej kolacji. Siedziałem wtedy przy tym stole z koleżanką, która przyszła mnie odwiedzić. I nie pamiętam dlaczego, były tam wolne tylko trzy krzesła. Dwa okupowaliśmy my, jedno stało wolne. I on na nim usiadł, mając wyjebane na to, że jego dziewczyna, również zmęczona, po ugotowaniu mu paszy nie ma gdzie usiąść. -Możesz stać - powiedział do niej.  -Że co? - zapytałem (...)".

"(...) Jak to: NIE PIJESZ? MASZ PROBLEM? NIE UMIESZ SIĘ BAWIĆ? Weź, skończ pierdolić, przecież raz na jakiś czas można, chociaż raz na jakiś czas staje się czasami, a czasami staje się częściej, a częściej staje się kilka razy w tygodniu, a kilka razy w tygodniu staje się codziennie (...)".

"(...) Jesteście przesądni? Ja tak. Ale przesądny jestem na przekór. Jako dziecko wmówiłem sobie bowiem, że trzynastego będę mieć zawsze dobry dzień, bo tak. Że czarne koty przebiegające mi drogę na pewno przyniosą mi szczęście, bo czarny to mój ulubiony kolor i że zawsze muszę przejść pod drabiną, bo skoro los może mnie, to i ja jemu mogę płatać figle (...)".

"(...) Zapytam wprost: Ile kosztuje okładka? Ile artykuł sponsorowany, w którym dziennikarza, który udowadnia komuś przekręty nazywa się “hejterem działającym na szkodę marki”? Ile pieniędzy trzeba na to wydać? Ile kosztuje rozpoczęcie kariery “krawcowej” aka “projektantki mody”, która ani szkicować, ani szyć ani nawet wyciąć formy ubrania nie potrafi, ale nagle staje się wyrocznią? Ile kosztuje zrobienie z kogoś bez zasług w świecie eksperta mody? Albo “światowej sławy modelki”, która twarz wkleja w Photoszopie w cudze ciała i na nieistniejące okładki, a potem przed kamerami opowiada, że jest kobietą luksusową i niezależną? (...)"

"(...) Śni mi się, że przeglądam Instagram i konto Cosmoss, marki kosmetycznej Kate Moss i tam jest konkurs, że udostępnij post, napisz za co kochasz Kate i wygraj z nią spotkanie. Napisałem jakiś elaborat, otagowałem swoją przyjaciółkę Banan i dostałem wiadomość, że wygrałem i że na drugi dzień mam jechać na stację King's Cross, bo na jednym z peronów będzie kolacja i spotkanie z Kate (...)".

"(...) Jennifer Lopez złożyła papiery rozwodowe. Po dwóch latach małżeństwa z Benem Affleckiem. Kibicowałem im. Nie wiem w sumie dlaczego, bo przecież jako ludzie są mi zupełnie obcy. Ale pamiętam ten moment, kiedy w 1999 roku zobaczyłem klip "If You Had My Love" i przepadłem. Zakochałem się w J.Lo. Tak kompletnie. Uważam, że to jeden z lepszych klipów ever (...)".

"(...) Miłość jest do dupy. Ponoć ktoś tak kiedyś powiedział. Nie zgadza się z tym jednak rana gorejąca polskiego rządu – Gloryja, Pawłowicz. Pisze, że jak w odbyt, to to nie jest żadne kochanie. Czyli jak komuś się wsadza od tylca i mówi: „kocham Cię” w trakcie, czy tam w momencie szczytu, to nie jest to miłość? A co kiedy niektórzy biorą dwa na raz? Czy to nie miłość stereo? Miłość z turbo załadowaniem? Chociaż wtedy nie wiem, co z tego wychodzi - zakochanie czy sraczka? Polacy powinni lubić anal najbardziej ze wszystkich nacji, z racji swojej religijności. Od tyłu jest się bliżej krzyża (...)". 

"(...) Kiedy myślę, że widziałem już wszystko, zawsze znajduje się jakaś odnoga społeczna, którą muszę odkryć. Ukryte dno Internetu (...). Nieznana mi dotąd Influencerka Onewildwomban, której ksywa jest grą słowną i zamiast "dziką kobietą" jest "dzikim łonem", krwi menstruacyjnej używa jako maseczki. Nie ma kobiet brzydkich, są tylko biedne - czytam często w komentarzach w mediach społecznościowych (...)".